Een duel der giganten is snel gemaakt tegenwoordig. In een tijdperk waarin ieder weekend de pay-per-view-gevechten te bestellen zijn als genummerde bijgerechten naast de nasi is de term Gevecht van de Eeuw zijn glans min of meer kwijtgeraakt. Niet in de laatste plaats omdat de meest recente gevechten van de eeuw stuk voor stuk flink tegenvielen. Toch is er alle reden om hoge verwachtingen te hebben van Glory Collision: Rico versus Badr. Een duel dat vooraf al aan alle voorwaarden voldoet.
Om te begrijpen wat een rechtstreekse confrontatie in een combat sport tot een gevecht van de eeuw maakt moet eerst vastgesteld worden aan welke voorwaarden een dergelijk gevecht moet voldoen. De beste manier om dit te doen is door terug te grijpen op klassieke tweestrijden uit de conventionele bokssport. Wedstrijden die de geschiedenis van ‘Het gevecht van de eeuw’ vormen. Die geschiedenis begint in 1910, als Jack Johnson het aan de stok krijgt met James J. Jeffries.
Landgenoten en tegenpolen
Het gevecht, dat tegenwoordig als #JohnsonJeffries1 verkocht zou worden, lijkt van alle Fights of the Century uit het verleden waarschijnlijk het meest op Rico versus Badr. Niet in de laatste plaats omdat het een regerend kampioen tegen een met pensioen gewaande voormalige wereldtitelhouder in de ring bracht. Twee vechters die ook nog eens landgenoten waren.
Er zijn meer overeenkomsten. Zo genoot kampioen Johnson van de aandacht en de spotlights, terwijl herintreder Jeffries buiten beeld bleef en de vele overtollige ponden eraf trainde om in perfecte vorm in de ring te verschijnen. Zelfs de quotes komen overeen. Zo zei Jeffries bijvoorbeeld dat hij op jacht zou gaan naar zijn tegenstander en hij hem zo snel mogelijk knock-out zou willen slaan. Sounds familiar?
Zelfs de ook destijds in de Verenigde Staten zeer heftige tegenstelling tussen zwart en blank is op een bepaalde manier te projecteren op dit gevecht. Namelijk die van de vechter uit Nederland van Nederlandse komaf tegen de vechter uit Nederland met een Marokkaanse achtergrond. Ook al speelt dit nu net als toen bij de vechters zelf veel minder een rol dan dat het bij de volgers doet. Wat wel een rol speelde was de strijd tussen de old school en de new school. De titel van Johnson zou weinig waard zijn vanwege het pensioen van Jeffries. Johnson was geen echte bokser meende men. Totdat Jeffries de handdoek wierp in ronde 15.
Oorlog en strijd
Een factor die in latere gevechten van de eeuw een grotere rol is gaan spelen is die van oorlog. Zo was er rond de Eerste Wereldoorlog het gevecht van de eeuw tussen de van dienstweigering betichte Amerikaan Jack Dempsey tegen de Franse oorlogsheld Georges Carpentier en was er rond de Tweede Wereldoorlog strijd tussen de voor Amerika uitkomende Joe Louis tegen de onder Nazivlag vechtende Max Schmeling. In beide gevallen opvallend genoeg gewonnen door het kwaad in Amerikaanse ogen, Dempsey en Schmeling.
Ook in de moeder aller gevechten van de eeuw speelt oorlog en strijd een grote rol. Dienstweigeraar en moslim Muhammad Ali tegen de in Amerikaanse ogen christelijke held Joe Frazier. Ook hier was overigens sprake van een duel tussen de huidige kampioen en een herintreder. Ook aan de titel van Frazier werd getwijfeld vanwege de afwezigheid van Ali en ook hier bewees Frazier de rechtmatige eigenaar van de gordels te zijn door Ali te verslaan.
Recente jaren
Met de opkomst van kickboksen en MMA zijn duels die volgens kenners en volgers op voorhand de meest spectaculaire van de afgelopen honderd jaar gaan worden veel en vaak voorkomend. Zowel in het conventionele boksen (Floyd Mayweather versus Manny Pacquiao), het MMA-vechten (Elk Conor Mcgregor-gevecht, bijna elk duel met Ronda Rousey), als in de fantasie (Mayweather versus McGregor) en nu dus ook in het kickboksen. Het grote probleem? Van duels die in het teken staan van 15 ronden lang ontwijken tot gevechten die in twee handenvol seconden gedaan zijn, de echte spanning die men in de twintigste eeuw wel kende lijkt verdwenen.
In grote lijnen is dit echter vooral te wijten aan het ontbreken van de onderliggende geschiedenis zoals die in gevechten in de twintigste eeuw wel een rol speelde. Buiten het feit dat er twee uitzonderlijk goede vechters in de ring komen is er zelden sprake van een echte tegenstelling bij wedstrijden die tegenwoordig het gevecht van de eeuw worden genoemd. Mayweather versus Pacquiao is daarop misschien de enige uitzondering, al kwam dit gevecht waarschijnlijk te laat om echt significant te zijn.
In dat opzicht is de aankomende confrontatie tussen Badr Hari en Rico Verhoeven misschien wel de redding van de gehele vechtsport. Een confrontatie van old school versus new school, van goed tegen kwaad, van de kampioen tegen de herintreder. Waarbij die eigenschappen vanuit elk ander perspectief weer veranderen. Want wie is eigenlijk goed en wie is kwaad en welke uitkomst levert dat op? En wat maakt een echte kampioen? Het maakt de confrontatie tot een clash die in al zijn facetten eindelijk een echt Gevecht van de Eeuw zal zijn.
Foto Badr Hari: Screenshot YouTube
Foto #JohnsonJeffries1: Wikimedia Commons
Leuk potje, maar het is natuurlijk verre van de partij van de eeuw. Het is niet eens de partij van het jaar (in Kickboksen misschien wel, maar in vechtsport niet). Kickboksen is dood, daar verandert deze partij niet zo veel aan.
Comments are closed.