“Hard work beats talent when talent doesn’t work hard.” Zo luidt een oude wijsheid in de NBA. Maar sommige talenten bereiken nooit hun volledige potentieel dankzij van blessures. Ze zijn daardoor niet in staat om zichzelf fysiek 100% te geven, moeten vaker dan normaal rust nemen en/of zien hun carrière vroeg eindigen. Sport Amerika dook de geschiedenis in op zoek naar de twaalf grootste talenten die last hadden van de vloek der blessures. Deel 3: Bernard King en het duo Brad Daugherty – Ron Harper.
Bernard King
De sterren van de NBA, wie kent ze niet? Jordan, Bird, Abdul-Jabbar, Olajuwon en West. Maar er zijn ook sterren waar niemand ooit over lijkt te praten. Bernard King (foto) is zo’n speler, en misschien wel de beste speler in die categorie. King had alles om het te maken: een inside/outside forward met een arsenaal van onstopbare moves en een gevoel voor de grote momenten. Bill Simmons schrijft in The Book of Basketball: “…Bernard moet beschouwd worden als één van de vijf onstopbare scorers samen met MJ, Kobe, Gervin en Shaq. Van 1983 tot 1985 kon niemand hem verdedigen.”
Het zijn de playoffs van 1984. In de eerste ronde treden de New York Knicks aan tegen de Detroit Pistons. Een duel tussen King en Isiah Thomas. De Pistons hebben het thuisvoordeel maar verliezen Game 1. Hoofdverantwoordelijke is King, die tekent voor 36 punten. De Pistons winnen Game 2 maar King is opnieuw ‘outstanding’ met 46 punten. Dat aantal herhaalt hij in Game 3, welke de Knicks wel winnen. Game 4 gaat echter verrassend naar de Pistons maar King is wederom super met 41 punten. Een beslissende Game 5 in Detroit moet soelaas brengen. King leidt de Knicks met 44 punten naar een zege in overtime. Kings’s gemiddelde tegen de Pistons: 42 punten.
Daarna volgde een tweestrijd met de Celtics van Bird, McHale, Parish, Dennis Johnson en Danny Ainge. King bracht zijn team tot tweemaal toe terug van een achterstand, 2-0 tot 2-2 en 3-2 tot 3-3, met twee 40+ prestaties, maar de Celts waren in game 7 uiteindelijk te sterk, maar King had zijn naam gemaakt. “Tijdens die playoffs, Bernard was automatic…de beste scoring machine die ik ooit gezien heb. Zijn release was fantastisch. Je kwam altijd dicht om zijn schot te blokken maar hij liet dat niet toe. Hij hield je altijd uit balans”, herinnerde Larry Bird.
King had tijdens het seizoen al laten zien dat hij top was met twee opeenvolgende wedstrijden waarin hij 50 punten scoorde en een wedstrijd tegen de Nets waarin hij 60 punten maakte. Tijdens het seizoen 1984/1985 leidde hij de NBA in scoring met gemiddeld 33 punten. Zijn seizoen eindigde echter na 55 wedstrijden omdat hij de kruisband in zijn rechterknie scheurde nadat hij een schot wou blokken tegen de Kansas City Kings. King verloor al zijn explosiviteit en stond bijna twee seizoenen langs de kant. Hij maakte zijn comeback bij de Washington Bullets en vond gaandeweg zijn kracht terug. In 1991, op 34-jarige leeftijd, werd hij opnieuw verkozen tot All-Star nadat hij tekende 28 punten per duel scoorde.
Dat zou zijn laatste volledige seizoen zijn. Een jaar later speelde hij niet en een comeback in 1992 bij de Nets moest vroegtijdig afgebroken worden door…knieproblemen.
Brad Daugherty – Ron Harper
Een speler die als eerste geselecteerd wordt in de NBA draft, daar verwacht men altijd veel van en op zijn minst een lange carrière. Brad Daugherty was de eerste pick in 1986, voor andere andere Dennis Rodman en de betreurde Len Bias (must see documentaire). Maar na acht seizoenen, op 28-jarige leeftijd, moest de 2m13 grote center van de Cleveland Cavaliers een punt zetten achter zijn carrière omwille van steeds terugkerende rugklachten. In diezelfde draft selecteerden de Cavs Ron Harper als achtste. De high flyer werd door sommigen beschouwd als een nog meer spectaculaire versie van Michael Jordan. Maar Harper, bijgenaamd Hollywood, zag zijn carrière besmet met knieblessures.
Daugherty was een ongelooflijk efficiënte scorer, dat liet hij al zien bij de North Carolina Tar Heels. Daar tekende hij in de laatste twee seizoenen voor gemiddeld bijna negentien punten en een schotpercentage van liefst 64%. Harper kon letterlijk alles: inside scoren, outside scoren, rebounden, passen, verdedigen, steals genereren.
Met een jonge kern van Daugherty (foto rechts), Harper (foto links), scherpschutter Mark Price en forward John “Hot Rod” Williams leken de Cavs op weg naar het ultieme succes: een NBA-titel. Na een moeizame start scheerden ze hoge toppen met 57 overwinningen in het seizoen 1989. Het leverde de Cavs de op één na beste balans op (de Pistons wonnen 62 wedstrijden) en een duel met de Bulls van Michael Jordan. In Game 2 toonde Harper zich met 31 punten, elf rebounds, vier assists en vijf steals in een rechtreeks duel met Jordan, die zeven balverliezen liet optekenen. De Cavs leken op weg naar de tweede ronde maar incasseerden in de beslissdende Game 5 op eigen veld een buzzer beater van Jordan over de uitgestrekte armen van Craig Ehlo.
Het zelfvertrouwen van de Cavs zakte onder het vriespunt en Harper zocht warmere oorden op bij de Clippers, waar zijn knie het uiteindelijk begaf. Hij zou nog wel vijf titels winnen met de Bulls en de Lakers. Onder leiding van Daugherty bereikten de Cavs de volgende twee seizoenen opnieuw de kaap van de 50 overwinningen. In de playoffs van 1992 waren de Cavs op hun best, net als Daugherty. In de allereerste wedstrijd pakte hij uit met 40 punten, zestien rebounds en negen assists tegen de Nets van Drazen Petrovic.
In de tweede ronde werden de Celtics na zeven wedstrijden geklopt en Daugherty tekende voor 28 punten, negen rebounds en zes assists in Game 7. Daarna viel echter het doek tegen…de Bulls, deze keer na zes wedstrijden. Daugherty begon sterk met gemiddeld 25 punten over de eerste twee wedstrijden. Daarna beperkte rugpijn zijn prestaties. In 1994 besloot hij er een einde aan te maken nadat hij de playoffs moest missen en de Cavs in de eerste ronde verloren van de Bulls zonder de gestopte Jordan.
Lees hier de vorige ‘vloek der blessures’: Larry Bird en Ralph Sampson.
Wie het legendarische duel tussen King en Thomas nog eens wil beleven, check de volgende clip:
Foto’s: Google Images
Reacties