NHL weekly: tussenbalans Western Conference

Door op jan 30, 2020
Elias Pettersson en de Vancouver Canucks zijn voorlopig de beste in de Pacific Division. Kan de jonge Zweed zijn club naar de play-offs leiden? (photo: Anne-Marie Sorvin/USA TODAY Sports)

De ASG ligt achter ons en heel voorzichtig is het seizoen alweer hervat. Toch leggen we deze week eerst nog even de teams in de Western Conference langs de meetlat. Welke teams bezorgen hun fans een verrassend goed seizoen en waar zit het chagrijn? Natuurlijk wordt ook de All-Star Game in St. Louis niet vergeten. De crème de la crème liet daar mooie staaltjes ijshockey zien.

CENTRAL DIVISION

Het is de divisie van de titelverdediger en de St. Louis regeert dit seizoen met harde hand. Een kater van de Stanley Cup is de Blues volledig vreemd en Ryan O’Reilly en de zijnen weten de uitdagers vooralsnog dan ook op afstand te houden. De Avalanche en de Stars stevenen ook af op het postseason, maar achter deze teams wordt het spannend.

DE TOP

Sinds Craig Berube aan de macht is in St. Louis lijkt er geen maat op de Blues te staan. We hadden hier overigens ook kunnen kiezen voor de naam van Jordan Binnington. In zijn eerste jaar maakte de goalie indruk en wist z’n goede seizoen uiteindelijk te bekronen met de Cup. Deze jaargang is Binnington iets minder dominant. Z’n save percentage ging van .927 naar .911, maar daarmee scoort hij nog altijd een ruime voldoende. Bij het ingaan van de All-Star break is de topscorer van de Blues een verrassende. Bij de Oilers kwam David Perron in 2014 tot 28 goals, maar met 22 treffers ligt hij op koers om dat aantal minimaal te evenaren. Ryan O’Reilly (9G, 35A) is meer de man van de assist. St. Louis heeft al wat bescheiden losings streaks achter de rug, maar compenseert dit met een 7-game winning streak en één van 8 wedstrijden.

Joe Sakic heeft van de Colorado Avalanche een serieuze contender gemaakt. Joonas Donskoi, Nazem Kadri, Pierre-Edouard Bellemare en Valeri Nichushkin kwamen de aanval versterken, maar het is toch vooral een jonge blueliner die de aandacht opeist. Cale Makar debuteerde vorig seizoen in de play-offs en is bezig aan een prima eerste jaargang. Gezien de blessures van Mikko Rantanen (15G, 19A) en Gabriel Landeskog (13G, 8A) is het een knappe prestatie dat de Avs terug te vinden zijn op de tweede plaats. De twee sterkhouders misten gezamenlijk 32 wedstrijden, maar onder aanvoering van onder andere Nathan MacKinnon (30G, 42A) sloeg het keurkorps van Jared Bednar zich hier goed doorheen.

DE HOPEFULS I

Achter de Blues en de Avs vinden we teams terug die zich wat minder constant door het seizoen bewegen. De Dallas Stars begonnen abominabel (1-7-1), maar kregen daarna de geest. Onderweg werd coach Jim Montgomery vervangen door Rick Bowness, maar het ontslag van Monty had niets te maken met de sportieve prestaties. Dallas versterkte zich deze zomer met Joe Pavelski en Corey Perry, maar het zijn vooral de jonge Roope Hintz (15G, 9A) en Miro Heiskanen (7G, 17A) die voor de goals en de assists zorgen. De Stars scoren niet overdreven veel, maar hun kracht is dan ook het tandem onder de lat. Het maakt niet uit of Bowness nu Ben Bishop of Anton Khudobin opstelt, want beide goalies zijn bezig aan een meer dan prima seizoen.

Ook de Chicago Blackhawks vinden we terug onder dit kopje. Voor een team dat halverwege december nog een record van 12-16-6 had, mag dat best een knappe prestatie heten. Inmiddels noteren de manschappen van Jeremy Colliton een winning record van 24-21-6. Daarmee doen ze volop mee in de strijd om het postseason en dat hebben ze niet in de laatste plaats te danken aan Patrick Kane. Met 25 goals en 63 punten is de Amerikaan by far de meest productieve speler. Jonathan Toews is na weer een moeizaam begin ook warmgedraaid en is tweede op de lijst met 44 punten. Achter de twee oudgedienden laat de jeugd van zich horen. Alex DeBrincat lijkt zijn scoring touch een beetje verloren, maar z’n 23 assists zijn belangrijk. De goals, 21 in getal, komen de laatste weken echter van rookie Dominik Kubalik.

DE HOPEFULS II

De Winnipeg Jets hebben na 51 wedstrijden evenveel punten als de Hawks. In Winnipeg hebben ze een hete zomer achter de rug en dan niet op een positieve manier. Kyle Connor en Patrik Laine tekenden pas op het laatste moment bij, Dustin Byfuglien weigert te spelen en onder meer Jacob Trouba en Kevin Hayes zochten hun heil elders. In Neal Pionk (5G, 27A) kwam er een betrekkelijk onbekende blueliner naar Winnipeg, maar in Manitoba lopen ze maanden later met hem weg. Connor Hellebuyck (sv% .917) heeft weer wat van de vorm teruggevonden die hem twee jaar geleden een tweede plek in de verkiezing voor beste goalie opleverde. Er gaat ook nog een hoop mis (160 tegengoals en daarmee 22e in de league), maar met de huidige groep kan Paul Maurice in elk geval een tamelijk onverwachte gooi doen naar een ticket voor de play-offs.

TWIJFELGEVALLEN

De laatste alinea’s zijn gereserveerd voor twee teams die met totaal verschillende verwachtingen aan dit seizoen begonnen. De Minnesota Wild hadden rekening gehouden met een plekje onderin de Central. Bruce Boudreau heeft een vrij belegen roster tot zijn beschikking en de eerste drie op de topscorerslijst zijn dan ook allen 35 jaar oud. Eric Staal (17G, 21A), Ryan Suter (7G, 28A) en Zach Parise (19G, 13A) zijn nog altijd de belangrijkste spelers. Prestaties vallen of staan ook met de prestaties van de goalies en die vallen nogal tegen. Devan Dubnyk is doorgaans de betrouwbaarheid zelve, maar krijgt nu gemiddeld meer dan 3 goals per wedstrijd tegen. Backup Alex Stalock zit daar maar net onder. Een goede tweede seizoenshelft kan de Wild echter zomaar richting de play-offs helpen.

In Nashville leeft die hoop ook nog altijd en met het talent dat ze daar hebben, is dat zeker niet onterecht. Toch loopt het dit seizoen niet bij de Predators. De wisselvallige prestaties kostten onlangs Peter Laviolette al zijn baan, maar onder John Hynes wil het ook nog niet vlotten. Het zijn vooral de tegengoals (163) die opvallen. Naast de matige statistieken van de goalies dan. Pekka Rinne is bezig aan zijn 14e jaar in de NHL, maar niet eerder was zijn save percentage (.897) zo laag. Met .895 blijft zijn jongere landgenoot Jusse Saros zelfs nog iets achter. Dat het aanvallend niet overhoudt, blijkt ook wel op de topscorerslijst. Deze wordt aangevoerd door Roman Josi (14G, 34A) en het verschil met Filip Forsberg, de eerste aanvaller, is maar liefst 15 punten. Nog genoeg werk aan de winkel voor Hynes, maar kansloos is Nashville zeker niet.

PACIFIC DIVISION

Niets is zo veranderlijk als het weer, maar de Pacific Division komt dit seizoen toch wel erg dichtbij. De koppositie wisselt bijna dagelijks van eigenaar en vijf teams maken daar nog een meer dan serieuze kans op. Alleen de teams in Californië weigeren mee te doen aan deze tombola. Van Anaheim en LA werd dit wel verwacht, maar in San Jose staat het schaamrood inmiddels wel op de kaken. Het is overigens ook een divisie waarin slechts twee teams (Vancouver en Arizona) nog dezelfde coach hebben als vorig jaar rond deze tijd.

DE TOP I

In het westen van Canada zullen ze zich toch even de ogen uitwrijven. Niet Calgary, niet Edmonton, maar Vancouver voert de Pacific Division aan. Natuurlijk hebben de Canucks in Elias Pettersson een supertalent en zijn Bo Horvath en Brock Boeser erg begenadigde talenten. Tel daar dan ook nog eens de inbreng van een Quinn Hughes bij en je hebt blijkbaar genoeg gereedschap in handen om een mooi team in de Pacific te bouwen. Niet veel mensen hadden rekening gehouden met de Canucks, maar Travis Green heeft er dus een degelijk team van gesmeed. J.T. Miller kwam de ploeg in de zomer versterken en hij blijkt een schot in de roos. Daarnaast presteert Jacob Markstrom opvallend goed getuige zijn .916 save percentage. Voor Vancouver is het nu zaak om dit vol te houden en als we kijken naar de concurrentie zal dat nog niet meevallen.

Calgary won vorig seizoen deze divisie en is ook nu nog verre van uitgeschakeld. De Flames namen na 28 wedstrijden afscheid van Bill Peters en onder diens opvolger gaat het stukken beter. Met een record van 12-12-4 nam de organisatie afscheid van Peters, die behoorlijk onder vuur was komen te liggen. Met Geoff Ward aan het roer heeft Calgary zich weer gemeld in de top van de Pacific. Ondanks de aanwezigheid van onder meer Johnny Gaudreau, Sean Monahan en Matthew Tkachuk is scoren dit seizoen wel een dingetje. Met hun 142 treffers staan ze onderin de middenmoot. Als die aanvallers beter gaan draaien, lijkt niets een trip naar de play-offs in de weg te staan. David Rittich is gebombardeerd tot starter en met een .913 save percentage stelt hij niet teleur. De ervaren Cam Talbot is overigens een solide backup.

DE TOP II

Met 7-1-0 begonnen de Edmonton Oilers voortreffelijk aan dit seizoen. Het koelde daarna wel wat af, maar het keurkorps van Dave Tippett mocht zich lang koploper in deze divisie noemen. De coach zal zich een van de gelukkigste mensen in de NHL voelen, want Tippett mag elke dag werken met Connor McDavid en Leon Draisaitl. Het dynamische duo is samen al goed voor ruim 150 punten dit seizoen. Tippett heeft dan wel weer de pech dat de rest van het roster nogal achterblijft. Ryan Nugent-Hopkins moet het doen met 33 punten. Ruim 40 minder dan z’n illustere teamgenoten. Dat is ook een reden waarom de Oilers wat goals betreft een grauwe middenmoter zijn. Mikko Koskinen is de starter in Oil Country. Hij begon prima (.922 sv% in oktober) maar zakte naarmate de ASG naderde toch wat weg. Ze hebben wat duels tegoed, dus kunnen ze binnenkort zomaar weer bovenaan staan.

DE HOPEFULS II

De Vegas Golden Knights hebben nu twee wedstrijden op rij verloren en dat is de reden waarom we ze als hopeful zien. Voorlopig dan althans, want over een week kan het weer anders zijn. Het gaat de organisatie dit seizoen nog niet naar de zin en de wisselvalligheid kostte Gerard Gallant onlangs zijn baan. Peter DeBoer is nu drie duels de hoofdverantwoordelijke en ook hij rijgt de zeges nog niet aaneen (1-1-1). Marc-André Fleury brengt dit seizoen nog niet wat we van ‘m gewend zijn. Het gezicht van deze franchise krijgt gemiddeld 2.86 goals tegen en noteert een .907 save percentage. Alleen in 2010 kwam Flower lager uit. Aanvallend zijn de Knights een goede middenmoter met 158 gescoorde doelpunten. Als DeBoer het defensief op orde weet te krijgen, dan zal deze piepjonge franchise “gewoon” voor het derde jaar op rij de play-offs halen.

Door een 3-game losings streak moeten ook de Arizona Coyotes wat terrein prijsgeven. In Darcy Kuemper (sv% .929) hebben ze een goalie in topvorm. Om mee te blijven doen in de bovenste regionen van de Pacific is een goede Kuemper ook hard nodig. De Desert Dogs staan relatief veel doelpogingen toe en geven betrekkelijk veel kansen weg. Wat goals betreft hebben zeven spelers op het roster de dubbele cijfers inmiddels bereikt. Met 16 goals is Conor Garland clubtopscorer en Lawson Crouse is met 12 treffers een aangename verrassing. De 22-jarige winger heeft nu al meer goals dan vorig seizoen (11) in 81 wedstrijden. Dat de Coyotes ambitieus zijn, bleek in december. Toen werd Taylor Hall overgenomen van de Devils en de voormalig first overall pick verzamelde in 17 wedstrijden 15 punten voor zijn nieuwe werkgever.

DE KELDER I

Het zal tegen het zere been van de Sharks zijn dat we ze onder dit kopje plaatsen. Met Peter DeBoer nog altijd aan het roer begon San Jose met hoge verwachtingen aan het seizoen, maar een waardeloze eerste maand (4-8-1) dwong de ploeg in de achtervolging. November (11-4-0) was dan weer een goede maand, waarin de Sharks klommen in de divisie en zelfs even mochten ruiken aan de play-offs.

De laatste maand van 2019 was dusdanig slecht dat de coach op straat werd gezet en Erik Karlsson en de zijnen nu zijn terug te vinden in de kelder. ‘Haben sie eine Stunde’ was ooit een beroemd antwoord van voetbaltrainer Leo Beenhakker op de vraag wat er mis was. Die uitspraak past ook in San Jose. De goalies presteren niet, de verdediging verdedigt niet en de aanvallers scoren te weinig. Het resultaat? Een erg teleurstellend en kansloos seizoen.

In Anaheim kennen ze de problemen van de Sharks maar al te goed. Bij hen is het inmiddels een jaar geleden dat ze de hoge verwachtingen in de ijskast konden parkeren en begonnen aan een soort van rebuild. Het moest jonger en sneller in Orange County. Corey Perry werd deze zomer aan de dijk gezet en Andrew Cogliano werd betrokken in een trade die Devin Shore naar Anaheim bracht. Daniel Sprong werd natuurlijk in december 2018 al uit Pittsburgh opgehaald. Op korte termijn zijn de Ducks er niet beter op geworden, maar Dallas Eakins wist waar hij aan begon. Rickard Rakell is al een gevestigde naam op zijn 26e, maar Max Jones en Sam Steele moeten dat nog worden. De twee aanvallers komen uit de eerste ronde van de draft van 2016 en zijn nog maar 21 jaar. Geduld is hier dus een schone zaak.

DE KELDER II

Er waren tijden dat clubs met angst en beven aan hun road trip door Califronië begonnen. San Jose, Anaheim en Los Angeles stonden voor bezoekende teams synoniem voor nederlagen. In LA weten ze al bijna niet beter dan dat er verloren wordt. De Kings bungelden vorig seizoen al onderaan en in 2019-2020 gaat het niet veel beter. Ze moeten zelfs nog flink aan de bak om aan het puntenaantal (71) van vorig seizoen te komen. Ook hier waren ze toe aan een verjongingskuur, maar bij de eerste vijf op de topscorerslijst staan drie dertigers. Captain Anze Kopitar probeert met 17 goals en 43 punten het goede voorbeeld te geven. Tyler Toffoli, Drew Doughty en Alex Iafallo delen de tweede plek en hebben maar liefst 16 punten minder. Doughty was jarenlang een garantie voor ruim 45 punten, maar de blueliner mag nu blij zijn als hij de 40 haalt.

In het vorige decennium vonden we de naam van Jonathan Quick steevast terug in de top tien van de Vezina Trophy. De jaren gaan tellen voor de inmiddels 34-jarige goalie, want zijn save percentage van .896 blijft ver achter bij het gemiddelde (.913) in zijn loopbaan. Jack Cambell leek vorig seizoen een betrouwbaar alternatief, maar ook hij krijgt bijna drie goals per wedstrijd tegen. Gaan we op korte termijn verbetering zien? Dat valt te betwijfelen. De Kings wisten Ilya Kovalchuk te lozen, maar Kopitar (32), Dustin Brown (35) en Jeff Carter (35) liggen voorlopig nog voor relatief veel geld vast. Dat geldt overigens ook voor Drew Doughty, die nog tot zeker 2026 verzekerd is van een jaarsalaris van een slordige $ 11.000.000.

TOP 5 OF THE WEEK

Deze week kun je hier wat hoogtepunten uit het All-Star weekend vinden. Zo werd Connor McDavid van de troon gestoten door Mathew Barzal, haalde Shea Weber verwoestend uit en werden de fans in St. Louis verrast met de aanwezigheid van een icoon. Tomas Hertl toonde zijn klasse tijdens het toernooi en afgelopen maandag maakten we kennis met een nieuw talent van de Leafs.

MATHEW BARZAL FASTEST SKATER COMPETITION

Connor McDavid toonde zich al drie keer de rapste op dit onderdeel, maar Mathew Barzal vond het tijd voor een wisseling van de wacht. De superster klokte 13.215 als snelste ronde, maar Barzal dook daar een fractie onder. Met 13,175 snelde hij naar de beste tijd. Waar vorig seizoen Kendall Coyne Schofield als eerste vrouw mee mocht doen aan dit onderdeel, daar waren het nu acht mannen die streden om deze titel. Chris Kreider van de Rangers zette met 13,509 de derde tijd neer. Jack Eichel bleef met 13,540 niet ver achter. Nathan MacKinnon was met 13,895 de laatste die onder de grens van de 14 seconden bleef. Quinn Hughes van de Vancouver Cancucks werd met 14,263 achtste en laatste.

SHEA WEBER HARDEST SHOT COMPETITION

Shea Weber is vanaf de blauwe lijn al jaren een plaag voor de vijandelijke verdedigers. De captain van de Montreal Canadiens bleek afgelopen vrijdag over het hardste schot te beschikken. Met een snelheid van ruim 171 km/u joeg hij de puck in St. Louis tegen de touwen. Daarmee onttroonde hij John Carlson, die dit onderdeel vorig jaar in San Jose op zijn naam schreef. De blueliner van Washington kwam dit keer niet verder dan de tweede plaats met ruim 168 km/u. Seth Jones van Columbus was de enige van de zes deelnemers die onder de 160 km/u bleef. Zijn beste poging tikte de 159 km/u aan.

AL MACINNIS KAN HET NOG

Al MacInnis (56) is een legende in St. Louis en in de NHL. Tijdens zijn indrukwekkende loopbaan, die hem in 23 jaar langs Calgary en St. Louis voerde, won hij zeven keer de strijd om het hardste schot. Veel belangrijker vond MacInnis het winnen van de Stanley Cup in 1989 met de Calgary Flames. In dat jaar won hij ook nog de Conn Smyth Trophy voor MVP tijdens de play-offs. Tien jaar later won de blueliner, inmiddels als speler van de Blues, zijn eerste en enige Norris Trophy voor beste verdediger in de NHL. MacInnis, wiens nummer nooit meer gedragen zal worden door een speler van de Blues, speelde 1416 wedstrijden in de league en noteerde niet minder dan 340 goals en 1274 punten. Alleen Ray Bourque (1579) en Paul Coffey (1531) noteerden meer punten dan MacInnis. Laatstgenoemde liet vrijdag zien dat hij nog altijd over een verwoestende uithaal beschikt.

TOMAS HERTL vs CENTRAL DIVISION

Tomas Hertl scoorde de gamewinner in de finale van de ASG en verdiende misschien wel de titel van MVP. Die titel ging aan zijn neus voorbij, maar de speler van de Sharks scoorde wel één van de mooiste goals van de avond. In 2013 maakte de ijshockeywereld voor het eerst echt kennis met de technicus uit Tsjechië toen hij uitgerekend Henrik Lundqvist in de luren legde. Zo mooi als die goal was deze niet, maar de Tsjech liet in St. Louis wel zijn klasse zien. Eigenlijk zou Hertl niet eens naar St. Louis gaan, maar door de blessure van Logan Couture werd hij naar voren geschoven. Met onder meer deze treffer tegen de Central Division pakte de 26-jarige zijn moment.

RASMUS SANDIN vs NASHVILLE PREDATORS

Rasmus Sandin stond in de AHL toch niet bekend als een doelpuntenmaker. Het geven van assists ging hem op dat niveau wat beter af. In 65 wedstrijden voor de Marlies noteerde de pas 19-jarige Zweed 35 assists. Afgelopen maandag, de eerste speeldag na de ASG, stond de jonge blueliner zelf aan het einde van een aanval. Tegen de Nashville Predators scoorde Sandin zijn eerste goal in de NHL. De Zweed had daar 10 wedstrijden voor nodig. Naast z’n eigen treffer was Sandin ook nog betrokken bij de 0-1 van William Nylander. Het was niet zijn eerste multi-point game in de NHL. Dat vinkte Sandin op 14 januari al af toen hij twee assists gaf in de met 7-4 gewonnen wedstrijd tegen de Devils. Cody Ceci (1G, 7A) is z’n defensive partner, maar na 10 wedstrijden heeft Sandin (1G, 5A) diens puntenaantal al bijna te pakken.

NIEUWS

CANADESE VROUWEN VERSLAAN DE VS IN ST. LOUIS

  • Dat Kendall Coyne Schofield vorig seizoen mocht deelnemen aan de fastest skater competition was al mooi. In St. Louis toonde de NHL eens te meer aan dat het met de tijd meegaat. Vrijdag, dus een dag voor de mannen, speelden de Amerikaanse All-Stars een wedstrijd tegen hun Canadese concurrenten in de Elite Women’s 3-on-3. Canada won dit duel met 2-1, maar na afloop ging het toch vooral over de kans die de vrouwen geboden werd. Niet alleen zette de National Hockey League de vrouwelijke ijshockeyers in het zonnetje, maar de league stelde ook nog $ 100.000 beschikbaar voor organisaties die zich bezighouden met ijshockey voor meisjes.

PACIFIC DE BESTE IN ASG

  • Het mag misschien niet de sterkste divisie zijn in de league, maar afgelopen weekend beschikte de Pacific Division wel over de beste spelers. De vertegenwoordigers van de Pacific kwamen als beste uit de bus in het toernooitje tussen de vier divisies. Nadat eerst de Central Division werd verslagen (10-5) moest in de finale het team uit de Atlantic eraan geloven (5-4). Op aangeven van Leon Draisaitl en Connor McDavid scoorde Sharks-aanvaller Tomas Hertl vlak voor tijd de winnende. Voor de Tsjech was het zijn vijfde goal tijdens dit bescheiden toernooi, maar het was landgenoot David Pastrnak die er met de Award voor MVP vandoor ging. Voor de Tsjech van de Bruins, die vier keer het net vond in de ASG, kwam dit ook als een verrassing. De Atlantic Division had de finale bereikt door de Metropolitan met 9-5 te verslaan.

DRUK WEEKEND VOOR SPRONG

  • Daniel Sprong bracht dit weekend door in de AHL en in tegenstelling tot zijn maatjes in Anaheim kwamen de San Diego Gulls wel in actie. Die ploeg speelde vrijdag en zaterdag uit bij de Grand Rapids Griffins, het AHL-filiaal van de Red Wings. De eerste wedstrijd ging in OT verloren voor San Diego. Daniel Sprong noteerde nog wel een assist, zijn 14e in de AHL dit seizoen, maar de Amsterdammer kon een 4-3 nederlaag niet voorkomen. De tweede wedstrijd wisten de Gulls wel in winst om te zetten. San Diego klopte de Griffins met 3-1 en onze landgenoot moest het doen met één shot on goal.

Cover photo: Keith Gillett/Icon Sportswire via Getty Images

Tags: ,,,,,,

Ook leuk om te lezen