De San Antonio Spurs hebben zich als tweede team geplaatst voor de play-offs in de NBA. De San Antonio Spurs behaalden, met een nipte 92-91 zege op de Texaanse rivaal Dallas Mavericks, als snelste ploeg in de league de grens van vijftig zeges. De San Antonio Spurs komen voor het veertiende seizoen op rij tot vijftig of meer zeges. De San Antonio Spurs zijn hét toonbeeld van constant presteren.
De organisatie van de Spurs rust op twee pijlers. De eerste is natuurlijk coach Gregg Popovich, die al van 1997 als een soort Alex Ferguson op dezelfde plek zit. Geen enkele ploeg heeft een manager die zo lang aan het roer staat. De stabiliteit die dat brengt is enorm. Sinds Popovich zestien jaar geleden begon in Texas zijn de Spurs het toonbeeld van winnen. Drie van de zestien seizoenen eindigde San Antonio op meer dan zestig overwinningen en in beide lock-out seizoenen lagen de Spurs op koers voor 60+ zeges. Popovich stoomt ondertussen in hoog tempo door naar de top tien van meest succesvolle coaches. Hij staat nog 41 zeges achter op de legendarische Red Auerbach. Pop is met een winstpercentage van 68,4% (meer dan 500 duels) echter de derde meest succesvolle coach, na Phil Jackson (70,4%) en Billy Cunningham (69,8%).
De tweede pijler bevindt zich op het veld in de persoon van Tim Duncan. Sinds zijn 30 minuten-dieet vier jaar geleden inging, speelt de 36-jarige power forward / center zijn beste seizoen. Gisteren tegen de Mavs was hij weer goed voor 28 punten (12-20 FG) en 19 rebounds. Als we het hebben over Kobe die met zijn 34 jaar, moeten we vooral TD niet vergeten. De Big Fundamental zou niet zo heten als hij daarnaast gewoon nog steeds hetzelfde aantal rebounds pakt als in zijn jonge jaren, net zoveel assists geeft en nog net zo efficiënt is. Het oogt allemaal niet spectaculair bij Duncan, maar hij is misschien wel de beste power forward ooit. Bekijk je dan even het percentage vrije worpen dat hij raak schiet en dan zie je dat hij dit jaar voor het eerst in zijn loopbaan boven de tachtig procent zit. Zelfs de veteraan Duncan is nog in staat om zich op deze leeftijd te ontwikkelen.
De twee leiden de Spurs naar vier titels. De eerste drie komen volledig op het conto van dit duo, aangevuld met getalenteerde en minder getalenteerde spelers. Tim Duncan wordt in 1999, 2003 en 2005 verkozen tot Finals MVP en in 2002 en 2003 legt hij beslag op de league MVP. In 2003 krijgt Popovich de prijs voor beste coach van het jaar. Alleen in 2007 is de impact van Duncan minder en is het dan ook Tony Parker die er met de Finals MVP vandoor gaat.
Popovich heeft geweldige spelers gecoacht, Hall of Famers, toptalenten. Maar er zijn ook een hoop spelers die door de samenwerking met Popovich zo goed zijn geworden als ze nu zijn, neem een Thiago Splitter die dit seizoen geweldig speelt. En zelfs nu sterspeler Tony Parker met een blessure is uitgeschakeld, pakt San Antonio rustig zege op zege. De Spurs en Popovich hebben in de afgelopen veertien jaar een voorbeeld gegeven hoe teams in kleine markten tot een grootmacht uit kunnen groeien in de NBA. Geen gekke capriolen met free agents, gewoon rustig bouwen aan een team met een duidelijke structuur voor elke speler en elke manager in de organisatie.
De Magic Spurs waren vorig jaar o zo dicht bij de NBA Finals. Gaan ze dit jaar op voor de vijfde titel in het Popovich-era?
Reacties