In de nacht van woensdag 2 oktober op donderdag 3 oktober (Nederlandse tijd) barst in Noord-Amerika de strijd om de Stanley Cup weer los. De St. Louis Blues mochten in juni de heilige graal van het ijshockey in het prijzenkabinet zetten en dertig teams gaan er de komende maanden alles aan doen om de Blues die prijs afhandig te maken. Bij SportAmerika blikken we alvast vooruit op wat een interessant seizoen belooft te worden en vandaag is het de beurt aan de Atlantic Division.
TAMPA BAY LIGHTNING (62-16-4, 128 PNT – 1e IN DIVISIE)
En weer ging een seizoen van de Tampa Bay Lightning linea recta naar de prullenbak. De ploeg van coach Jon Cooper regeerde met harde hand tijdens het reguliere seizoen, maar ging al in de eerste ronde van de play-offs zitten. De Blue Jackets trakteerden de winnaar van de Presidents’ Trophy op een bijzonder pijnlijke sweep. Na afloop van het seizoen waren er nog wel individuele prijzen voor Nikita Kucherov en Andrei Vasilevskiy, maar die awards konden de vervelende smaak niet wegspoelen. Dit roster was gemaakt voor de Stanley Cup, zoals dat eigenlijk al jaren het geval is, maar opnieuw schoot de Lightning tekort. Wat dat betreft stond Kucherov wel symbool voor de Lightning. Na het reguliere seizoen stonden er 128 punten achter zijn naam. Tijdens de vier wedstrijden in de play-offs moest hij het doen met twee assists.
EEN VOLGENDE KANS…
Julien Brisebois gelooft in deze groep en in deze coach. Een andere conclusie kunnen we niet trekken na een off-season dat volgde op het teleurstellende seizoen. Veel veranderde namelijk niet in de Amalie Arena. Misschien werd hier en daar gegooid met een deur of sprak de GM eens met stemverheffing, maar BriseBois laat Cooper met praktisch hetzelfde gereedschap bouwen aan iets wat nu wél moet leiden tot succes. Nu zal Cooper ook niet klagen over dat gereedschap, want als je beschikt over Kucherov, Steven Stamkos, Brayden Point, Victor Hedman en Vasilevskiy vindt dan maar eens iets beters. Toch probeerde BriseBois het wel. Kevin Shattenkirk heeft een zeer teleurstellend seizoen in New York achter de rug en hoopt in Florida op betere tijden. Dat is voor Patrick Maroon (10G, 18A) praktisch onmogelijk. Hij won vorig seizoen met St. Louis de Cup en wil met z’n voormalig jeugdcoach Cooper dit herhalen.
Zo dominant in de divisie als vorig seizoen zal de Lightning dit keer waarschijnlijk niet zijn. Misschien willen ze dat ook niet, want de laatste weken speelden ze nergens meer voor en verloren daardoor iets van hun scherpte. De Bruins schopten het tot de Stanley Cup Final en zullen voor wat meer tegenstand zorgen. Toch moet het raar lopen wil Tampa Bay niet voor een derde jaar op rij beslag leggen op de divisietitel. De ploeg heeft ontzettend veel scorend vermogen, ook vanaf de blauwe lijn, en beschikt over een prima defensie. In de persoon van Vasilevskiy (sv% .925) staat daar dan ook nog één van de beste goalies in de league achter. Cooper mag met dit sterrenensemble opnieuw een gooi doen naar de eerste titel sinds 2004, maar hij zal ook weten dat het geduld van het management opraakt.
VOORSPELLING: 1e in de Atlantic Division
BOSTON BRUINS (49-24-9, 107 PNT – 2e IN DIVISIE)
Met een mooie mix van ervaren rotten en aanstormende talenten hoopten de Boston Bruins vorig seizoen weer een rol van betekenis te spelen. Dat ging de ploeg van coach Bruce Cassidy erg goed af. Het seizoen begon weliswaar teleurstellend met een zevenklapper tegen de Capitals, maar de B’s herstelden zich snel en waren met name na de jaarwisseling bijna niet te houden. Gezien de vele blessures waarmee het team te maken had, mag dit gerust een prestatie van formaat genoemd worden.
Met de play-offs in zicht werd het gezelschap steeds fitter en in het postseason wist alleen St. Louis de trein uit Boston te stoppen. Met 9 goals en 14 assists was Brad Marchand de grote man in de play-offs. Ook David Pastrnak, Patrice Bergeron en Charlie Coyle kwamen tot dat doelpuntenaantal en verdediger Torey Krug kwam tot maar liefst 16 assists. De Bruins schuwden het fysiek niet, maar ze liepen zich in de Stanley Cup Final stuk op een St. Louis Blues nog net iets fysieker was. En productiever.
ÉÉN STAPJE VERDER
De tijd begint te dringen voor de Boston Bruins. Of in elk geval voor een aantal sterkhouders. In 2011 wonnen de B’s hun laatste Stanley Cup en de toppers van toen (Zdeno Chara, Patrice Bergeron, Brad Marchand), zijn de toppers van nu. Met zijn 42 jaar is Chara still going strong, maar het moment dat Vadertje Tijd grip krijgt op de Slowaakse verdediger komt steeds dichterbij. Marchand tikte voor het eerst in zijn loopbaan de 100 punten (36G, 64A) aan en de 34-jarige Bergeron was goed voor 79 punten. Met zijn 33 is ook David Krejci niet meer de jongste. De Tsjech was met 20 goals en 53 assists nog erg belangrijk vorig seizoen. David Pastrnak is de enige twintiger in de bovenste regionen van de topscorerslijst. De 23-jarige aanvaller begint aan zijn zesde seizoen en wordt nog steeds een beetje beter. Hij zal het stokje overnemen van de routiniers.
Defensief is het, uitzonderingen daargelaten, allemaal wat jonger. De 21-jarige Charlie McAvoy lijkt belast met de erfenis van Zdeno Chara en die helpt zijn jonge ploeggenoot nu al waar hij kan. In Torey Krug hebben de Bruins een blueliner met oog voor het aangeven. Al vier jaar op rij staan er minimaal 40 assists achter zijn naam. Dan is er nog het tandem onder de lat. Tuukka Rask en Jaroslav Halak deden het vorig seizoen uitstekend en hopen die lijn door te trekken. Aangezien het roster er praktisch hetzelfde uitzien, mogen we ook weer een sterke powerplay verwachten. Alleen de twee teams uit Florida deden het beter dan de 25.9% van Boston. De oude rotten, met respect gesproken, kunnen de Bruins ook dit jaar weer ver brengen. Jonkies als Jake DeBrusk en Danton Heinen kunnen de druk wat bij hen weghalen door ook een grotere bijdrage te leveren.
VOORSPELLING: 2e IN DE ATLANTIC
TORONTO MAPLE LEAFS (46-28-8, 100 PNT – 3e IN DIVISIE)
Sinds 1967 smacht deze franchise naar het allerhoogste en de laatste jaren horen we die ene zin steeds terugkeren: dit wordt het jaar van de Toronto Maple Leafs. In 2018-2019 was het echter opnieuw een kwestie van close, but no cigar. Ja, met Auston Matthews, John Tavares, Mitch Marner en Morgan Rielly (om er maar een paar te noemen) beschikt de ploeg over een surplus aan talent. Defensief was het dit keer ook best acceptabel, maar toch kwamen de Leafs opnieuw niet voorbij de eerste ronde. Matthews werd in 2016 gezien als de grote redder, maar de jonge Amerikaan slaagt er vooralsnog niet in de heilige graal naar Toronto te brengen.
Tegen Boston stond de ploeg van Mike Babcock op matchpoint na vijf wedstrijden. Eén zege was nodig voor de volgende ronde, maar juist op die momenten gaf de defensie niet thuis. Negen goals kregen de Leafs tegen in de laatste twee wedstrijden en daar viel door de aanval niet tegenop te boksen. De Bruins wonnen in zeven wedstrijden en denderden door naar de Stanley Cup Final.
CLOSING WINDOW?
Het is puzzelen voor general manager Kyle Dubas. Er waren moeizame onderhandelingen met William Nylander vorig seizoen en dit jaar begon het hele verhaal opnieuw al heette het lijdend voorwerp dit keer Mitch Marner. Met 26 goals en 68 assists was Marner topscorer. Hij was tevens restricted free agent en zocht, net als Nylander, een financiële waardering voor zijn diensten. Dubas hield Marner voor veel geld ($ 10.8 mln per jaar) aan boord en dat kan de GM in de nabije toekomst opbreken. Als Dubas naar het roster kijkt, ziet hij dat vrijwel alle verdedigers aan hun laatste jaar beginnen. Tussen al het puzzelen door kan Dubas echter ook best tevreden zijn met zijn ploeg. Met aanwinsten Alexander Kerfoot en oudgediende Jason Spezza hebben de Leafs nu de beschikking over vier sterke centers. Ze hadden natuurlijk Matthews en Johan Tavares al. Met Kerfoot kwam ook Tyson Barrie over van Colorado.
Nazem Kadri zien we dit seizoen niet terug in Toronto, want hij vervolgt zijn loopbaan in Denver. Ook veteraan Patrick Marleau is vertrokken uit Ontario. De Leafs lijken wel van plan de 24-jarige Ilya Miheyev een kans te geven. De Rus was bij Avangard Omsk vorig jaar goed op dreef getuige zijn 45 punten in 63 wedstrijden en mag het nu waarschijnlijk laten zien in de NHL. Met Barrie lijken de Leafs defensief weer wat sterker, maar het is de vraag of dit genoeg is om een serieuze gooi naar de titel te doen. Toronto zal de play-offs wel weer halen, maar daarin stuit de ploeg onherroepelijk weer op Boston of Tampa Bay. Of misschien allebei. Een tegenstander van dergelijk formaat in een serie over zeven wedstrijden is de laatste jaren telkens een brug te ver gebleken voor de trotse franchise.
VOORSPELLING: 3e IN DE ATLANTIC
MONTREAL CANADIENS (44-30-8, 96 PNT – 4e IN DIVISIE)
Tja, nog zo’n trotse franchise waar ze al een tijdje op een Cup wachten. Montreal was in ’93 de laatste Canadese club die een Stanley Cup won en de bleu-blanc-rouge willen dit maar wat graag herhalen. Vorig seizoen zaten ze nog verrassend dicht bij de play-offs. De Habs kwamen drie punten tekort en niet veel mensen hadden verwacht dat het gat zo klein zou zijn. Shea Weber was lang uit de roulatie en daardoor was Carey Price lang de enige ster op het roster. Jonathan Drouin wil dit ook graag zijn, maar de aanvaller kwam niet verder dan 53 punten. Dat waren er 19 minder dan Max Domi. De van Arizona overgekomen winger was een aangename verrassing en scoorde 28 goals voor zijn nieuwe werkgever.
GROTE NAMEN BLIJVEN UIT
Er was wat ruimte, maar general manager Marc Bergevin hield zich deze zomer wat op de vlakte. Al was daar nog wel het even verrassende als kansloze bod op Sebastian Aho. Bergevin en collega Kevin Cheveldayoff van Winnipeg hebben wat uurtjes samen doorgebracht aan de telefoon en zo kwam het dat Joel Armia en Ben Chariot de gelederen van de Habs komen versterken. Het team ontbeert echter nog altijd een echte topper als center. Ryan Poehling debuteerde vorig seizoen in de laatste wedstrijd met een hattrick, maar de pas 20-jarige center zal dit team niet kunnen dragen. Hetzelfde geldt overigens voor Nick Suzuki. Hij was onderdeel van de trade die Max Pacioretty naar de Golden Knights liet gaan en in Montreal verwachten ze veel van de jongeling. Hij is een gekende doelpuntenmachine, maar heeft zich op het hoogste niveau nog niet bewezen.
Twee jaar op rij misten de Canadiens nu de play-offs en om een derde jaar te voorkomen, zal men moeten gokken op een wildcard. Tampa Bay, Boston en Toronto lijken te hoog gegrepen en het is niet ondenkbaar dat de Florida Panthers de zaken ook iets beter voor elkaar hebben. Veel hangt af van de vorm van Carey Price. De Canadees wordt nog altijd gezien als één van de beste goalies in de league, maar zijn fysiek laat hem nog wel eens in de steek. Voor de goals kijken we toch weer naar Brendan Gallagher. Hij wist nu al twee jaar op rij de grens van 30 goals te slechten en het zou Bergevin en de Habs niet slecht uitkomen als Gallagher daar een derde aan toevoegt. In Montreal zal men het van een hardwerkend collectief moeten hebben waarin ruimte is voor de individuele klasse van bijvoorbeeld Jonathan Drouin.
VOORSPELLING: 5e IN DE ATLANTIC
FLORIDA PANTHERS (36-32-14, 86 PNT – 5e IN DIVISIE)
Aan goals geen gebrek vorig seizoen in Sunrise. Met Mike Hoffman (36), Aleksander Barkov (35) en Jonathan Huberdeau (30) hadden de Florida Panthers drie spelers in de gelederen met minimaal 30 goals. Met 28 treffers zat Evgenii Dadonov daar nog weer vlak achter. Zo gemakkelijk de Panthers scoorden, zo gemakkelijk kregen ze ook goals tegen. Slechts drie teams kregen nog meer treffers om de oren dan de 273 van Florida. Het save percentage van de goalies kwam uit op .891 en daarmee wordt het lastig om wedstrijden te winnen. De ploeg van Bob Boughner, die na het seizoen zijn congé kreeg, bleef steken op 86 punten. Voor het derde jaar op rij liepen ze de play-offs mis en aan die vervelende streak moet dit jaar een einde komen.
DE KONING IS DOOD, LEVE DE KONING
Je moet het Dale Tallon nageven. De general manager kreeg het voor elkaar een geweldige goalie te vervangen door een misschien nog wel betere goalie. Roberto Luongo, inmiddels 40 jaar oud, maakte bekend zijn pads aan de wilgen te hangen en zijn opvolger is niemand minder dan Sergei Bobrovsky. De Rus verliet Columbus om in Florida na Carey Price de bestbetaalde goalie in de NHL te worden. Bob gaat de komende jaren $ 10 miljoen per jaar verdienen en dat is een half miljoen minder dan Price. In Anton Stralman hebben de Panthers er ook nog een goede blueliner bij. De Zweedse dertiger komt over van buurman Tampa Bay en zorgt voor de broodnodige ervaring in de defensie. Daarmee heeft Tallon eigenlijk aan zijn verplichtingen voldaan. De defense was het zwakke punt, maar dat is deze zomer aangepakt.
Aanvallend is er niet veel veranderd. Met Brett Connolly werd zelfs nog wat scorend vermogen aan de formatie toegevoegd. Noel Acciari is ook een nieuw gezicht in de line-up. De center, waarschijnlijk voor de vierde lijn, kwam over van Boston. Een formatie die dit seizoen onder leiding staat van Joel Quenneville. De voormalig succescoach van de Blackhawks nam het stokje over van Boughner, die op zijn beurt assistent werd in San Jose. Coach Q krijgt in Sunrise een team in handen met de nodige potentie. De Panthers zijn vermoedelijk in de breedte net niet goed genoeg om zich bij de beste drie in de divisie te scharen, maar een wildcard moet toch zeker mogelijk zijn met dit materiaal.
VOORSPELLING: 4e IN DE ATLANTIC
BUFFALO SABRES (33-39-10, 76 PNT – 6e IN DIVISIE)
Oude tijden herleefden vorig jaar in Buffalo. Of in elk geval voor een paar maanden dan. Jack Eichel en consorten schoten uit de startblokken en hadden rond Kerst een meer dan acceptabel record van 21-11-5. Voorzichtig begon de fanbase te dromen van een mooie play-off run, maar de realiteit schudde hen hardhandig wakker. De mannen van Phil Housley sloten af met een losing record en dat deden ze al voor het achtste jaar op rij: 33-39-10. Toch zit er wel muziek in dit gezelschap. Jack Eichel wordt, of is, een superster. Jeff Skinner sloot zijn eerste seizoen bij de Sabres af met 40 goals en de piepjonge Rasmus Dahlin gaat normaal gesproken ook een mooie toekomst tegemoet. Dat zal dan niet meer onder Housley gebeuren, want van hem nam de organisatie afscheid. Ralph Krueger mag het nu gaan laten zien.
NIET GOED GENOEG
Het roster is dit seizoen betrekkelijk jong. Onder de skaters is Kyle Okposo de enige dertiger en met Okposo hebben we een speler te pakken die eigenlijk al drie jaar teleurstelt. Bij de New York Islanders draaide hij z’n hand niet om voor tenminste 50 punten, maar dat lukt in Buffalo (nog) niet. Zou hij John Tavares missen? Okposo heeft in elk geval nog even de tijd om zich te bewijzen, want hij ligt nog tot 2023 vast. De productie van deze Sabres is opnieuw afhankelijk van Skinner, Eichel en, in mindere mate, Reinhart. Marcus Johansson komt de gelederen versterken, maar van hem mogen toch ook geen 30+ goals worden verwacht. Hetzelfde geldt voor Jimmy Vesey. Zij moeten routinier Jason Pominville doen vergeten . De bijna 37-jarige winger kreeg geen nieuw contract en zit nog altijd zonder club.
De druk op de aanvallers zal groot zijn, want van de defensie mogen geen wonderen worden verwacht. De ploeg kreeg veel goals tegen en Carter Hutton en Linus Ullmark bleken niet de meest betrouwbare goalies. Beide sluitposten begonnen goed, maar helaas voor de Sabres raakten ze hun goede vorm vrijwel gelijktijdig kwijt. Uiteindelijk kreeg dit tandem gemiddeld 3 goals per wedstrijd tegen. Voor zich zien ze vrijwel dezelfde gezichten in de verdediging. Brandon Montour kwam in februari al naar Buffalo en deze zomer strikten de Sabres Colin Miller. Hij speelde de laatste jaren voor de Golden Knights. Miller zal niet de oplossing zijn en aanvallend is de spoeling veel te dun. Casey Mittelstadt is een 20-jarig talent waar ze nog veel plezier aan gaan beleven, maar voor het postseason is het allemaal niet goed genoeg. De Sabres zullen voor het negende jaar op rij de play-offs missen.
VOORSPELLING: 6e IN DE ATLANTIC
DETROIT RED WINGS (32-40-10, 74 PNT – 7e IN DIVISIE)
Er was een tijd dat de Detroit Red Wings een vaste klant was in het postseason. Tussen 1991 en 2016 waren ze er onafgebroken bij, maar die periode lijkt inmiddels lichtjaren ver weg. Vorig seizoen verzamelde de trotse franchise slechts 74 punten en hielden in de divisie alleen de Ottawa Senators onder zich. Toch zal clubicoon Steve Yzerman niet met al te veel afgrijzen terugblikken. De levende legende is inmiddels general manager van de organisatie waar hij zijn grootste successen vierde en zal ook hebben gezien dat de jeugd het helemaal nog niet zo slecht doet in Detroit. Dylan Larkin kende met 32 goals en 41 assists een goed jaar en bevestigde wat hij een jaar eerder (63 punten) al liet zien. Andreas Athanasiou maakte flinke stappen en kwam tot 30 goals. Achter dit duo waren Anthony Mantha (25) en Tyler Bertuzzi (21) de enige spelers met tenminste 20 treffers.
OP JACHT NAAR GOALS
De doelpunten waren schaars vorig seizoen en de club zag rond de trade deadline ook Gustav Nyquist (16 G, 33A) nog verkassen. Yzerman besloot deze zomer een oude bekende terug te halen. Valtteri Filppula was bij de Islanders vorig seizoen goed voor 17 goals en 31 punten en is op z’n 35e natuurlijk een prima leermeester voor de jonkies. Een oplossing voor het gebrek aan scorend vermogen is Filppula echter niet. Taro Hirose zou dit eventueel wel kunnen zijn. De 23-jarige Canadees debuteerde vorig seizoen met 1 goal en 7 punten in 10 duels, maar wist in de NCAA de weg naar het doel eenvoudig te vinden. Dit seizoen zal er nog iets meer verwacht worden van Hirose, maar zeker ook van Filip Zadina. Ook de jonge Tsjech debuteerde al in 2018-2019 en toonde in de AHL met 16 goals en 35 punten zijn potentie.
Na 15 jaar NHL besloot Niklas Kronwall zijn schaatsen aan de wilgen te hangen. De 38-jarige Zweed zal gemist worden in Detroit. Hij was vorig jaar nog de meest productieve blueliner met 3 goals en 27 punten. Dat houdt inderdaad niet over, maar wat fitte verdedigers betreft hadden de Red Wings het geluk ook niet aan hun zijde. Mike Green, Danny DeKeyser, Trevor Daley en Jonathan Ericsson brachten nogal wat tijd door in de ziekenboeg. Daarbij had goalie Jimmy Howard met een save percentage van .909 en gemiddeld ruim 3 tegengoals per wedstrijd niet zijn beste jaar. Howard begint aan zijn 14e seizoen in Detroit en vormt ook dit jaar een tandem met Jonathan Bernier. De goalies en de verdedigers (met onder meer Patrik Nemeth) zullen zich beter willen presenteren dan in 2018-2019, maar het is nog veel te vroeg om nu al te dromen over de play-offs.
VOORSPELLING: 7e in de ATLANTIC
OTTAWA SENATORS (29-47-7, 64 PNT – 8e IN DIVISIE)
De Ottawa Senators zullen 2018-2019 heel snel willen vergeten. In 2017 stonden ze nog in de finale van de Eastern Conference, maar daarna ging het heel, heel hard bergafwaarts. De organisatie verloor de lange termijn uit het oog en richtte zich op snel succes. Dat snelle succes bleef uit en vorig seizoen hielden ze uitverkoop in de Canadese hoofdstad. Erik Karlsson, Mike Hoffman, Mark Stone, Matt Duchene en Ryan Dzingel trokken allemaal naar andere clubs en lieten een onthoofde organisatie achter. Al had het management dit ook wel heel erg aan zichzelf te danken. Stone en Duchene verkasten ronde de trade deadline, maar eindigden wel bovenaan de topscorerslijst. Dat zegt wel iets over het zinkend schip dat ze verlieten. Met 64 punten en maar liefst 302 tegengoals waren de Sens by far het slechtste team in de NHL. Het kostte Guy Boucher z’n baan als coach.
NIEUWE LENTE
D.J. Smith begint aan zijn eerste klus als hoofdcoach en de 42-jarige rookie zal het niet gemakkelijk krijgen. General manager Pierre Dorion zet volledig in op de jeugd. De fans zagen zo’n beetje alle sterkhouders vertrekken, maar het positieve daaraan is dat er veel jeugd en draft picks voor zijn teruggekomen. Thomas Chabot hadden ze natuurlijk al en de blueliner werd al de nieuwe Erik Karlsson genoemd. Aanvallend heeft Ottawa met Brady Tkachuk een ster in wording in huis. De Amerikaan is nog maar net 20 en scoorde vorig seizoen al 22 goals in de NHL. Colin White is slechts twee jaar ouder en zal Tkachuk waarschijnlijk vergezellen op de eerste lijn. De center kwam in zijn eerste volledige seizoen tot 14 goals en 41 punten. Artem Anisimov (31) moet de jonkies de fijne kneepjes van het vak bijbrengen. De Rus is doorgaans wel goed voor een goal of 20.
Smith ziet, als oud-Leaf, ook wat oude bekenden terug. Ron Hainsey, Nikita Zaitsev en Tyler Ennis kwamen deze zomer over van de Maple Leafs. Zij lopen ook al heel wat jaartjes mee en kunnen het jonge grut helpen met al hun ervaring. Van al dat jonge grut heeft Erik Brännström misschien wel de meeste potentie. De 20-jarige Zweed was vorig seizoen een key piece in de trade die Stone naar Las Vegas liet vertrekken. De verwachting is dat hij met de 18 jaar oudere Hainsey een defensive pair gaat vormen. Op de lange termijn zal het wel goed komen met de Sens, maar op de korte termijn zal er meer geëist worden van mannen als Bobby Ryan en Jean-Gabriel Pageau. De 32-jarige Ryan bleef steken op 15 goals, terwijl hij jaren geleden in dienst van Anaheim steevast de 30 passeerde. Craig Andersson (sv% .903) en Anders Nilsson (sv% .908) hopen ook op betere tijden.
VOORSPELLING: 8e IN DE ATLANTIC
Cover Photo: Roy K. Miller/Icon Sportswire via Getty Images
Reacties