Sport Amerika volgt het olympisch basketbaltoernooi op de voet. Recaps, nieuwtjes en natuurlijk andere, wat meer irrelevante, zaken. Tot en met de finale lees je alles in het olympisch dagboek. Dag 13: Adieu, sterren uit NBA.
De klachten over oneerlijke competitie zijn alweer vernomen. Het basketbaltoernooi is saai, Team USA is te goed, tegenstanders zijn te slecht, dat soort commentaar. Bullshit natuurlijk. Het Dream Team van 1992, ja we pakken ze er nog maar eens bij, won de wedstrijden met een gemiddelde van 43 punten maar die worden door de hele wereld opgehemeld, ‘want ze waren zo goed’. Pffff.
De Olympische Spelen zouden voor een sporter het hoogst haalbare moeten zijn. Het mooiste en belangrijkste toernooi. Dat is nu ook bij de meeste sporten zo, -bij tennis en voetbal bijvoorbeeld niet en daarom zijn die toernooien ook minder leuk- maar het gaat dan wel ten koste van de waarde van bijvoorbeeld het wereldkampioenschap. Bij alle teamsporten is dat ook zo. Buiten voetbal en tennis dus. Bij die sporten is het een veredeld B-toernooi.
Het maakt natuurlijk veel meer indruk als je als tennisser kunt zeggen dat je Wimbledon hebt gewonnen. Ik durft te wedden dat Andy Murray zijn olympische titel zo zou inruilen voor een zege op Wimbledon, ook al heeft hij die gouden plak op de All England Club gewonnen. En zeker weten dat Lionel Messi die olympische zege van vier jaar geleden zonder problemen inlevert als het hem de wereldbeker zou bezorgen.
Voor basketbal is het marketingtechnisch natuurlijk niet handig. Nu is het eigenlijk twee keer net niet. Wie is nu de beste, de wereld- of olympisch kampioen (die discussie is weliswaar niet heel heftig aangezien Team USA beide toernooien heeft gewonnen)? David Stern wil nu met de Fiba regelen dat bij het basketball eenzelfde regel komt als bij het voetbal: alleen spelers tot 23 jaar en drie dispensatie. Hiermee zou het WK definitief het belangrijkste basketbal toernooi worden en de meeste aanzien krijgen. Van de huidige groep van Team USA zouden echter alleen James Harden en Anthony Davis overblijven.
Ik ben voor. Adieu, NBA-sterren. Wellicht dat Angola dan nog eens de finale kan halen. Net als Mexico nu in de finale staat bij het voetbal. Dat zou op een wereldkampioenschap nooit gebeuren. Is dat dan de charme van de Spelen? Of is het juist een gedevalueerd toernooi? Of was het toernooi nu juist gedevalueerd omdat Team USA zoveel beter was dan de rest? Ik raak er helemaal in de war van. Onder 23 of niet, USA zal toch wel blijven winnen, dat was voor 1992 (de eerste keer dat professionals, dus NBA-spelers, mee mochten doen) ook al zo en dat zal ook zo zijn als de regel wellicht in 2020 wordt ingevoerd.
Bij nader inzien zie ik dan eigenlijk toch liever de grootheden uit de NBA aan het werk.
Je zou het bijna vergeten, maar later vandaag staan de halve finales nog op het programma. Had je van tevoren vier teams in moeten vullen voor deze plekken dan waren dat de vier geweest die daar nu staan. Jammer is dat er bij het basketbal niet met kruisfinales wordt gewerkt. Nu speelt Team USA weer tegen Argentinië (126-97 voor USA in laatste groepswedstrijd) en Rusland weer tegen Spanje (77-74 voor Rusland in de groep). Nog drie dagen, dan zitten de Spelen er al weer op en weten we of LeBron James en co de veertiende gouden medaille voor de Verenigde Staten mee naar huis nemen.
Lees hier het olympisch dagboek van gisteren: Kirilenko, Love, Rubio.
Reacties