Bij wijze van jaarafsluiting laten we alle medewerkers van SportAmerika.nl even terugblikken op het afgelopen (Amerikaanse) sportjaar, middels hun persoonlijke top 10 van sportieve hoogte- en/of dieptepunten dan wel hun opvallendste momenten. Hierbij aflevering 4, die van DARCH.
Iedereen een goede jaarwisseling gewenst en een gezond en sportief 2012!
10. RORY MCILROY WINT US OPEN
Het mondiale golf werd dit jaar geowned door de Noord-Ieren. Nuchtere gozers stuk voor stuk, en een droog gevoel voor humor bovendien. De leukste van allemaal, en de jongste ook nog, was Rory McIlroy, die in juni de US Open voor zich opeiste. Het was ‘m gegund.
9. 600 HOMERUNS VOOR MR. INCREDIBLE
Waar de media rondom de 3000ste hit van Derek Jeter en de 600ste save van Mariano Rivera dagenlang bol stonden van de op handen zijnde mijlpaal, daar bleef het rond de 600ste homerun van Jim Thome angstvallig stil. Geen grote verhalen, geen directe overschakeling naar Minneapolis. ’n Schande, natuurlijk. Niet alleen vanwege de prestatie an sich, maar vooral omdat Mr. Incredible bovendien een van de aardigste mensen in de Big Leagues is.
8. WE ARE! CHILD RAPE!
Het schokkendste verhaal komt uit Pennsylvania, waar Penn State-coach Jerry Sandusky, onder meer doordat pater familias Joe Paterno de doofpot beheerde, jarenlang ongestoord jongetjes kon blijven verkrachten. Bijna even walgelijk als de daden van Sandusky zelf, was de vergoelijkende reactie van de Penn State-fan base nadat het nieuws naar buiten kwam. Bah.
7. BULLS-HEAT GAME 1
Your Chicago Bulls kenden een fantastisch seizoen. Derrick Rose MVP, Tom Thibodeau Coach van het Jaar, 62-20 record – ’t kon niet op. Ook de playoffs gingen aardig, tot aan de Eastern Conference Finals tegen de Miami Heat. Daarin bleek dat de pijp zo goed als leeg was, dat DRose ’t toch echt niet alleen kon, en dat de Bulls nog duidelijk een shooting guard misten die z’n eigen schot kon creeren. In Game 1 leek er overigens nog geen vuiltje aan de lucht: 103-82 werd ‘t, onder meer dankzij twee fantastische dunks (een poster over D-Wade en ’n amazing putback) van Taj Gibson.
6. DE NFC TITLE GAME
Wat een deceptie. Niet eens de nederlaag tegen aartsrivaal Green Bay Packers op zich, maar wel de manier waarop. Het uitvallen van Jay Cutler, die vervolgens van uitgespeelde collega’s en bevooroordeelde media vrachten van onterechte kritiek kreeg te verwerken. En het zal wel typisch Chicago Bears zijn, maar ondanks alles was het verlies niet eens de meest hartverscheurende in het kalenderjaar 2011…
5. DIRK
Het kostte een levenlang bloed, zweet en tranen, en urenlang oefenen op die fade away jumper, maar in 2011 zette de sympathiekste aller Duitsers dan eindelijk de kroon op zijn imposante carriere. Het zij hem gegund.
4. BLACKHAWKS-CANUCKS GAME 7
Your Chicago Blackhawks kenden een teleurstellend seizoen. De hangover na het winnen van de Stanley Cup in 2010 duurde langer dan verwacht, en het reguliere seizoen ging met vallen en opstaan: er was zelfs ’n klein wondertje voor nodig om de Hawks via de achterdeur de playoffs binnen te loodsen. Eenmaal daar, tegen aartsrivaal Vancouver, leek het feestje bovendien snel voorbij. Binnen een vloek en een zucht stond de ploeg van coach Q op ’n schier onoverbrugbare 3-0 achterstand. Edoch: de Hawks presteerden ’t onmogelijke, wonnen drie duels op rij, en dwongen aldus zelfs een Game 7 af. Een wedstrijd die werd beslist in OT, waarin Patrick Sharp zelfs nog de winnende puck op zijn stick had, maar die uiteindelijk… Ah well.
3. AARON RODGERS, ALMOST PERFECT
Perfectie bestaat niet, maar Aaron Rodgers komt er verdomd dicht bij in de buurt. Een wedstrijdje verloren in 2011, de beste van allemaal, en dat in een era waarin kanjers als Peyton Manning, Tom Brady en Drew Brees wekelijks de pannen van het dak spelen. Ja, ’t zijn mooie tijden voor liefhebbers van amazing quarterbacking.
2. JAY CUTLER IS ELITE
Zelden zag ik een Bears-jaar met zoveel zeges waarop niets viel af te dingen. Seahawks, Falcons, Vikings, Buccaneers, Eagles, Lions, Chargers. Klinkende overwinningen. Daar stonden ook een handjevol uiterst pijnlijke nederlagen tegenover. Packers, Chiefs, Broncos. Hartverscheurend. En als de meest recente collapse een ding duidelijk maakte: Jay Cutler is elite. Hij liet z’n matige ballenvangers op heuse NFL-receivers lijken, terwijl na zijn blessure duidelijk werd dat de hans worsten in z’n offensive line als los zand aan elkaar hingen. Cutty come back!
1. DERRICK ROSE MVP
Hoewel het NBA-seizoen al bij voorbaat in het teken zou staan van The Big Three in South Beach, liet Derrick Rose zich ontvallen: “Waarom zou ik geen MVP kunnen worden?” Hij voegde de daad bij ’t woord. Z’n dunks waren fantastisch, z’n penatrations adembenemend, en z’n driepunter werd beter en beter. Maar wat mij nog ’t meest bij de strot greep, was het moment dat hij tijdens z’n MVP-acceptance speech het woord richtte tot z’n moeder. Mooi.
Reacties