Tal van legendarische basketballers zijn door de jaren heen in de vergetelheid geraakt. In deze miniserie stoffen we de cv’s van enkele vergeten legendes echter weer af. Vandaag: Bob ‘The Houdini of the Hardwoord’ Cousy.
Lees de vorige vergeten legende: Walt ‘Clyde’ Frazier
Oervader van de point guards
Vergeet met alle respect de status van Stephen Curry, Rajon Rondo en ook Chris Paul. Deze moderne point guards hebben de dynamiek en het belang van hun positie te danken aan één man: Bob Cousy. Zonder Cousy en zijn revolutionaire manier van spelen waren de de grote mannen waarschijnlijk de belangrijkste spelers geweest in de NBA en niet de point guards. Cousy introduceerde een nieuwe combinatie van ball-handeling en passing skills, waarmee hij misschien wel de mooiste bijnaam aller tijden heeft verdiend, The Houdini of the Hardwood.
Het zag er echter in eerste instantie niet naar uit dat Cousy überhaupt de NBA zou halen. Hij maakte tijdens zijn highschool periode niet direct indruk op zijn coaches en het kwam regelmatig voor dat hij het team niet haalde. Een geluk bij een ongeluk was dat hij op zijn veertiende zijn rechterhand brak en dat dwong hem om te gaan dribbelen met zijn linkerhand. Het gevolg hiervan was dat Cousy toen als één van de weinige spelers met beide handen kon dribbelen. Hijzelf zei hierover: “It was a fortunate event, because it made me more versatile on the court”.
De veelzijdigheid die Cousy toonde bleef niet onopgemerkt en hij kon kiezen uit meerdere Collegeteams. Hij koos uiteindelijk in 1947 voor de Holy Cross Crusaders uit Worcester. Al in zijn eerste jaar wonnen de Crusaders direct de NCAA-titel. Helaas werd dit succes niet nogmaals geëvenaard en was de relatie van Cousy met coach Doggie Julian soms ronduit moeizaam.
Celtics legende
De NBA-carrière van Cousy begon op een uitermate vreemde manier. In de 1950 draft was hij favoriet om gekozen te worden door de Boston Celtics. Boston’s coach Red Auerbach was echter niet onder de indruk en zei: “I’m supposed to win, not go after local yokels”. Als gevolg daarvan lijfden de Tri-Cities Blackhawks (tegenwoordig de Atlanta Hawks) hem in. Cousy voelde zich totaal op zijn plek bij dit team en hij richtte zich op een carrière als rijschoolinstructeur. De Chicago Stags pikten hem op, maar dit team werd kort daarna opgeheven en zodoende kwam Cousy via een omweg alsnog terecht bij de Celtics.
Het duurde niet lang voordat coach Auerbach zijn mening over Cousy veranderde. Al in zijn eerste seizoen scoorde Cousy gemiddeld 15,6 punten, pakte hij 6,9 rebounds en deelde hij 4,9 assists uit. In zijn tweede jaar waren zijn gemiddelden al gestegen naar 21,7 punten 6,4 rebounds en 6,9 assists. In de seizoenen die daarop volgden ontwikkelde Cousy zich als de beste point guard van de NBA. Met zijn unieke passing skills week hij sterk af van de speelstijl in de beginjaren van de NBA. Er waren destijds veel gespierde low post spelers en niet dynamische schutters. Cousy zijn streetbasketball moves waren zeer attractief om naar te kijken, maar ondertussen was hij ook zeer effectief in het vinden van de vrije man.
Hoe getalenteerd Cousy ook was, in zijn eerste zes jaar als professional haalden de Celtics geen enkele keer de finals. Pas met de toevoeging van Hall-of-Famer Bill Russell in 1956 kreeg het team het laatste stukje van puzzel om op te gaan voor een kampioenschap. In dat seizoen werd Cousy benoemd tot MVP en behaalden de Celtics hun eerste titel. In de seizoenen die daarop volgenden ontwikkelden de Celtics onder leiding van Cousy en Russell zich tot het meest dominante sportteam wat de Verenigde Staten ooit heeft gekend. Cousy bleef de ware floorleader en hij leidde voor acht seizoenen de NBA met assists per wedstrijd. Hoewel zijn gemiddelden afnamen naar mate hij ouder werd, bleef Cousy van groot belang voor de Celtics en hij behaalde in 1963 op 34-jarige leeftijd zijn zesde titel.
Op 17 maart 1963 nam Cousy definitief afscheid van de NBA in een gebeurtenis wat de Boston Tear Party werd genoemd. Walter Brown, de eerste eigenaar van de Celtics, zei over Cousy: “The Celtics wouldn’t be here without him. He made basketball in this town. If he had played in New York he would have been the biggest thing since Babe Ruth”.
Na zijn carrière als speler werd Cousy coach van Boston College en later van het NBA-team de Cincinnati Royals (tegenwoordig de Sacramento Kings). Bij de Royals was er een korte comeback van Cousy om de kaartverkoop te stimuleren. Indruk maakte hij helaas niet meer. Als coach was hij lang niet zo succesvol als speler en in 1974 stopte hij hiermee. In de jaren daarna koos Cousy voor een maatschappelijke carrière en minder publiciteit, maar het grote publiek zal hem blijven herinneren als ‘The Houdini of the Hardwood’. Zijn manier van spelen is de blauwdruk geworden voor de moderne point guard en daar moeten we hem zeer dankbaar voor zijn.
Reacties