Gisteravond werd de bracket bekend gemaakt voor het aankomende NCAA Tournament. Florida werd verkozen tot de algehele nummer één terwijl Wichita State als beloning voor een ongeslagen seizoen in een hels deel van de bracket is terecht gekomen.
Maar zoals elk jaar zijn er ook teams die het net niet haalden terwijl zij daar misschien wel meer recht op hadden dan andere teams die het wel hebben gehaald. Een kort overzicht:
Snubs
SMU Mustangs (23-9, 12-6 AAC)
De grootste verrassing was toch wel de uitsluiting van SMU, dat nu genoegen moet nemen met een #1 seed in het NIT Tournament. Voor de aanvang van het seizoen waren de Mustangs nog 25ste in de AP Rankings maar hadden ze wel verloren van zowel Louisville (thuis) als Memphis (uit). Vervolgens ging het in het AAC toernooi mis: het zwakke Houston versloeg SMU (68-64) en daardoor lijkt het comité te hebben besloten dat er geen plek is voor SMU.
En dat terwijl de ploeg toch een aantal mooie overwinningen op zak heeft: Connecticut, Cincinnati en Memphis werden in eigen huis verslagen. Maar zoals elk jaar lijken mooie thuisoverwinningen weinig waarde te hebben voor het comité. Wat naar alle waarschijnlijkheid de doodsteek is geweest voor SMU is niet alleen de verrassende uitschakeling in het AAC Tournament, maar zijn ook de twee verliespartijen uit bij USF en Temple. Deze twee teams kwamen gecombineerd tot slechts 7 conference wins en ondanks dat SMU daar wel een heel nipt verlies tegen #1 seed Virginia heeft staan (76-73 in neutrale setting) was het blijkbaar teveel wisselvalligheid voor het comité.
Toch is het ietwat vaag dat deze Mustangs niet een kans hebben gekregen om zichzelf te bewijzen tijdens het toernooi, ze spelen misschien niet het meest aantrekkelijke basketbal maar effectief was het vaak wel. Nu zullen ze het comité hun ongelijk willen bewijzen door tijdens het NIT Toernooi af te rekenen met de overige concurrenten die ook geen plek hebben gekregen.
St. John’s Red Storm (20-12, 10-8 Big East)
Waar het comité vaak waarde aan lijkt te hechten is het aantal uitoverwinningen en een sterke reeks aan het einde. Dat lijken tenminste de factoren die SMU uit het toernooi hebben gehouden. Maar hoe zit het dan met St. John’s?
Zij begonnen uiterst zwak en waren na vijf wedstrijden in de Big East 0-5. Maar vervolgens kwam de ommekeer, er werd alleen verloren van de grote jongens in de conference (Villanova en Creighton) en er was één verlies in eigen huis tegen Xavier. Dat laatste lijkt toch cruciaal te zijn geweest, ondanks dat het in eigen huis was. Want waar Xavier wel in het toernooi zit, zit de Red Storm dat niet. En gezien de sterke reeks aan het einde, en de hele nipte verliezen tegen Villanova, Creighton en Providence (Big East Tournament) vind ik dat St. John’s ook wel een kans had verdiend.
Georgia State Panthers (25-8, 17-1 Sun Belt) & Green Bay Phoenix (24-6, 14-2)
Tot slot nog een moment voor twee onbekende teams uit de zogeheten mid-major conferences die, zoals verwacht, niet in het toernooi zaten nadat zij niet hun eigen conference tournament konden winnen. Het is een regel die ik soms wrang vind, want deze twee teams hadden zeker voor een verrassing kunnen zorgen.
Green Bay begon het seizoen met een nipt verlies in eigen huis tegen Wisconsin (69-66), winst op Tulsa (67-59, Tulsa won de Conference USA dit seizoen) en een overwinning op #1 seed Virginia (75-72)! Maar waar het comité meer waarde aan hecht is hoe je presteert richting het einde van het seizoen, maar ook daar deed Green Bay het alles behalve slecht. Alleen Valparaiso (uit) en Milwaukee (thuis) resulteerden in verliezen maar tijdens het toernooi ging het wederom fout tegen plaaggeest Milwaukee. Vervolgens hoopte men nog op een wonder maar het moge niet zo zijn, de grote jongens krijgen nu eenmaal voorkeur en dus moet Green Bay genoegen nemen met het NIT Tournament.
En dan Georgia State, geleidt door Ryan Harrow die Kentucky verliet om dichter bij huis te kunnen spelen en zo meer tijd te kunnen doorbrengen met zijn vaders wiens gezondheid achteruit ging. Ze missen goede resultaten tegen grote teams, maar domineerden wel hun eigen conference (alleen uit bij Troy werd er verloren). Vervolgens was er gisteravond de finale tegen Louisiana-Lafayette en leek alles onder controle. Maar in een bloedstollende wedstrijd gaven ze de overwinning weg:
De Raging Cajuns van Louisiana Lafayette wonnen met 81-80, en Georgia State moet net als Green Bay genoegen nemen met het NIT Tournament, heel pijnlijk.
Onverdiend?
Arizona State Sun Devils (21-11, 10-8 PAC-12) & Colorado Buffaloes (23-11, 10-8 PAC-12)
Ondanks hun goede record vind ik dat de Sun Devils ook niet hadden misstaan in het NIT Tournament. Want waar zijn de quality wins? Ik tel er maar drie: uit bij UNLV, thuis tegen Arizona en uit bij California. Voor een groot team als Arizona State is dat niet veel.
In eigen huis waren ze vaak ijzersterk en werd dus onder andere Arizona verslagen. Dit gold ook voor SMU, dat thuis ijzersterk was. Dus waarom SMU niet en Arizona State wel? Want wie naar de uitwedstrijden van de Sun Devils kijkt ziet dat zij alleen van USC en California wonnen buiten Arizona. Het verschil is blijkbaar de conference, de PAC-12 heeft meer aanzien dan de AAC en ik vind dat enigszins onterecht, want de top van de AAC is minstens even sterk, zo niet sterker, dan de subtop van de PAC-12.
En dus heb ik ook een klein probleem met Colorado. Vroeg in het jaar wonnen ze van Kansas, maar dit was nog met sterspeler Spencer Dinwiddie die vervolgens geblesseerd uit viel. Met andere woorden: Colorado is er sindsdien niet sterker op geworden.
En wie hebben zij buiten eigen huis verslagen? Washington State, USC en Stanford. Alleen de laatstgenoemde overwinning kan als een quality win gezien worden, al is Stanford ook geen team dat echt potten zal gaan breken tijdens het NCAA Tournament. En tegen Arizona, de absolute topper, werd er dit seizoen driemaal kansloos verloren wat erop duidt dat de Buffaloes tegen een echte topper weinig kans van slagen hebben. Wederom speelt ook hier de conference, die in mijn ogen teveel respect geniet van het comité, een grote rol.
Foto: Getty Images
Arizona State mag er zeker bij, gewoon al om Jahii Carson te zien ballen. Vooral de snub van SMU is gewoon onbegrijpelijk. Ach, volgend jaar zijn ze er zeker bij!
Aanwezigheid van een speler als Carson zal zeker hebben meegespeeld, maar ik zou zelf graag zien dat vooral de wat kleinere conferences soms iets meer respect krijgen. De manier waarop zo’n Georgia State nu het toernooi misloopt (En die hebben gewoon een hele goede speler met Harrow) is heel zuur. En dat de AAC blijkbaar ook als een mid-major wordt behandeld is natuurlijk belachelijk. Zoals ik zei, de top van de AAC is minstens gelijkwaardig aan de subtop van de PAC-12 (minus Arizona en UCLA dus) die naar mijn mening teveel respect heeft gekregen van het comité.
Comments are closed.