Soms bestraffend en genadeloos. De andere keer complimenteus en vleiend. In ieder geval altijd duidelijk en beargumenteerd. De acties en prestaties van de Amerikaanse sporters, coaches of sportploegen worden getoetst middels De Meetlat van Meester Meijer. Durven ze met hun rapportcijfer naar hun moeder?
NBA Slam Dunk Contest – 4
Wie zong vroeger het afscheidslied van ‘De Mini Playbackshow’ niet mee? Kom op! ‘Daar stond je dan vanavond…Het was wel spannend maar toch ook fijn. Maar helaas kan er maar één de winnaar zijn.’ (bedenk nu het geluid van een naald die bruut van de LP wordt gehaald).
Op de burelen van de NBA zullen ze ongetwijfeld never nooit van ene Henny Houseman gehoord hebben. Hopelijk houdt onze voormalig tv-coryfee het droog na deze mededeling. Maar je zou toch wel aannemen dat de heren in New York het basisprincipe van competitie kennen: slechts één kan overwinnen (speler of team).
Dat is namelijk onder andere het mooie aan sport. Teams kunnen prachtig winnen, maar ook dramatisch verliezen. Die emoties die daarmee gaan maken sport meeslepend en zo boeiend. Maar de NBA kiest bij het jaarlijkse dunkfeestje voor twee winnaars, want zij hanteert het East vs West-principe. Zoals alles is dit weer politiek. Een groot marketingbedrijf is immers gebaat bij zoveel mensen tevreden houden. Wat maken de basisregels van sport dan uit als halfslachtigheid werkt?!
MLB Afvalrace – 7
Als de televisie aanstond op een verjaardag met daarop een MLB-wedstrijd, dan waren de opmerkingen over de omvang van bepaalde spelers niet van de lucht. ‘Als je zo dik bent, dan kun je dit toch geen topsport meer noemen?!’, was dan meestal de trant, waarna hoongelach volgde.
Tja, lang niet alle honkballers zijn er uit als de Hulk. Dat komt omdat lang niet alle spelers honken moeten stelen, vliegensvlug in het verre veld hoeven te zijn et cetera. De mannen met een behoorlijke speklaag hebben een andere functie: ze moeten met hun kracht/massa runs binnenslaan. Puntenproductie. Zo legde je dan braaf uit.
Maar de nieuwste trend onder notoire dikzakken in de MLB is afvallen. Of de heren ‘Kung Fu Panda’ Pablo Sandoval (foto), ‘Big Papi’ David Ortiz of Yankees-werper CC Sabathia bij Chris Powell van ‘Obese’ geweest zijn, weet ik niet. Feit is wel dat dit trio in de offseason de nodige kilo’s is kwijtgeraakt. Ze hebben vet omgezet in spiermassa. Daarmee zullen ze hun baseballkunstje toch ook niet kwijt zijn???
Homo – 8
Homorechten. Direct denk je dan aan Sotsji. Aan Winterspelen in een strandoord. In een land waar je niet openlijk van de verkeerde kant mag zijn. Waar de Grote Chagrijnige Leider daar een wetje voor heeft bedacht, al knuffelt dezelfde man in een heel fout rood pak een Nederlandse schaatsster die lesbienne is. Is de wereld gek of is dit een hele slechte pr-stunt?
Maar wie de afgelopen dagen over homo’s praat, heeft ’t over de natuurlijke aartsvijand van de Russen: de Verenigde Staten. Daar is een footballspeler uit de kast gekomen. Ditmaal niet één die het na zijn loopbaan wereldkundig maakt. Neen, Michael Sam hoopt in mei gedraft gewoon te worden door een NFL-franchise.
Pardon my French: daar heb je ballen voor nodig in die homofobe wereld. Direct was er bijval, zoals van de Grote NFL-leider, Roger Goodell (foto). Mooi man. Mooie, begrijpelijke en ondersteunende woorden. Bijval krijgt Sam natuurlijk pas echt als hij over een maand of drie gedraft wordt op basis van zijn kunnen en niet op zijn seksuele geaardheid. Eens kijken hoe ‘ruimdenkend’ de NFL is. Of blijft die wereld potdicht voor Sam?
Foto’s: Getty Images
Reacties