25 augustus 1989 gaat de geschiedenis in als een van de verdrietigste dagen in de sporthistorie. Het is de dag dat Pete Rose, een van de beste honkballers ooit, en bovendien een van de populairste, wordt geband uit het honkbal. Hij mag vanaf die dag geen kleedkamer meer in, en zal, ondanks zijn indrukwekkende statistieken (meeste hits, meeste overwinningen, meeste wedstrijden) nooit deel uit maken van de Hall of Fame in Cooperstown, New York.
Dat Rose – op z’n zachtst gezegd – van een gokje hield, was bekend. Hij gokte op football, op basketball, op paarden- en hondenrennen. Met de regelmaat van de klok verpatste de – inmiddels coach – van de Cincinnati Reds zijn memorabilia (onder meer de knuppel waarmee hij Ty Cobb’s record verbrak) om zijn gokschulden te kunnen afbetalen. In 1989 namen de geruchten dat Rose ook op honkbalwedstrijden gokte echter hand over hand toe. Kranten en tijdschrijften kwamen dagelijks met nieuwe beschuldigingen van bookmakers en mede-gokkers.
Iedereen in de MLB wist en weet: gokken op (eigen) wedstrijden is een doodzonde. Sinds het Black Sox-schandaal in 1919 hangen de straffen in alle kleedkamers van iedere Major- en Minor League-club. Een MLB-werknemer die gokt op wedstrijden, wordt een jaar lang geschorst. En wie gokt op eigen wedstrijden, krijgt een levenslange ban.
Op 25 augustus 1989 is er geen ontkomen meer aan. Een rapport komt met legio bewijzen dat Rose van 1985 tot en met 1987 honderden weddenschappen op honkbalwedstrijden heeft afgesloten met drug cartels en bookies, onder meer op duels van zijn Reds. Rose blijkt een man die tot over zijn oren in de (gok)schulden zit, en zocht uiteindelijk zijn toevlucht tot gokken op de sport waarvan het het meeste wist.
Ondanks de enorme hoeveelheid bewijzen (bankafschriften, wed-kwitanties met zijn handschrift, veertig getuigen) blijft Rose ontkennen – hetgeen hem volgens velen definitief zijn plekje in de Hall of Fame kost. Voor Rose is het ergste leed dan overigens nog niet geleden, want op 20 juli 1990 wordt hij ook nog eens veroordeeld tot vijf maanden cel wegens belastingfraude.
In 2004 komt Pete Rose dan eindelijk met zijn bekentenis, in de hoop dat dat hem rehabilitatie oplevert. Maar het feit dat hij veertien jaar lang heeft gelogen en ontkend, komt zijn uiteindelijke biecht niet ten goede.
Reacties