De lezers hebben gesproken. Over een paar dagen verschijnen de resultaten van jullie MLB Hall of Fame-stemming op SportAmerika. Tot die tijd maakt een aantal MLB-redacteuren elke dag hun stembiljet voor de Hall of Fame openbaar. Wie kregen dit jaar onze stem? Welke spelers lieten we bewust (of strategisch) achterwege? Wie stemmen wij naar eeuwige roem in Cooperstown?
MLB Eindredacteur Jasper Roos bijt het spits af.
JASPER ROOS’ STEMBILJET
Mijn stembiljet maakt één ding duidelijk: de steroïdegeneratie moet niet langer onder het tapijt geveegd worden. Het tijdperk, hoe zwart ook, hoort nu eenmaal bij de Major League. Iedereen weet inmiddels wel hoe het zit, maar doen alsof de hele periode nooit gebeurd is, dat werkt niet meer. Daarbij, vergeet niet dat honkbal in Amerika door de strike midden jaren ’90 op sterven na dood was. Dopers als Mark McGwire, Sammy Sosa, Roger Clemens en Barry Bonds hebben de sport gered, met hun bizarre dominantie.
Ik behoor ook tot het kamp dat vindt dat de Hall of Fame de 10-speler limitatie moet opheffen. In jaren zoals dit zijn er simpelweg teveel namen die een stem verdienen. Alleen dit jaar had ik al 13 of 14 spelers willen belonen, maar ja… Ik mag maar op 10 spelers stemmen.
Als zodanig is dit mijn 2018 Hall of Fame Ballot.
- Barry BONDS
- Roger CLEMENS
- Vladimir GUERRERO
- Trevor HOFFMAN
- Chipper JONES
- Fred McGRIFF
- Mike MUSSINA
- Manny RAMIREZ
- Jim THOME
- Larry WALKER
NO-BRAINERS
Thome, Vlad, Chipper
Dit waren de drie eerste namen die ik aanvinkte op mijn lijst. Er is geen discussie dat deze drie heren in de Hall thuishoren en ik denk dan ook dat zij dit jaar Cooperstown gaan halen. Ik heb ballots gezien onder onze lezers waar Thome of Vlad niet opstonden, maar namen als Johnny Damon, Carlos Zambrano en Hideki Matsui wel. Daar begrijp ik echt niets van.
Guerrero had er vorig jaar al in gemoeten, nu mag hij samen met Big Jim en ‘Larry’ Jones. Alle drie zijn once in a generation-spelers, van wie ik me gelukkig prijs ze hebben mogen zien spelen.
IT’S TIME
Bonds, Clemens, Manny
De meeste discussie zal rond deze namen plaatsvinden, maar ik heb mijn keuze gemaakt: het steroïdetijdperk hoort erbij. Helaas voor Mark McGwire, die inmiddels niet meer op de lijst mag staan. Zowel Bonds, als Clemens, als Manny behoorden zelfs vóór hun steroïdeperiode al tot de allerbeste spelers aller tijden. Ja, ook Manny, die pas in de nadagen van zijn carrière ging gebruiken (en toen eigenlijk helemaal niets meer presteerde). Ondanks hun fratsen waren dit legendarische spelers, die in de Hall horen.
Ik hoor nu mensen denken: maar waarom stem je dan niet op Sosa? Tsja.. wie weet komt zijn tijd nog. Of is het misschien het feit dat hij dope gebruikte én zijn knuppel kurkte…?
MOEILIJKERE KEUZES
Hoffman, McGriff, Mussina, Walker
Echt waar, Hoffman was een moeilijke keuze voor mij. Natuurlijk, 601 saves moet je serieus nemen, maar om nou te zeggen dat Hoffman de pannen van het dak gooide… nee. Ik ben niet iemand die anti-closers in de Hall is. Over een paar jaar stem ik vrolijk Mariano Rivera naar Cooperstown en ik stemde in het verleden ook op Lee Smith. Om die reden krijgt Hoffman mijn stem.
Het trio McGriff, Mussina en Walker is al jaren een stokpaardje van me. Alle drie zijn ze extreem ondergewaardeerd. Wat McGriff en Walker ‘clean’ deden in een tijdperk vol dopers, kan simpelweg niet langer genegeerd worden.
Neem Walker, wiens career WAR hoger ligt dan dat van Derek Jeter en Miguel Cabrera, en hoger dan dat van Hall of Famers Tim Raines, Tony Gwynn, Ivan Rodriguez en Roberto Alomar (om er maar een paar te noemen). Waar hebben we het dan nog over?
Hetzelfde gaat op voor Mussina: chronisch ondergewaardeerd, maar intussen wel een hogere WAR dan Bob Gibson, Tom Glavine, Jim Palmer, John Smoltz en Dennis Eckersley, allemaal terwijl hij zijn hele carrière in de AL East speelde.
Voor McGriff heb ik altijd een zwak gehad, vooral vanwege de periode waarin hij speelde. Hij valt bijna van de ballot af, dus hij krijgt mijn Hail Mary-vote.
WIE ONTBREKEN?
Andruw Jones – Had ik meer ruimte op mijn biljet gehad, zou er zonder twijfel een stem naar Andruw zijn gegaan. Het deed me pijn hem buiten deze lijst te laten, maar hij overleeft hopelijk de 5% die nodig is om volgend jaar opnieuw genomineerd te worden. In 2019 stem ik dan sowieso op hem, al is het maar vanwege de geweldenaarstatus die hij in de Nederlandse sportgeschiedenis in zou moeten nemen.
Curt Schilling – Ik vind het zo’n ontzettend vreselijke kerel. Ik houd dan ook krampachtig vast aan de Hall’s ‘persoonlijkheidsclausule’, maar de vraag is hoe lang ik dit nog kan. Op de heuvel was hij fantastisch. Als hij nou een paar jaar zijn mond houdt, vergeet ik misschien zijn onuitstaanbare persoonlijkheid, maar… don’t hold your breath.
Edgar Martinez – Ik snap de hype, maar toch vind ik het moeilijk om ruimte voor hem te vinden. Misschien als de lijst in 2019 wat bescheidener is.
Scott Rolen – Ook hij krijgt waarschijnlijk volgend jaar mijn stem. Top-10 3B all-time, dat kan je niet negeren.
Sammy Sosa – De ‘dubbele valsspeler’. Tsja… Daar wil ik nog een jaartje over nadenken.
Cover photo: Getty Images
Top photo: John Greim/LightRocket
Reacties