Deze winter neemt SportAmerika.nl per divisie een kijkje in de Minor Leagues: de Prospect Watch. Voor alle 30 Major League-teams maken we de Prospect Top 10 voor het komend jaar op. Het einde is in zicht. Nog één divisie te gaan: de AL Central.
AFLEVERING 27: KANSAS CITY ROYALS
Rebuild city
Als er één team de afgelopen 20 jaar standaard bij de top van de Minors en de bodem van de Majors hoorden, is het de Kansas City Royals. Vóór 2015 dateerde de laatste divisietitel alweer uit 1985. Tussen 1985 en 2015 eindigde de club twee keer als tweede en voor de rest uitsluitend derde of lager in de American League Central. Ieder jaar hetzelfde verhaal: proberen iets op te bouwen.
Wat de verschillende front offices ook probeerden, niets hielp. Er was te weinig geld voor het aankopen van supersterren. Een ondersteunende cast, als er bij toeval eens tegen een Carlos Beltran aan werd gelopen, kon ook niet verzameld worden. Slechts zeven keer werd er een winstpercentage boven de .500 genoteerd.
Rebuild, complete
Toch moest het er een keer van komen. Nadat er jaren voorbij gingen waarin de zorgvuldig opgebouwde farm niets kon waarmaken, was het in 2014 eindelijk zover. Met een team bestaande uit een merendeel van zelfopgeleide spelers, haalden de Royals via de Wild Card play-offs en zelfs de World Series, waarin de ploeg ten onder ging tegen de San Francisco Giants.
De Royals wisten echter, ondanks hun magere financiële middelen, het team in grote mate in stand te houden. In 2015 kon de ploeg dus een tweede gooi wagen. Deze keer was KC succesvoller. Na een dominant seizoen in de Central werd in de playoffs gehakt gemaakt van de tegenstand. Ook de New York Mets konden in de World Series geen weerstand bieden aan Ned Yost en zijn mannen. De jarenlange rebuild was compleet; de Royals waren kampioen.
En nu…
Met al het goede, komt ook tegenslag. Na een middelmatig seizoen (81-81) in 2016 werd de play-offs gemist. Tegelijkertijd beginnen al die jonge supersterren in Kansas City aan het eind van hun contract te raken. Geld om iedereen te verlengen is er niet. De Royals hebben dus nog één seizoen om een gooi naar succes te doen. Gaan ze dit nog een keer met hetzelfde team proberen of komen er versterkingen uit de Minors?
Prospect Top 3
Nr. 1: Josh Staumont (RHP)
Wie houdt er niet van een triple digit fastball? Josh Staumont is de zoveelste in een lange rij fireballers die de laatste maanden de revue gepasseerd zijn in deze rubriek. De rechtshandige werper heeft echter een streepje voor op alle anderen: hij stond in de Draft van 2015 bekend al de hardst gooiende collegepitcher op de Draftlijst.
De Kansas City Royals selecteerden Staumont in de tweede ronde, als 64e overall. De werper, die zijn collegejaren doorbracht bij Division II-school Azusa Pacific in Californië, stond toen al enige tijd bekend als iemand met een ongelooflijk arsenaal aan pitches, maar met grote controleproblemen.
Met een walk-gemiddelde van meer dan 7 per 9 innings is het verbazingwekkend dat Staumont zijn derde jaar in college met een ERA onder 4.00 (3.67) afsloot. De start van zijn profcarrière liet veel van hetzelfde zien: de meeste vrije lopen in de league (104), maar nummer 2 in strikeouts (167) en een adembenemende 12.2 strikeouts per 9 innings.
Stuff!
Zoals gezegd: Josh Staumont beschikt over serieuze stuff. Zijn fastball bereikt met het grootste gemak de 100+ mph en de vloeiendheid waarmee de nu 23-jarige werper de bal naar de plaat gooit, is indrukwekkend. Enige nadeel aan de worp is de vlakke baan waarmee de bal door de lucht snijdt. Dit maakt timen voor de slagmensen makkelijker.
Om wat meer variëteit aan zijn munitie te geven, is Staumont bezig met het ontwikkelen van een two-seamer, maar deze blijft achter op zijn normale fastball. Gelukkig voor de jonge werper bezit hij ook een 11-to-5 curveball waar hij steeds betere controle over krijgt. Zijn change-up hangt rond de two-seamer: net niet.
https://www.youtube.com/watch?v=kTVWmikL_RE
Heden en toekomst
Afgelopen seizoen doorliep Staumont Single-A (Adv.) en Double-A. Na 15 moeilijke starts in Wilmington (5.05 ERA, 94 strikeouts, 67 walks in 73 innings) verliep Double-A beduidend beter. Staumont sloot zijn seizoen af met 11 starts in Northwest Arkansas, waar hij in 50.1 innings 73 keer drie slag en 37 keer vier wijd gooide (3.04 ERA). De verbetering is met name toe te schrijven aan een kleine tweak in zijn gooibeweging, waardoor hij beter controle weet te houden over zijn pitches.
Dankzij zijn goede periode in Double-A, staat in 2017 Triple-A op het programma. Zet Staumont zijn ontwikkeling van de laatste twee maanden van 2016 door, kan hij uitgroeien tot één van de beste pitching prospects in de hele Minors.
Nr. 2: Hunter Dozier (3B/OF)
Voormalig eerste-ronde-draftselectie Hunter Dozier (8e overall) staat al een tijdje op de prospectlijstjes. Na zijn draft in 2013 en een flitsende start aan zijn profcarrière, stortte de derde honkman eind 2014 en 2015 van een klif af. Na anderhalf dramatisch seizoen was 2016 make or break voor de Texaan. Het werd een hartstochtelijke make.
Comeback
Na een ruim jaar van verdwenen timing aan slag en het gebrek aan contact, werkte Dozier eind 2015 hard aan het verkorten van zijn swing. Een jaar later lijkt hij daarmee het antwoord op zijn problemen te hebben gevonden. Het aantal strikeouts verminderde drastisch, de power kwam weer terug en Dozier mocht zelfs debuteren in de Majors in 2016.
Het seizoen startte voor Dozier in Northwest Arkansas, waar hij een triple-slash van .305/.400/.642 bij elkaar sloeg in 95 slagbeurten. Zijn 8 homeruns zetten hem op het traject de 40 te kunnen halen in een heel seizoen, maar de Royals wisten genoeg en schoven de infielder snel door naar Triple-A Omaha.
In Omaha ging Dozier door waar hij mee bezig was. Na 391 slagbeurten stond de teller op .294/.357/.506, met 36 (!) doubles, 15 homeruns en 3 steals.
Debuut en toekomst
Op 12 september werd Dozier opgeroepen naar de Majors. In 19 slagbeurten sloeg hij slechts .211, maar de potentie is overduidelijk. Komend seizoen moet dan ook het doorbraakseizoen voor Dozier worden. Overigens zal dat in het buitenveld moeten gaan gebeuren, want defensief brengt de 25-jarige te weinig om beter verdedigers als Cheslor Cuthbert voor te blijven.
Nr. 3: Matt Strahm (LHP)
Na Hunter Dozier is Matt Strahm de tweede mid-20’s prospect in de Royals’ top 3. De lefty werd zelfs al in 2012 door de Royals gedraft, in de 21e ronde. Nu, vijf jaar later, is de geboren North Dakotan één van de betere pitchers in het Royals-systeem.
Na een weinig indrukwekkende high school-carrière, wist Strahm een naam op te bouwen als de ace Neosho County community college pitching staff. Na zijn draft miste hij 2013 en 2014 door Tommy John surgery. Na minder dan 250 innings in de Minors, maakte de lange Strahm in 2016 zijn Major League-debuut.
Met een levendige 90-93 mph fastball en twee goede breaking pitches (change-up en curveball), beschikt Strahm over een starters-arsenaal. Desondanks lijkt hij eenzelfde MLB-traject als Danny Duffy te volgen: vanuit de bullpen beginnen, later gaan starten.
In 2016 maakte Strahm de sprong van Double-A naar de Majors. Na 107 strikeouts in 102.1 innings in Northwest Arkansas, gooide hij nog eens 30 strikeouts in 22 Big League-innings. In 2017 heeft hij alles in zich om een succesvolle lefty uit de bullpen te kunnen worden voor de Royals. In de verdere toekomst is voor hem een plek middenin de Royals-rotation vrijgehouden.
Nr. 4 – 10
4. Jorge Bonifacio (OF)
In 2016: Triple-A Omaha
Leeftijd: 23
Jorge Bonifacio is inderdaad het jongere broertje van Major Leaguer Emilio Bonifacio. De twee lijken op honkbalgebied echter in geen enkel opzicht op elkaar. Waar Emilio bekend staat als een snelle ‘korte-werk-specialist’, is Jorge een thumper; een echte power hitter.
In de eerste jaren van zijn profcarrière sloeg Jorge voornamelijk line-drives en wist hij veelvuldig gebruik te maken van het opposite field. Sinds een jaar of twee is de rechtsvelder echter meer op zijn pull-kwaliteiten gaan leunen, wat hem veel meer homeruns, maar een lager slaggemiddelde opleverde.
In 2015 sloeg hij 17 homeruns in Double-A, maar zakte zijn gemiddelde onder de .250. In 2016 toonde hij in Triple-A Omaha op de goede weg te zijn qua balans. In 495 slagbeurten sloeg hij .277 met 22 doubles, 6 triples en 19 homeruns. Hij lijkt dus weinig meer te bewijzen te hebben op het hoogste Minor League-niveau. Echter, wegens een overvloed aan outfielders in Kansas City, is ‘Boni II’ geblokkeerd. Hij keert dan ook in 2017 terug naar Triple-A, in afwachting van een blessure of trade.
5. Eric Skoglund (LHP)
In 2016: Double-A Northwest Arkansas
Leeftijd: 24
Lefty Eric Skoglund werd in 2014 in de derde draftronde door de Royals geselecteerd. De voormalig ace van Central Florida had wat opstartproblemen en miste ook nog de tweede helft van het seizoen in 2015 wegens een elleboogblessure. Hij kwam daar echter zonder problemen van terug en gooide een degelijk 2016 in Double-A: 27 starts (156 innings), 134 strikeouts, 38 walks, 19 homeruns tegen.
Skoglund zal nooit een ace worden. Zijn 92 mph fastball, curveball en change-up zijn geen van allen bovengemiddeld, maar zijn controle en beheersing over zijn pitches is daarentegen wel uitstekend. De linkshander kan een nummer 4 of 5 starter in de Bigs worden. In 2017 staat eerst Triple-A op het programma, maar later in het jaar kan zijn call-up naar Kansas City komen.
6. Ryan O’Hearn (1B)
In 2016: Single-A (Adv.) Wilmington & Double-A Northwest Arkansas
Leeftijd: 23
Eerste honkman Ryan O’Hearn onderging één van de grootste power-transformaties tussen college en de pro’s. Nadat hij voor Sam Houston State elke 60 slagbeurten een homerun sloeg, gebeurde dat in de Minors eens per elke 20 slagbeurten. Sinds de grote corner infielder in 2014 gedraft werd, is zijn powerprofiel alleen maar interessanter geworden.
In een gesplit seizoen tussen Single-A (Adv.) Wilmington en Double-A Northwest Arkansas sloeg O’Hearn .275/.351/.829 met 32 doubles, 22 homeruns en 158 strikeouts in 500 slagbeurten. Hiermee heeft de Texaan zichzelf op de kaart gezet als uiteindelijk opvolger van Eric Hosmer, wanneer diens contract eind 2017 afloopt. Komend seizoen, Hosmer’s laatste in KC, doet O’Hearn Triple-A aan
7. Chase Vallot (C)
In 2016: Rookie League Arizona & Single-A Lexington
Leeftijd: 20
Met All-Star-catcher Salvador Perez in de gelederen, hebben de Royals weinig noodzaak voor een andere goede catcher. Chase Vallot was in 2014 echter te goed om in de draft te laten schieten. De jonge achtervanger beschikt namelijk over een indrukwekkende arm en dito power, wat hem een intrigerend totaalplaatje maakt.
Net als de meeste catchers is Vallot als 20-jarige nog jaren verwijderd van de Majors. In 2016 sloeg hij in Single-A Lexington .246 met 20 doubles en 13 homeruns. Zijn 118 strikeouts in 272 slagbeurten zijn wat zorgwekkend, maar de power is zeker echt. Komend seizoen schuift Vallot een niveau op, naar Single-A (Adv.) Wilmington.
8. A.J. Puckett (RHP)
In 2016: Rookie League Arizona & Single-A Lexington
Leeftijd: 21
Werper A.J. Puckett heeft een lastige periode achter de rug. De voormalig two-sport star (football en honkbal) moest zijn footballcarrière beëindigen toen hij na een zwaar auto-ongeluk meerdere stalen platen in zijn hoofd gemonteerd moest krijgen. Puckett koos honkbal en werd pitcher voor Pepperdine. In 2016 kozen de Royals hem in de 2e ronde van de draft.
Aan het eind van het college-seizoen stond Puckett in de Division I top 10 in ERA (1.27) en WHIP (0.92). Hij werkte dusdanig efficient, dat de Royals er geen bezwaar tegen hadden hem in 2016 nog 58.1 innings erbij te laten gooien, het merendeel in Single-A Lexington. In 11 starts verzamelde Puckett 37 strikeouts, 15 walks en een 3.66 ERA. Met een goede fastball en change-up, heeft de rechtshander twee bovengemiddelde pitches in huis. Zijn curveball is een work in progress, maar als Puckett deze onder controle krijgt, is hij zeker een Big League-werper. Komend seizoen start hij in Single-A (Adv.) Wilmington.
9. Scott Blewett (RHP)
In 2016: Single-A Lexington
Leeftijd: 20
Rechtshander Scott Blewett was de eerste high school-pitcher in 15 jaar die in de eerste ronde van de draft gekozen werd, toen hij in 2014 naar de Royals ging. De New Yorker knalde meteen de profwereld binnen, maar zag zijn productie kelderen in de tweede helft van 2015.
In 2016 deed hij voor de tweede keer Single-A Lexington, waar hij in zijn laatste 10 decisions weer prima voor de dag kwam. Er bleek een onzorgvuldigheid in zijn wind-up geslopen te zijn, die hem ervan weerhield consequent zijn werpbeweging vol te houden. Toen dat eenmaal gefixt was, schoot zijn fastball ook weer omhoog (van 92 naar 95 mph) en werd zijn curveball scherper. Komend seizoen moet Blewett aantonen dat hij de stijgende lijn vast kan houden in Single-A (Adv.) Wilmington.
10. Kyle Zimmer (RHP)
In 2016: Single-A (Adv.) Wilmington & Double-A Northwest Arkansas
Leeftijd: 25
Kyle Zimmer, ooit een begenadigd pitching prospect, is inmiddels alweer 25 jaar oud en heeft vrij weinig bereikt. De reden: blessures. De Californiaan kampt al seizoen na seizoen met verschillende blessures, de één nog zwaarder dan de andere. Na een schouderschoonmaak in 2015, werd in 2016 thoracic outlet syndrome bij hem geconstateerd, wat hem vrijwel zijn hele seizoen kostte.
Inmiddels ligt Zimmer weer op schema om in Spring Training van zich te laten horen, maar nog een blessure zal waarschijnlijk het einde betekenen voor de carrière van de getalenteerde werper. Wanneer hij fit is, beschikt Zimmer over misschien wel de beste stuff van alle werpers bij de Royals. Het is te hopen dat hij ooit weer op dat oude niveau komt.
Conclusie
De jaren dat de Royals met afstand het beste farm-systeem in de Majors hadden, zijn voorbij. En hoe. De jeugdopleiding die nog niet zo lang geleden bestond uit Eric Hosmer, Mike Moustakas, Wil Myers, Jake Odorizzi, Mike Montgomery, Danny Duffy, Greg Holland, Alex Gordon, Aaron Crow, Billy Butler, Salvador Perez, Cheslor Cuthbert, Kelvin Herrera, Yordano Ventura, Sean Manaea en Brandon Finnegan, is inmiddels behoorlijk gedecimeerd.
De ongelooflijke hoeveelheid potentieel talent die de Royals pre-2014 verzameld hadden, is niet geëvenaard. De kans bestaat echter wel dat dit na komend seizoen weer anders is. De Royals lijken niet in de positie om iets te kunnen presteren in de AL Central. Daarbij zijn Hosmer, Moustakas, Cain en Escobar na 2017 Free Agents. De Royals beschikken over onvoldoende kapitaal om al deze sterren een nieuw contract te kunnen aanbieden, dus het verkopen van het stel óf het opstapelen van compensatie draftpicks na het seizoen lijken het recept voor de wederopbouw van de Minors. De Royals kennende, zal het niet lang duren voor ze weer bij de top in de Minors horen.
Remember the names
Miguel Almonte (RHP), Alex Mills (RHP), Jake Junis (RHP), Nolan Watson (RHP), Marten Gasparini (SS), Peter O’Brien (C/OF), Meibrys Viloria (C).
Reacties