Gisteren werden de vier nieuwe leden van de NHL Hall of Fame bekend gemaakt en daar zaten een paar verrassingen bij. Joe Sakic, Adam Oates, Mats Sundin en Pavel Bure zijn die vier spelers wiens carriere zal worden vereeuwigd in Toronto. Dat mag een verrassing heten, want vooral het gemis van Brendan Shanahan in zijn eerste jaar is opvallend. Shanny werd jarenlang als first-ballot HOFer gezien, maar werd dat dus niet.
Joe Sakic speelde zijn hele leven bij dezelfde franchise. Hij debuteerde in 1988 bij de Quebec Nordiques en verhuisde in 1995 mee tijdens de relocation naar Denver om zijn carriere verder te zetten bij de Colorado Avalanche. Hij was van 1992 tot 2009 aanvoerder van het team en staat bekend als groot leider op en naast het ijs. In 1550 wedstrijden scoorde hij 709 doelpunten en 1120 assists voor een totaal van 1829 punten. Hij won in 1996 en 2001 de Stanley Cup, in 1996 de Conn Smythe Trophy (playoff MVP) en in 2001 onder meer de Hart Trophy (season MVP) en Lady Byng Memorial Trophy voor meest faire speler van buitengewoon niveau.
Adam Oates had de dag van zijn leven. Niet alleen werd hij verkozen tot de Hall of Fame, er werd tevens bekend gemaakt dat hij de nieuwe hoofdcoach is van de Washington Capitals. Oates, die tussen 1985 en 2004 voor zeven teams (waaronder Capitals, Bruins en Red Wings) uitkwam, is het best bekend voor zijn jaren in Boston en Washington. Hij won echter nooit de Cup, ondanks twee trips naar de Finals tegen het einde van zijn carriere met de Capitals en Ducks.
Mats Sundin begon zijn carriere met vier jaar in Quebec en sloot af met een half jaartje in Vancouver, maar hij speelde tussentijds van 1994 tot 2008 bij de Toronto Maple Leafs. Daar was hij de absolute sterspeler, maar ook hij won nooit een Stanley Cup. Sundin wordt gezien als een van de beste Europese spelers die de titel nooit won, ondanks een moyenne van net geen punt per wedstrijd (0,99). Zijn Leafs haalden in die tijd ook slechts zeven keer de playoffs, waarbij uitschakeling in de conference finals van 1997 het hoogst haalbare was. Een smet op een schitterende carriere die, als hij met Sakic bij de Nordiques/Avalanche had kunnen blijven, zoveel mooier had kunnen zijn. Foto links toont de beide Hall of Famers met elkaar in gevecht om de puck in 1997.
Pavel Bure is de vreemde eend in de bijt, want ondanks dat hij een van de meest legendarische spelers uit Europa is, is The Russian Rocket altijd een outsider voor de Hall gebleven. 437 goals en 342 assists in amper 702 wedstrijden zijn echter klinkende cijfers en Bure’s carriere was vooral zo kort door blessureleed. Hij speelde in zijn NHL-carriere voor de Vancouver Canucks (zeven seizoenen), Florida Panthers (vier) en sloot af met twee jaar bij de New York Rangers. Bure werd in 1994 tweede, achter Brian Leetch, in de verkiezing voor MVP playoffs, maar zijn Canucks verloren dat jaar en hij zou nooit meer de Finals bereiken.
Meest opvallende naam die niet verkozen werd is zoals gezegd Brendan Shanahan, die inmiddels als woordvoerder van het NHL Board of Player Safety stevig onder vuur ligt, maar wiens carriere bij onder meer de Devils, Red Wings en Rangers als niet minder dan imponerend mag worden beschouwd. Hij scoorde 656 goals en 698 assists in 1524 wedstrijden in het reguliere seizoen en won in 1997, 1998 en 2002 met Detroit de Stanley Cup. Hij is daarmee koploper om volgend jaar alsnog zijn verdiende stekje te claimen.
Foto: Getty Images
Reacties