De Yankees zouden er dit jaar niets van bakken. Bekende honkbaljournalisten en kenners wisten het zeker. Samen met de Red Sox zouden zij zelfs onderin de American League Eastern Division eindigen. In de winter vertrokken Nick Swisher, Russell Martin, Andruw Jones en werd bekend dat Alex Rodriguez zwaar geblesseerd was. Voeg daarbij het feit dat de Yanks – zeer onkarakteristiek – de hand op de knip hielden en een reusachtige waslijst aan blessures en je weet waarom de voorspellingen niet rooskleurig waren.
Met de spelers die bij de Yankees op de DL staan, kun je inmiddels bijna een lineup samenstellen waarbij de meeste teams hun vingers zouden aflikken: C Francisco Cervelli, 1B Mark Teixeira, 2B Eduardo Nunez, 3B Kevin Youkilis, SS Derek Jeter, CF Curtis Granderson, DH Alex Rodriguez, SP Michael Pineda en Ivan Nova en RP Joba Chamberlain. Sterker nog: de spelers die bij de Yankees op de DL staan verdienen met zijn allen bijna 100 miljoen dollar en zouden, als zij een team waren, meer kosten dan 16 andere teams in de MLB. Toch staan de Yankees na een kwart van het seizoen bovenaan in de division en hebben alleen de Cardinals (een verliespartij minder) een beter record in de MLB.
Aan wie hebben zij dit te danken? Aan zombies. Zombies?! Ja, zombies!
Zombies
Natuurlijk niet de zombies die we kennen uit series als The Walking Dead of honderden horrorfilms, maar het honkbalequivalent van ‘the living dead’. Een honkbalzombie is een speler die ooit behoorlijk tot zeer hoog goed was, maar tegenwoordig een schim van zichzelf is. Veel van deze spelers lijken alleen nog actief om hun salaris te innen. Toch willen zij hier en daar nog wel eens een glimp laten zien van de speler die zij ooit waren. De Yankees profiteren daar op dit moment optimaal van.
Vernon Wells, Travis Hafner en Lyle Overbay spelen tot nog toe een zeer belangrijke rol in de opvallende prestaties van het team dat zo te kampen heeft met blessures. Eerste honkman Lyle Overbay werd op de laatste dag van Spring Training binnengehaald en moest de geblesseerde Teixeira, die oorspronkelijk hoopte begin mei terug te keren, vervangen. Overbay was tussen 2003 en 2010 (14.1 WAR) een bovengemiddelde speler, maar kwam in de laatste drie seizoenen bij Pittsburgh, Atlanta en Arizona niet verder dan 11 home runs en een WAR van -0.6, wat betekent dat hij niet boven ‘replacement level’ uitkwam en in feite tot een Minor Leaguer was verworden. Dit seizoen slaat de lefty .252 met 6 home runs en 22 RBI en is zijn WAR al 1.2 punten hoger dan het over de afgelopen drie seizoenen cumulatief was. Zijn 22 RBI zijn er slechts 1 minder dan team leader Robinson Cano.
Pronk
Travis Hafner was van 2004 tot 2007 een van de meest beangstigende sluggers in de Big Leagues. ‘Pronk’ sloeg in die periode gemiddeld 32 home runs per seizoen en sloeg zelfs twee keer meer dan 40 home runs. Zijn gemiddelde WAR in die seizoenen was 4.2, een waarde die vaak genoeg zou moeten zijn voor een All-Star selectie, maar daarvoor was de concurrentie op de DH-positie te groot voor Hafner. Hij tekende wel een lucratieve contractverlenging bij de Indians, maar zag vervolgens hoe blessures zijn veelbelovende loopbaan parten speelden. Sinds 2008 speelde hij niet een keer meer dan 120 wedstrijden in een seizoen en dat betekende dat hij ook nooit meer in de buurt kwam van de prestaties tijdens zijn piekjaren.
De Yankees zagen in Hafner een ideale kandidaat voor de rol als linkshandige DH, die alleen tegen rechtshandige werpers in actie zou komen. In die rol floreert Hafner vooralsnog. Net als Overbay maakt hij als lefty gebruik van de ‘short porch’ in het rechtsveld van Yankee Stadium. ‘Pronk’ sloeg al zes home runs en heeft een slaggemiddelde van .260. Vooral opvallend is dat zijn ISO (Isolated power = Slugging percentage – slaggemiddelde) op dit moment op .250 staat. Daarmee komt hij namelijk weer erg dicht in de buurt van de ISO’s die hij in zijn piekjaren bij elkaar speelde.
Wells
Albatros… Zombie… Verzin nog een paar negatieve benamingen van toepassing op honkballers en ze waren van toepassing op Vernon Wells. De outfielder was in het eerste decennium het gezicht van de Toronto Blue Jays. De meervoudig All-Star en Gold Glove Award winnaar werd al eens league leader in hits en sloeg tussen 2002 en 2010 gemiddeld 25 home runs per seizoen. In vier seizoenen scoorde hij een WAR boven de 4, waarvan een seizoen zelfs 6.2. Nadat hij in 2007 echter een gigantisch contract had getekend, verslechterden zijn prestaties op dramatische wijze. Het gebeurde op een manier die eigenlijk erg aan Andruw Jones doet denken, die na zijn lucratieve contract bij de Dodgers nooit meer de oude werd.
Het is dan ook wel grappig dat Wells oorspronkelijk werd binnengehaald als vervanger van juist die Andruw Jones. Hij moest de vierde outfielder worden van een team dat in Granderson, Gardner en Ichiro een zeer capabel outfield op kan stellen. Granderson raakte echter geblesseerd en Wells werd basisspeler. Hij is uiteindelijk veel meer dan dat geworden, want je zou kunnen stellen dat wanneer de MVP Award op dit moment uitgereikt zou worden, Wells in de top-5 van kandidaten zou staan. Hij is op zijn minst de Comeback player van het eerste kwart van het seizoen. Met een slaggemiddelde van .299, 9 home runs en 22 RBI, lijkt hij in niets meer op de zombie die de laatste seizoenen in Anaheim rondliep.
Echte contenders?
Deze drie spelers hebben er, samen met de sterke top van de rotation en bullpen voor gezorgd dat de Yankees gewoon weer bovenin meedraaien. Deze maand zullen de eerste echte sterren weer van de disabled list afkomen en worden de Yankees op papier nog veel sterker. Mogen we stellen dat de Yankees zwaar onderschat zijn dit seizoen? Absoluut. Zijn zij met de terugkeer van geblesseerde sterren in een klap topfavoriet voor de titel? Nee, maar als mannen als Granderson, Teixeira, Youkilis en Jeter niet opeens in zombies veranderen, zijn ze absoluut opnieuw kanshebbers.
Lees hier de laatste MLB analyse: What’s up Doc?
Foto’s: Getty Images
Reacties