In deze achtdelige serie blikt Sport Amerika vooruit op het aanstaande NFL seizoen. In het vijde deel bekijken we de NFC East. Door Joep Smeets.
De Saints openen het seizoen op acht september tegen de Green Bay Packers en dienen meteen als meest recente voorbeeld dat het voor een verdedigend Super Bowl winnaar het seizoen erna altijd net wat moeilijker gaat. New Orleans eindigde achter Atlanta in de divisie en werd in de Wildcard ronde uitgeschakeld door de Seattle Seahawks.
Drew Brees moet de kar trekken in Louisiana. De MVP van Super Bowl XLIV heeft elke type pass in huis en verdeelt de ball eerlijk over al zijn receivers. Vorig seizoen kende het roster van de Saints maar liefst tien receivers die de bal twintig keer of meer vingen. Alleen Philip Rivers en zijn San Diego Chargers hadden een gelijk aantal.
Als er dan toch een receiver bovenuit moet steken in de Superdome is dat Marques Colston. Hij werd vorig jaar het vaakst door Brees gevonden en was de enige Saint die meer dan 1000 yards behaalde. Ondanks de verspreiding van de bal in de aanval van coach Sean Payton zal Colston ook volgend jaar weer kunnen rekenen op een goed aantal passes.
Om te illustreren hoe belangrijk Brees is voor de Saints hoeft men alleen maar te kijken naar de contractsituatie van Lance Moore. Die brak door in 2008 maar miste vrijwel het gehele Super Bowl seizoen dankzij blessures. Afgelopen seizoen waren zijn prestaties verdienstelijk, maar men vroeg zich af of Moore, zeker gezien zijn blessureleed, nog wel in aanmerking kwam voor een nieuw contract.
Brees sprak zich echter uit voor een langer verblijf van Moore, die vervolgens een nieuw vijfjarig contract op Twitter aan mocht kondigen. Hij deelde in zijn aankonding en passant ook nog een plaagstootje uit aan Reggie Bush. “Het was leuk New Orleans…laten we de volgende vijf jaar nog leuker maken”. Het was een verwijzing naar de inmiddels beroemde tweet van Bush op 28 april dit jaar, de avond van de draft.
“Het was leuk New Orleans”, tweette de running back in reactie op de keuze van zijn club voor Heisman winnaar Mark Ingram. Bush vermoedde dat hij overbodig zou worden bij de Saints en dat ze hem, zeker gezien van een contractuele bonus die hem te wachten stond, zouden willen lozen. Hij bleek gelijk te hebben, want Bush is inmiddels een Miami Dolphin.
Ingram, daarentegen, kende een indrukwekkende voorbereiding. In de afgelopen jaren moesten de running backs van New Orleans evenals de receivers genoegen nemen met een gedeelde werklast. Aan die tijd lijkt nu een einde te zijn gekomen door de komst van Ingram. Hij heeft de snelheid, de beweeglijkheid en de fysiek om een ware “feature back” te worden. Daar zijn er niet meer zoveel van over in de NFL, daar de meeste teams het met twee of meer running backs proberen. De voormalige Razorback Ingram heeft het in zich om stabiliteit te brengen in het backfield van New Orleans.
Met Cam Newton hebben de Panthers niet alleen een nieuwe quarterback gedraft, maar ook een nieuw gezicht van het franchise, een nieuw icoon. Die hoop sprak de Heisman winnaar van vorig jaar althans zelf uit. Tot dusver moet Newton, die met Auburn het nationale college kampioenschap won, zich eerst maar eens richten op zijn positie. In de voorbereiding liet de quarterback nog niet zijn er klaar voor te zijn om de Panthers op sleeptouw te nemen.
En dat de Panthers op sleeptouw moeten worden genomen staat vast. Vorig seizoen werden er slechts twee wedstrijden gewonnen en had Carolina de minst effectieve aanval van de NFL. Per wedstrijd werden gemiddeld maar 258 yards behaald. Nog slechter was het gemiddelde puntenaantal per wedstrijd: 12, maar liefst zes punten lager dan nummer 31 Arizona.
Eén van de namen die het verschil zou moeten maken voor Carolina is DeAngelo Williams. Hij keert terug met een nieuw contract op zak en was een van de vele free agents die er vanwege de lockout voor koos om toch maar bij zijn oude club te blijven. Hij deelt de bal met Jonathan Stewart en het zijn die twee running backs die Newton moeten bijstaan in zijn ontwikkeling tot NFL kaliber quarterback.
Daarnaast hebben de Panthers ook een tweetal ervaren tight ends aangetrokken. Greg Olsen komt over van de Chicago Bears en Jeremey Shockey van de Saints. Zij tekenden allebei een contract voor een seizoen en lieten in de wedstrijden in de voorbereiding al zien van waarde te zijn voor Newton.
De verdediging van de Panthers deed het vorig jaar al niet veel beter. Het vertek van Pro Bowl defensive end Julius Peppers naar Chicago werd opgevangen door de doorbraak van Charles Johnson, die 11.5 sack noteerden. De defensive end kreeg echter weinig steun van zijn ploeggenoten. Het totale aantal sacks van de Panthers was 31, waarmee het onderin de middenmoot bungelde.
Linebacker Jon Beason werd door zijn collega’s verkozen tot één van de beste 100 spelers van vorig seizoen, maar hij kampt al de gehele voorbereiding met een achillespees blessure. Het lijkt onwaarschijnlijk dat de leider van de Panthers verdediging in de openingswedstrijd tegen de Cardinals.
De Falcons waren in het reguliere seizoen het beste team in de NFC. Ze verloren slechts drie wedstrijden en waren een stevige favoriet voor het NFC Championship. Zo ver zou het echter niet komen. In de divisionele ronde van de playoffs werden de Falcons verpletterd door Green Bay, in een wedstrijd waarin Aaron Rodgers definitief bevestigde tot de beste quarterbacks van de NFL te horen.
Desalniettemin weet eigenaar Arthur Blank dat zijn team heel dichtbij een Super Bowl overwinning is. Sinds de komst van quarterback Matt Ryan gaat het gestaag de goede kant op met de Falcons en in een poging om zijn team over de drempel te helpen zette Blank en hoofdcoach Smith alles op alles om zich in de draft te versterken met iemand die direct iets toe kan voegen.
De keuze viel op Julio Jones. De receiver die zoveel indruk maakte tijdens de combine zou echter niet meer beschikbaar zijn tegen de tijd dat de Falcons mochten kiezen. Cleveland, dat als zesde selecteerde, wou wel afstand doen van die keuze. De prijs die Atlanta betaalde was hoog (vijf draft selecties) maar Jones was binnen.
Matt Ryan heeft dit seizoen behalve Jones ook weer Roddy White tot zijn beschikking. White wist vorig jaar 115 passes binnen te halen. Hij was daarmee de meest gevonden receiver van de NFL. De dreiging die van Jones uitgaat zal teams ervan weerhouden om al hun aandacht op White te richten, waardoor White ook dit seizoen weer uit zal blinken. Daarnaast is tight end Tony Gonzalez ook een veilige optie voor Ryan. De ervaren Gonzalez begint langzaam op leeftijd te raken maar is nog steeds een van de gevaarlijkste tight ends in de redzone; zijn 88 touchdowns is een record voor tight ends en hij werd vorig seizoen voor de elfde keer verkozen tot de Pro Bowl.
Daar werd hij vergezelfd door ploeggenoot Brent Grimes. De kleine cornerback werd vorig jaar vaker gezocht door quarterbacks van de tegenstander dan elke andere cornerback in de NFL. Hij verdedigde echter 28 passes (meer dan allle cornerbacks) en had vijf interceptions. De Falcons hebben geen probleem om hem tegenover de beste receiver van de tegenstander te zetten.
Atlanta heeft verder een sterke pass rush met John Abraham en nu ook Ray Edwards. Abraham, evenals Gonzalez een veteraan maar nog altijd zeer bruikbaar, kende een minder 2009. Hoofdcoach Mike Smith realiseerde zich dat hij wat voorzichter om moet springen met de defensive end en ontwierp in 2010 een roulatiesysteem voor de defensive line dat speciaal afgestemd was op Abraham. Het resultaat: na 5.5 sack in 2009 wist Abraham in 2010 weer dertien keer de quarterback naar de grond te werken. Als Smith ook dit jaar weer voor elkaar krijgt om Abraham fris te houden is de 33-jarige nog altijd een belangrijke kracht.
Abraham wordt dit jaar vergezeld op de defensive line door Ray Edwards, die overkomt van de Minnesota Vikings. De defensive end/boxer was vorig seizoen goed voor acht sacks (én een gewonnen boxmatch) en geeft Smith en defensive coordinator VanGorder veel nieuwe blitz mogelijkheden. Daarnaast is Edwards een prima run-stopper. De Falcons hopen op een kans om met hun nieuwe wapens zich nogmaals te meten met de Packers.
De Bucs hebben een jonge talentvolle kern en zijn de zogenaamde “chique pick” voor de NFC South. Vorig jaar wist Tampa al tien wedstrijden te winnen en had het de pech dat Atlanta en New Orleans een nog beter seizoen speelde. Een 10-6 record was in bijvoorbeeld de NFC West meer dan genoeg geweest om de playoffs te behalen.
De goede resultaten werden behaald ondanks een zwakke run verdediging. Het was tegen slechts vijf ploegen lastiger om met de bal te lopen dan tegen de Bucs. De pass defense was niet veel beter, ondanks de aanwezigheid van de Defensive Back van het jaar, Aqib Talib. Talib speelde dertien wedstrijden en wist daarin zesmaal een pass te onderscheppen voordat een heupblessure zijn seizoen beeindigde.
Tampa moet vrezen dat ze hun beste cornerback ergens dit seizoen ook nog een aantal wedstrijden zullen missen. Talib kwam in het offseason in aanraking met de politie nadat hij op de vriend van zijn zus zou hebben geschoten maar een schorsing bleef voorlopig uit. Maatregelen van Goodell zullen waarschijnlijk pas na afloop van het proces volgen.
Ondanks de zwakke run defense wisten de Bucs hun tegenstanders toch gemiddeld tot onder de twintig punten te houden. Toch werd er in de draft met de hoogste selecties gekozen voor twee defensive ends. Patrick Claybord werd in de eerste ronde gekozen en Da’Qaun Bowers tuimelde in Tampa’s schoot in de tweede ronde. Bowers werd ooit gezien als een top vijf selectie, maar dankzij een knieblessure durfden veel teams het niet aan. Hij is een risico, maar als Bowers fit kan blijven kan hij een absolute toevoeging voor de verdeging van Tampa Bay zijn.
Aanvallend wordt het team gedragen door een drietal talenten waar de fans van de Buccaneers nog heel lang plezier van kunnen hebben. Josh Freeman is de jonge quarterback die vorig jaar een enorme sprong in zijn ontwikkeling maakte. 2010 was zijn eerste volledige seizoen en zijn percentage van passes die aankwamen ging drastisch omhoog van 54.5% naar 61.4%. Ook de gemiddelde afstand van zijn passes was beter.
Het belangrijkste is dat Freeman, zeker voor een jonge quarterback, weinig interceptions afleverde. Slechts zes keer belandde een pass van de 23-jarige QB in de handen van een tegenstander. Daartegenover stonden 25 touchdowns, wat hem een mooie quarterback rating van 95.9 opleverde. Slechts vijf quarterbacks deden het wat dat betreft beter dan Freeman. Hij eindigde onder meer boven bijvoorbeeld Drew Brees én Peyton Manning.
De voornaamste belanghebbende van het spel van Freeman is receiver Mike Williams. Hij werd in de vierde ronde van de draft van 2010 gekozen en menigeen team zal zich nog eens afvragen waarom zij het niet in Williams zagen zitten. In zijn eerste seizoen vond hij elf keer de endzone (een record voor de Bucs) en behaalde hij nét geen 1000 yards. Dit jaar zijn verdedigingen echter gewaarschuwd en zal Williams het wat lastiger krijgen, ook omdat een echte tweede receiving optie voor Josh Freeman ontbreekt.
Maar Williams was niet de enige breakout ster van de Buccaneers. LeGarette Blount, die college liefhebbers zich misschien nog zullen herrineren als de Oregan Duck die betrokken was bij een vechtpartij die hem zijn college carrière en draft status kostte. Via de Tennessee Titans kwam hij alsnog bij de Bucs terecht en daar bewees hij ondanks alles een goede running back te zijn. Met een gemiddelde van vijf yards per balcontact en de fysiek waarmee hij in één seizoen meer dan 200 rushes aankan noteerde hij in zijn eerste actieve seizoen 1007 yards.
Met deze gebalanceerde aanval en een potentieel sterk verbeterde rush verdediging heeft het team van Raheem Morris alles in zich om het de Falcons en de Saints nog moeilijker te gaan maken.
NFC North | AFC East | NFC East | AFC North | NFC South | AFC South | NFC West | AFC West
Reacties