Het nieuwe NBA-seizoen is nakende. De rookies staan daarmee voor de grote stap voorwaarts. Om de groentjes wat beter te leren kennen, brengt SportAmerika enkele interessante verhalen onder de aandacht. Vandaag: Mario Hezonja.
Het hele vorige seizoen werd Mario Hezonja geprojecteerd als één van de eerste vijftien keuzes van de 2015 NBA Draft. Vreemd genoeg steeg zijn verwachte selectieplek naar mate het keuzemoment dichterbij kwam. Opvallend, omdat hij bij geen enkel team een proeftraining deed, aangezien hij met zijn team nog in de race was tijdens de Spaanse playoffs. De verschillende teams werden verleid door het karakter van de mysterieuze schutter uit Kroatië, die bij Barcelona gemiddeld slechts tien minuten per wedstrijd mocht spelen.
Mario Hezonja hit a 3 up 12 with 5 seconds left and then dapped the opposing coach pic.twitter.com/43LdxmgWsA
— Zach Harper (@talkhoops) 28 augustus 2015
Dat Mario uiteindelijk als vijfde gekozen werd, door de Orlando Magic, was voor hem geen verrassing. Dat hij bij de eerste tien werd ingeschaald was eigenlijk een lichte belediging, vond de Kroaat. “Ik zou de eerste keuze van deze lichting moeten zijn,” zo sprak hij zich voor de Draft al uit. “Als ik universiteitsbasketball had gespeeld was als ik ook als nummer één gegaan, maar ik heb het aanbod van Kentucky afgewezen.”
Want naast dat Mario over een goed schot beschikt, atletisch is en de mentaliteit van een leeuw heeft, is hij niet bepaald een schuchter mannetje. In Spanje stond hij bekend om zijn extreme zelfverzekerdheid, of arrogantie, hoe u wilt. Op de vraag of hij Lionel Messi in het echt wilde zien spelen, antwoordde hij: “Laat Messi maar naar mij komen kijken.”
Zijn houding wekt verwachtingen. Tijdens de NBA Summer League was zijn spel wisselvallig, maar een wedstrijdbeslissende driepunter en een snoeiharde dunk gaf de shooting guard zijn visitekaartje meer dan af. Niet slecht voor iemand van twintig, die zijn debuut al op zeventienjarige leeftijd in het professioneel basketball maakte. Na de dunk tegen Oklahoma City Thunder werd Hezonja door de sociale media al omgedoopt tot Super Mario, ongetwijfeld tot grote tevredenheid van de man zelf.
In het meest positieve geval groeit MH uit tot een speler met het spel van Klay Thompson met de instelling van Kobe Bryant. Laatstgenoemde is de jeugdidool van Mario. De overeenkomsten zijn legio. Allebei kunnen ze absoluut niet tegen hun verlies, vragen ze constant om de bal en zijn ze vrij zelfzuchtig wanneer die bal dan hebben. De vraag wie er op dit moment een man-tegen-mangevecht zou winnen lijkt een retorische. Ook Mario Hezonja hoefde niet lang na te denken: “Dat ben ik.” Het lijkt respectloos hoe hij omgaat met zijn tegenstanders. Hij is altijd bezig met praten, tegen zijn tegenstander, tegen de coach of tegen de scheidsrechter. In het geval van zijn directe tegenstander is dit vaak trash. Ook viert hij na elke driepunter zijn eigen feestje en hangt hij na een dunk (te) lang aan de ring. Tegen een Kroatische krant zei hij vorig jaar: “Respect? Nee, ik heb voor niemand respect op het basketballveld. Het boeit me niet. Of het nu een veteraan is of een hele jonge speler, als ze voor me staan heb ik tegenover iedereen hetzelfde doel. Ik wil ze allemaal vernietigen.”
De babbels zijn aanwezig, en, op een minder niveau, heeft hij laten zien vrij aardig mee te kunnen. Maar als hij zo goed is als hij zelf doet voorkomen, waarom speelt hij dan nu niet bij de Timberwolves? Een NBA-scout schreef het volgende in een van zijn rapporten: “Zoals ik al eerder heb geschreven, heb ik blijvende twijfel over zijn houding. Zijn lichaamstaal is op momenten slecht en hij lijkt de schuld op zijn teamgenoten af te schuiven. Het is al een heel stuk minder dan bij de junioren, maar het zal fascinerend zijn om te zien hoe zijn ego en ongelimiteerde zelfvertrouwen past tussen welk team hem dan ook zal nemen. Zijn mentaliteit zou hem heel ver kunnen brengen, als hij zijn potentieel bereikt. Maar welke groeipijnen zal hij in het begin van zijn NBA-carrière ondervinden?” Eén ding is zeker. Met Mario Hezonja heeft de NBA er een attractie bij. Zijn zelfverzekerde houding zal heel wat in opspraak komen, en hij zal ongetwijfeld wat aanvaringen krijgen met zijn tegenstanders. Maar de hamvraag blijft, zal Hezonja zijn grote praatjes waar kunnen maken?
Foto: Getty Images
Een beetje ‘trash talken’ is toch geweldig. Het is ook niet zo dat hij dit elke keer doet ofzo. Nee, alleen als ie een driepunter in iemand z’n ‘face’ schiet of over iemand heen dunkt. Maar zo een beetje elke speler doet dit, dus om hem dan meteen uit te maken als ‘enfant terrible’ op dit vlak gaat me wat te ver.
Dat de NBA er een nieuwe attractie bij heeft is echter 100% waarheid. Hopelijk blijven alle spelers gespaard van ernstige blessures dit seizoen en kunnen we weer als vanouds gaan genieten van de beste show van de wereld; de NBA.
Comments are closed.