De trade-deadline is nog niet in zicht en Spring Training gaat nog lang niet beginnen. Toch wordt het nu al tijd om een eerste vooruitblik op seizoen 2016 te werpen. Waar zijn dit seizoen de grote verhalen, de MLB-storylines, te vinden? Vandaag deel 3, CBA-onderhandelingen en wel of geen expansion.
CBA-onderhandelingen
De Collective Bargaining Agreement is eigenlijk niets anders dan een CAO voor honkballers. Het is echter wel een hele uitgebreide overeenkomst. Zo zijn niet alleen de bekende primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden erin opgenomen, het reikt bijvoorbeeld zelfs tot een omschrijving van de manier waarop met instant replay omgegaan moet worden.
De CBA wordt gesloten tussen de teameigenaren enerzijds en de spelers, vertegenwoordigd in de MLB Players Association (MLBPA) anderzijds. De spelers hebben door de jaren heen bewezen veel macht te hebben. Het bekendste voorbeeld hiervan is de staking van 1994-1995. De laatste keer dat de voorwaarden van de CBA werden besproken was in 2011, en die overeenkomst loopt op 1 december 2016 af. Voor die datum moet één van de volgende drie dingen gebeuren: de huidige overeenkomst wordt verlengd, een nieuwe overeenkomst wordt afgesloten of de MLB wordt stilgelegd tot overeenkomst is bereikt.
https://www.youtube.com/watch?v=kvkqmgslDvQ
Belangrijkste punten
Het grootste gedeelte van de onderhandelingen gaat over inkomsten. Zo is het aandeel dat de spelers ontvangen uit honkbalgerelateerde verdiensten in de afgelopen vijftien jaar met naar schatting vijftien procent gedaald. Hoewel de contracten steeds forser worden blijkt dat tegenwoordig ongeveer veertig procent van al het verdiende geld naar de spelers gaat, terwijl dit rond 2000 meer dan 55 procent was.
Opvallend is dat om dit percentage weer omhoog te krijgen, een oude grens opnieuw verkend moet worden. In andere leagues zoals de NFL en de NBA is het percentage namelijk gekoppeld aan een salary cap. Het was juist de suggestie van de salary cap die de staking van ‘94/’95 inluidde. Invoering hiervan kan overigens voorkomen worden wanneer de MLB bijvoorbeeld instemt met het verhogen van de minimumsalarissen of een herziening van de solidariteitsregels rondom revenue sharing.
Een tweede belangrijk punt is dat van het qualifying offer. Deze regel geeft teams de mogelijkheid om free agents die het hele voorgaande seizoen onder contract stonden een deal van een jaar te bieden tegen een jaarsalaris dat gelijk staat aan het gemiddelde van de 125 hoogste salarissen in de league (dit jaar 15,8 miljoen dollar). Het qualifying offer werd tot deze winter nog niet geaccepteerd. Colby Rasmus was de eerste speler die besloot wel in te gaan op de aanbieding van de Houston Astros.
Iedereen zou graag zien dat een ander systeem wordt ingevoerd. De teams die in het huidige systeem een Free Agent, die het qualifying offer niet accepteert, verliezen aan een andere club krijgen van die club een draft pick ter compensatie. Dit is vooral nadelig voor de ‘mindere goden’ onder de Free Agents. Teams hebben dan namelijk de keuze tussen een relatief goedkoop jong talent of een ‘b-keuze tegen een a-salaris’.
Expansion
Wat tot nu toe een beetje onopgemerkt is gebleven is hoe zeer de CBA-onderhandelingen samenhangen met de vurig gewenste expansion van de MLB. Ook hier spelen de mindere goden namelijk een belangrijke rol in.
https://www.youtube.com/watch?v=CYFpUKyrvlI
Het geval is namelijk dat het de ‘traditionele bevolkers’ van de MLB, Amerikanen en Canadezen, steeds vaker concurrentie krijgen van spelers uit andere delen van de wereld. De Zuid- en Midden-Amerikanen hadden hun plek al gevonden, net als Japanners, Koreanen, Nederlanders, Italianen en Australiërs en een enkele Nieuw-Zeelander.
Dit jaar is de kans groot de Zuid-Afrikaanse tweede honkman Gift Ngoepe van Pittsburgh Pirates de eerste in Afrika geboren speler wordt die daadwerkelijk debuteert in de MLB. De regels in Cuba zijn ondertussen soepeler gemaakt terwijl Duitsland, Brazilië en Mexico groeimarkten zijn. Bedenk ook nog eens dat dit jaar landen als de Filipijnen, Israël, Frankrijk en Pakistan meedoen aan de verschillende kwalificatietoernooien voor de World Baseball Classic 2017. De internationale concurrentie blijft toenemen.
Terwijl de hoge heren van de MLB, eerst Bud Selig en nu voortgezet door opvolger Rob Manfred, de league internationaler willen maken, bijvoorbeeld door de invoering van een international draft, wensen de spelers vooral werkgarantie. Een expansion zou weleens voor beide partijen gunstig kunnen uitpakken. Twee tot zes nieuwe teams is namelijk een garantie voor tachtig tot 240 extra rosterplekken. Tel daarbij ook nog eens twee tot zes farmsystemen op en de voordelen zijn duidelijk.
Opvallend is dat juist de huidige buitenlanders tegen dit voorstel lijken. Vooral Dominicanen en Venezolanen zijn bang dat de MLB dan stopt met zijn inspanningen in de thuisleagues van die landen. De oplossing is mogelijk dat juist die landen gastheer worden van één van de expansionteams. Een andere mogelijke locatie voor een expansion team? Montreal! De roep om een tweede team in Canada wordt steeds sterker en dat zou zomaar eens een terugkeer van de Montreal Expos kunnen betekenen.
Het is het grote thema van dit jaar dat niet in de stadions beantwoord zal worden.
Reacties