COLUMN: Arme Jay Cutler

Door

Die arme Jay Cutler toch. Dan ben je al geen begenadigde quarterback, met een enorme berg aan kritiek over je heen in de laatste jaren, kom je in de tweede wedstrijd van het nieuwe seizoen tegenover de geslagen Packers defense te staan. Hij had het niet slechter kunnen treffen. Zijn pocket verdween als sneeuw voor de zon zodra de bal in het spel werd gebracht. Daardoor had Cutler nooit een echte kans om er iets van te maken.

Overal waar hij ging, zaten de groengele kaaskoppen hem op de huid. Hij had de bal nog niet eens ontvangen uit de snap, of de golvende manen van ‘Big Play’ Clay Matthews II stormden recht op hem af. En kon hij daar nog net een stap voor opzij doen, dan stond Charles Woodson klaar om het karwei echt af te maken. Cutler leek na drie kwarten meer op een hert in de koplampen van een Range Rover dan op een football-speler. Ogen wijd opengesperd, bijtend op de onderlip, schuddend met de knieën. Cutler kreeg maarliefst zeven (!!) sacks om de oren, de een nog harder dan de ander, en gooide bovendien drie interceptions. Dan heb je een behoorlijk rottige dag.

Donderdag was Cutler, opnieuw, de vleesgeworden kop van jut van de Bears. En dat terwijl de Bears een arsenaal aan aanvallende wapens hebben aangetrokken in het offseason. Michael Bush en Brandon Marshall kwamen om de druk op de schouders van de timide spelmaker te verlichten. Maar startende running back Matt Forte blesseerde zich weer, en Brandon Marshall werd slechts éénmaal gevonden. Daar tegenover stond dat de mannen voor Cutler zich geen raad wisten met de agressieve speelstijl van de Packers, die nadat ze het titanengevecht tegen de Niners verloren vorige week, een statement te maken hadden. Onafgebroken en onverstoorbaar vochten zij zich langs de blauworanje lijn die Cutler zou moeten beschermen. Ja, dan zou ik ook bang worden.

Dus lag de schuld, wederom, bij Cutler. Niet bij zijn offensieve lijn, die hem meermaals slechts twee-tiende van een seconde bedenktijd gaf. Hij kreeg weer de hoon van de natie over zich heen. Arme jongen. Dat verdient zelfs hij niet.

Lees hier de column van vorige week: Wild Thing.

Ook leuk om te lezen