NFL Onder de Loep (13) – Seattle Seahawks

Door

 

De Pacific Northwest van de continentale Verenigde Staten is geen plek voor het traditionele Amerika. De mensen zijn er alternatief en bijna Europees liberaal. Onafhankelijk ook. De regen komt er dikwijls met bakken uit de hemel en de ‘Great Outdoors’ zijn om de hoek. Het is een gebied om van te houden als je er zou wonen. Eigenlijk is het een heel ongewone plek voor football, dat veel meer de associatie heeft met ‘the Midwest’ en ‘the Deep South’. Toch is dit de plek van het grootste home-field advantage in de hele NFL. CenturyLink Field (voorheen Qwest Field), het stadion van de Seattle Seahawks en sinds 2003 altijd uitverkocht, creëert een dusdanige orkaan van geluid dat tegenstanders zelfs problemen hebben met valse starts. De Northwesterners houden nu eenmaal zielsveel van sport en van hun sportteams. Of ze nu succesvol zijn of niet.

Een perennial contender zijn de Seattle Seahawks immers allesbehalve. De Seahawks hebben vooral heel een reputatie van middelmatigheid, ondanks de vrij recente deelname aan de Super Bowl (in 2005). Ze hebben de hyperenthousiaste Pete Carroll als head coach, Tarvaris Jackson op QB en Marshawn Lynch als de grote ster. Vorig jaar kwalificeerden de Seahawks zich voor de playoffs met een beschamend record van 7-9, maar versloegen vervolgens zeer verassend de titelverdediger uit New Orleans. Dit jaar lijken de playoffs buiten bereik, hoewel de ingezette eindsprint indrukwekkende vormen begint aan te nemen, met 3 overwinningen op rij, tegen Philadelphia, St. Louis en deze week Chicago. Geïnspireerd door de weergaloze running back Lynch, The Beast voor intimi, zijn de Seahawks ineens weer in the hunt. De knappe uitwinst van zondag in Chicago werd mede mogelijk gemaakt door Caleb Hanie en wat er over is van een ooit effectieve Bears offense, maar dat doet weinig af aan de prima prestatie die Seattle zelf leverde. Zelfs Tarvaris ‘are you kidding me!?’ Jackson zag er even uit als een franchise QB op Soldier Field. Geen verkeerde plek om je talenten te etaleren.

Ondanks de recente upswing in resultaten, en de playoff plaatsing van vorig seizoen, zijn de Seahawks in de kern een klassieke underachiever. De statistieken van de Seahawks, en dan vooral het gapende gat tussen verdedigende klasse en aanvallende onkunde, illustreren die status. Tegelijkertijd geven ze belangrijke aanwijzingen voor ‘de weg naar de top’. Seattle heeft namelijk opvallende aanvallende gebreken maar is, op basis van de ijzersterke defensie, dichterbij contention dan iedereen zich realiseert. De offense onder leiding van Tarvaris Jackson behaalt gemiddeld 301.9 aanvallende yards per wedstrijd, voor een 28e positie in de NFL. Ternauwernood beter dan de ‘deurmatten’ uit Cleveland, St. Louis, Indianapolis en Jacksonville. Per play leggen de Seahawks een magere 4.8 yards af (28e in de NFL) en van het totale aantal aanvallende yards zijn er gemiddeld 198 passing yards (23e), resulterend in het op 4 na minste aantal passing touchdowns in de NFL. Statistieken die op 2 manieren verklaard kunnen worden: (1) de Seahawks prefereren de run boven de pass, of (2) de Seahawks en Jackson zijn niet in staat een groot aantal passing yards te behalen door gebrek aan kwaliteit in de passing game.

Vooral voor de eerste stelling valt wat te zeggen, daar de Seahawks Lynch als running back hebben. Maar met 103.9 yards per wedstrijd zijn de Seahawks slechts het 22e rushing team in de NFL. Belangrijker nog: Seattle behaalt een magere 3.8 yards per rushing play en is daarmee het op 3 na minst effectieve team via de run. Seattle’s running game biedt dus amper een betrouwbaar alternatief voor de ‘luchtaanval’. Het lijkt dan ook onwaarschijnlijk dat de matige prestaties van de Seahawks in de passing game verklaard worden door een bewuste keuze voor de running game. De cijfers ondersteunen dat idee in elk geval niet.  Wat zij wel duidelijk maken is dat  het Seattle aan stootkracht ontbreekt, zowel via de pass als via de run. Het gemiddelde aantal punten per wedstrijd van de Seahawks (20.3), 23e in de NFL, bevestigd die stelling ook. Zelfs met playmakers als Sidney Rice, Marshawn Lynch, Mike Williams en Zach Miller zijn de Seahawks aanvallend krachteloos.

Een belangrijk deel van de schuldvraag hiervoor ligt bij quarterback Tarvaris Jackson, daar hij de onbetwiste kapitein van de offense is. Jackson volgde dit jaar de ervaren Matt Hasselbeck op en dat leidde tot de nodige kritiek op coach Carroll. Jackson was bij de Vikings, het team dat hem als 64e draftte in 2006, immers bepaald geen accurate QB gebleken. Zijn atletische vermogens stonden buiten kijf maar Michael Vick was hij zeker niet. Het was ook een vreemde keuze van Carroll daar er betere alternatieven beschikbaar leken. Mannen met ervaring als Donovan McNabb of Carson Palmer en anders wel in de draft, met Andy Dalton, Colin Kaepernick of Ryan Mallett. Zelfs Texans backup QB Matt Leinart, voormalig pupil van Carrol bij USC, leek een serieuze optie, maar Carrol besloot kennelijk dat Jackson de ‘man for the job’ was en dat hij paste binnen de Seattle offense.

Het probleem met een QB als Jackson is echter dat zijn zwaktes moeilijk te corrigeren zijn. Accuraatheid in de worp is een aangeboren talent waaraan slechts tot op zekere hoogte gesleuteld kan worden. Dat geldt zeker voor het magische idee van decision making ability. De grote QB’s beschikken als van nature over deze talenten, bij Jackson ontbreekt het er juist aan. In de Seattle offense, met voldoende aanwezig talent in alle facetten, moet de QB een facilitator zijn die defensies op hun hoede houdt en in staat is op alle momenten de beslissing te forceren. Tarvaris Jackson is niet dat type QB en komt meer over als een change of pace QB zoals je ze in College Football nog wel eens ziet. Het maakt de fit tussen de Seahawks en Jackson een zeer twijfelachtige, met de nodige negatieve gevolgen voor de aanvallende effectiviteit van Seattle.

Dat is een pijnlijke constatering aangezien de Seattle defense tot de top van de NFL behoort in vrijwel alle categorieën. Zowel qua aantal toegestane punten per wedstrijd, yards per play toegestaan, aantal passing TD’s tegen en totaal aantal yards per wedstrijd behoort Seattle tot de top 10 van defensies. De Seahawks worden daarbij geholpen door een buitengewoon hoog aantal interceptions, (3e meeste in de NFL) maar het gemiddelde aantal sacks (29, 9e) nuanceert dit. Gesteld kan worden dat Seattle’s verdediging één sack-artist verwijderd is van de absolute top in de NFL, maar ook met de huidige defensive set-up zijn de Seahawks in staat wedstrijden close te houden.

Om dat soort wedstrijden vervolgens af te maken hebben de Seahawks, niet als enige team in de NFL, echter een elite quarterback nodig. Een quarterback die in het oog springt, de juiste beslissingen neemt, met atletische vermogens en een sterke arm. Een moderne quarterback kortom. Op Baylor University loopt er zo eentje rond. Won onlangs nog de Heisman Trophy, vóór het wonderkind Andrew Luck. Robert Griffin III is zijn naam en grote indruk maken op en langs het veld zijn trade. Hij zou van de Pacific Northwest eigenhandig een prime time football bestemming kunnen maken. Het lijkt de perfecte fit. Dus, Pete Carroll: do the right thing. Beweeg hemel en aarde voor RG3. Seattle zal je voor altijd in het hart sluiten.

 

    Eerder in deze rubriek: PHILADELPHIA EAGLES | DETROIT LIONS | CAROLINA PANTHERS | NEW ENGLAND PATRIOTS | GREEN BAY PACKERS | PITTSBURGH STEELERS | TAMPA BAY BUCCANEERS | SAN FRANCISCO 49ERS | BALTIMORE RAVENS | CHICAGO BEARS | NEW YORK GIANTS | NEW ORLEANS SAINTS |

 

Ook leuk om te lezen