Waar wij met Sport Amerika dagelijks stilstaan bij al het laatste nieuws in de NBA, is het ook niet slecht om af en toe terug te kijken. Met NBA History kijken we terug naar bijzondere teams en indrukwekkende spelers die gedurende de jaren zoveel indruk hebben gemaakt dat we ze graag nog een keer uitlichten.
“Fo, Fo, Fo” zei toenmalig superster én MVP Moses Malone voor aanvang van de 1983 playoffs. De man mompelde altijd wat want hij bedoelde eigenlijk “Four, Four, Four”. Hiermee wilde hij de ambitie van zijn team, de Philadelphia 76’ers, in de verf zetten: elke ronde in vier wedstrijden winnen. En gek genoeg had Malone nog bijna gelijk ook want de Sixers domineerden de playoffs zoals geen enkel team ooit gedomineerd had.
De ’82-’83 Sixers konden rekenen op twee echte supersterren. Enerzijds had je Moses Malone (foto links). Eigenlijk had Malone maar één kwaliteit die hem onderscheidde van andere spelers, rebounden. En toch was hij dé meest dominante spelers van het einde van de jaren ’70 tot het midden van de jaren ’80. Hij veroverde de MVP award in ’79, ’82 en ’83, en is daarmee de enige speler die back-to-back MVP awards won met twee verschillende teams.
De Sixers lijfden Malone in als een FA nadat hij zes jaar het mooie weer gemaakt had in Houston. Tijdens de reguliere competitie speelde hij ongelooflijk sterk en was hij goed voor 25 punten, 15 rebounds en 2 blocks per wedstrijd terwijl hij 50% van zijn schoten maakte. Malone liet wederom zien dat hij vooral offensief de beste rebounder aller tijden is. Rebounden was gewoon zijn liefde en hij wist zijn talent ervoor zo te gebruiken dat niemand hem kon stoppen. In Houston had men zelfs een ‘play’ waarbij zijn ploeggenoten gewoon de bal richting de korf wierpen met de gedachte “Moses tipt hem er wel in”.
Anderzijds was er clubicoon Julius Erving (foto rechts). “The Doctor” was al sinds 1976 lid van de Sixers en bereikte zowel in 1977 als in 1980 als in 1982 de finale, maar verloor eerst tegen de Blazers en dan twee maal tegen de Lakers. Erving was een legendarisch figuur en hét icoon van de integratie van zwarte spelers in de NBA. Met zijn afro, gouden halsketting en winst in de allereerste dunk contest (in de ABA) veroverde hij dan ook snel de harten van alle fans. Erving had in 1983 dan wel het beste van zijn carrière gehad, hij was nog steeds een ster. Hij zou dit seizoen goed zijn voor 21 punten, 7 rebounds, 4 assists, meer dan één steal en bijna 2 blocks. Van een complete speler gesproken!
Naast Malone en Erving kon het team beschikken over heel wat degelijke spelers. Er was Andrew Toney, die op momenten offensief niet te stoppen was. Er was Maurice Cheeks, die structuur gaf aan het team. En er was Bobby Jones, die met zijn defense de beste speler van ander teams elke keer weer kon laten werken als geen ander. Coach was Billy Cunningham, integraal deel van de legendarische ’66-’67 Sixers met Wilt Chamberlain.
De Sixers wonnen 65 wedstrijden tijdens het reguliere seizoen, goed voor de beste record in de hele NBA. In de tweede ronde van de playoffs speelden ze tegen de New York Knicks, geleid door Bernard King. In 1983 speelde de top 2 pas mee vanaf de tweede ronde en de Knicks hadden als vijfde ‘seed’ de Nets geklopt in de eerste ronde. De Sixers hadden het knap lastig tegen de Knicks maar wonnen toch in vier wedstrijden. De twee wedstrijden in NY wonnen ze echter met een verschil van slechts vijf punten. Malone’s “Fo, Fo, Fo” voorspelling bleef dus wel overeind.
Volgende halte, de Milwaukee Bucks. Dit team won 51 wedstrijden en was gevaarlijk omwille van het duo Sidney Moncrief / Marques Johnson. De Bucks waren echter niet opgewassen tegen de sterke Sixers, die al snel een 3-0 voorsprong namen. Maar tot verbazing van de hele NBA, en vooral Moses Malone, wonnen de Bucks de vierde wedstrijd. De Sixers lieten zich echter niet van de kaart slaan en wonnen de serie in de vijfde wedstrijd.
De Sixers konden zich opmaken voor hun vierde finale sinds 1977 en een derde keer tegen de LA Lakers, geleid door Magic Johnson en Kareem Abdul-Jabbar. Philadelphia had slechte herinneringen aan finales want het verloor de laatste drie ervan. Maar deze keer hadden ze Moses Malone. Malone vond altijd grote motivatie in het spelen tegen Kareem. Zijn Rockets hadden Kareem’s Lakers al eens verrast in ’81 en ook in ’83 zou Moses Kareem levend opeten.
De Sixers versloegen de Lakers met duidelijke 4-0 cijfers en de Lakers kwamen nooit dichter dan een verlies van zes punten. Malone werd verkozen tot Finals MVP omdat hij goed was voor 26 punten en 18 rebounds, en tegelijkertijd Kareem gewoon domineerde. Kareem kon slechts in één wedstrijd meer dan tien rebounds pakken. hij verloor de ‘rebounding battle’ met overduidelijke 70-30 cijfers. Titel Sixers op een zeer dominerende wijze. Het werd dan wel geen “Fo, Fo, Fo” zoals Malone voorspeld had maar met een “Fo, Fi, Fo” was hij even tevreden.
De Sixers verloren slechts één wedstrijd gedurende de playoffs. Het zou duren tot de ’00-’01 Lakers om dit te evenaren. De Lakers van Kobe Bryant en Shaq O’Neal verloren in de 2001 playoffs ook slechts één wedstrijd, in overtime in de finale tegen de…Philadelphia 76’ers van Allen Iverson.
Foto’s: Google Image
Reacties