LeBron heeft het. Net als Kobe, Kyrie, Birdman, Harden, Pierce en Wade. Ze zijn zelfverzekerd, cool en onverschrokken. Ze hebben ‘swagger’. De mooiste Nederlandse vertaling van swagger is branie, maar dat woord kom je alleen tegen in jongensboeken uit de jaren ’60.
Er zijn verschillende soorten swagger. Soms is het uitgesproken arrogantie, dan weer meer ingetogen cool zijn. Vaak gaat swag gepaard met hippe kapsels, grote tatoeages en dure accessoires. Spelers met swag halen de voorkant van Sports Illustrated en sieren posters in tienerkamers. Winnaars hebben altijd swag. Behalve dan in San Antonio.
De Spurs bereikten de NBA Finals zonder swagger. Ze hebben de voor NBA begrippen vreemde gewoonte om alleen op te vallen met hun basketballtalent. Buiten het parket gebeurt er in San Antonio zelden iets noemenswaardigs. Goed bekeken zijn de Spurs eigenlijk gruwelijk saai.
Tim Duncan heeft één van de meest indrukwekkende erelijsten van de league, maar de swag van een nieuwslezer. De stijl van Ginobili wordt gekenmerkt door zijn kalende achterhoofd en Matt Bonner zou net zo goed biologieleraar kunnen zijn. Patty Mills maakt met zijn handdoekzwaaikunsten ook al geen fashionstatement. De enige in San Antonio met swag is Tony Parker, dankzij die ene keer dat hij toevallig in een kroeggevecht tussen hiphopsterren terechtkwam.
Als het op swagger aankomt, gaan de Spurs deze finals niet winnen. Gelukkig maar dat de mannen van coach Pop gewoon heel erg goed kunnen basketballen.
Door zulke artikelen weet ik weer waarom ik liever USA Sports check.
Die zijn toch al gestopt? Of hebben ze gewoon geen zin meer?
Alleen jammer dat daar erg langzaam wordt geupdate en de stukken die er al staan vaak gekopieerd zijn van andere (Amerikaanse) sites
Comments are closed.