Lost James Michael McAdoo eindelijk zijn belofte in?

Bijna drie jaar geleden, op 30 maart 2011, was de jaarlijkse McDonald’s All-American wedstrijd voor de beste high school spelers van het land. Aan de start stonden onder andere Anthony Davis, Cody Zeller, Michael Carter-Williams en Michael Kidd-Gilchrist. Ondanks al dat talent werd er nog een andere speler verkozen tot meest waardevolle speler van de wedstrijd: James Michael McAdoo, die het jaar daarna ging spelen voor de University of North Carolina. Nu is hij een junior en terwijl al het grote talent van zijn lichting al naam heeft gemaakt in de NBA, probeert hij in de aankomende maand zijn Tar Heels voor het eerst sinds 2009 weer naar de Final Four te loodsen.

Toen McAdoo arriveerde in Chapel Hill waren de verwachting ongekend hoog. De high school speler werd beschouwd als een van de beste spelers van  zijn lichting. Hij was een snelle sterke, atletische speler van 206 centimeter. Zijn oom is Hall of Famer Bob McAdoo en zijn beide ouders waren buiten Amerika professionele basketballers. Daarnaast was hij voor college al verkozen tot USA Basketball Athlete of the Year, iets waarin Michael Jordan hem was voorgegaan. De verwachting was dat hij wel eens in de buurt van het niveau van MJ kon gaan komen.

Teleurstellend talent

De directe impact die de power forward had viel echter tegen. Hij werd reserve achter Tyler Zeller en John Henson. Door zijn nieuwe status sloeg James aan het twijfelen. Als hij niet eens goed genoeg was voor een startende plek bij UNC, hoe zou hij het dan ooit gaan maken in de NBA? Toeval schoot hem te hulp. Henson, tegenwoordig speler van Milwaukee, raakte geblesseerd. De kans die daarop volgde, pakte hij mondjesmaat aan. Scouts projecteerde hem nog altijd als keus voor de eerste ronde in de NBA draft. Hij kwam voor de keuze te staan: of de wereld van het grote geld of de ontwikkeling in de relatieve luwte. Voor McAdoo was het echter nooit een keus, hij moest zichzelf bewijzen.

De pers had bij aanvang van het tweede jaar nog hogere verwachtingen dan bij zijn aankomst als freshman. Met kop en schouders zou hij boven de rest uit gaan stijgen. Maar hij presteerde niet veel beter dan zijn eerste seizoen, hij kreeg alleen meer speelminuten. Met veertien punten en zeven rebounds gemiddeld, gemiddeldes waar andere spelers ruim tevreden mee zouden zijn, beschreef de pers hem als grote teleurstelling. Hij werd beschreven als ongeïnspireerd. Toch hadden scouts nog wel een plek in de eerste ronde van de draft voor hem in gedachten, maar hij paste opnieuw.

James Michael McAdoo returns to UNC. 2012: Projected top 10. 2013: Projected late 1st round. 2014: Playing in Uruguay. #TheRoyEffect

— Not Jerry Tipton (@NotJerryTipton) 17 april 2013

Unieke persoonlijkheid

Met de jaren bleek dat James Michael voornamelijk buiten het veld een unieke speler is. Hij doet niet aan Twitter of enig andere sociale media, hij wil leren surfen en weet alles van de Amerikaanse burgeroorlog. Recent nog adopteerde hij een kitten die onbeheerd achtergelaten was buiten het Smith Center. Hij nam het in huis, gaf het te eten en liet het inenten. Zo stoïcijns als hij is in het veld, zo eigenzinnig is hij daarbuiten.

Dit seizoen waren zijn gemiddelden nog steeds niet van het niveau dat verwacht werd hij zijn entree. Hij groeide echter als mens, hij werd een echte leider. Aan het eind van het reguliere seizoen won North Carolina zes wedstrijden achtereen, met McAdoo die zijn beste spel tot op heden speelde. Gedurende de reeks pakte hij achttien punten en negen rebounds gemiddeld, met zijn beste wedstrijd tegen Pitt (24 punten en twaalf rebounds). Desondanks verwachten de scouts hem pas in de tweede ronde van de NBA Draft.

Volgende week begint March Madness. Ondertussen is gebleken dat met een goed scorende McAdoo North Carolina een stuk lastiger is te verslaan. Een paar goede weken en McAdoo heeft zijn belofte eindelijk ingelost, mijn support heeft hij.

Foto: Getty Images