Op deze plek bespreken Ingmar Meijer en Eva Gerritse wekelijks op nonchalante wijze de gebeurtenissen in de Amerikaanse sportwereld. Wat was opvallend, interessant, geinig of juist bloedserieus? ING houdt je op de hoogte.
Ha die Ingmar,
Heerlijk hè, die finaleweken? Wat een spanning!
Er zijn nog maximaal twee wedstrijden te gaan in dit NBA seizoen. Game 5 kent een hoop grote verhalen. Ginobili mag eindelijk weer eens starten en beloont coach Pop met 24 punten en tien assists en Danny Green gooit het driepunterrecord van Ray Allen uit de boeken. En dan Tony Parker die eerst een rookgordijn optrekt over zijn hamstring die op knappen staat en vervolgens gewoon 26 punten op het bord zet. Tim Duncan solliciteert ondertussen naar de vader van het jaar-award door tijdens half-time gezellig met zijn kroost te spelen (en dan tel ik jou natuurlijk even niet mee).
Als de Spurs de titel winnen wordt het nog een lastige opgave om de MVP te kiezen. Wie verdient ‘m volgens jou het meest?
——
He Eva,
Wie is de MVP van deze weinig begeesterende en ja, ik ga het gewoon zeggen, zelfs saaie series? In ieder geval niet het publiek, tenzij je een Spurs-fan bent, want die hebben nu nog maar één ‘W’ nodig en de party-hardy in San Antonio kan beginnen. Tot nu toe hebben deze vijf ‘los zand wedstrijden’ mij amper kunnen boeien en dat van een liefhebber. I know.
Je verwacht spanning, sensatie, vuurwerk op het parket. Twee ploegen die aan elkaar gewaagd zijn, helden die opstaan, buzzerbeaters, publiek dat op de banken staat van extase et cetera. Niks van dat. Je kunt gerust gedurende het derde kwart de televisie uitdoen. Het verschil is dan toch al gemaakt in een verder vrij klinisch potje.
Tja, wie mag zich dan de beste noemen in deze series zonder rode draad? Kawhi Leonard omdat ie ’t LeBron zo moeilijk maakt? Green omdat hij driepunters raak schieten naar een nieuwe dimensie tilt? Ik zelf zet in op Tony Parker. Gewoon omdat hij de naam heeft en natuurlijk ook wel z’n stempel drukt op z’n ploeg. Maar misschien deze award maar gewoon aan de Spurs als ploeg worden toegekend. Dat is toch hun trademark…
——
Ook voor hockeyfans was het smullen geblazen deze week. In de eerste wedstrijd om de Stanley Cup hadden de Blackhawks al drie overtimes nodig om de overwinning te grijpen en de bloedstollende tweede wedstrijd ging in de extra tijd naar de Bruins. De mannen uit Boston moesten wel even wakker worden. In de eerste periode leek het wel een schiettent en het was aan mijn Finse held in de goal te danken dat de Bruins niet ten onder gingen.
Ik denk dat de fitheid met al die lange wedstrijden een rol gaat spelen. Wat jij?
——
Pas twee partijen onderweg en al zover meer Finals-waardig dan in de NBA. Dit is het soort climax van het seizoen waar je je als fan op verheugt. Strijd, passie, ongekende comebacks. Teams die elkaar tot het uiterste drijven, elkaar uitputten en afmatten en die ervoor zorgen dat wij als liefhebbers op het puntje van onze stoel balanceren. Verhaallijnen zat. Prachtig!
Mijn bescheiden mening is dat dit soort series toch niet bepaald wordt door de conditie van de spelers. Al slopen de Hawks en de Bruins elkaar behoorlijk goed. Wat mij betreft, draait het vooral om het mentale aspect. Wie is er onbreekbaar? Wie is bereid het meeste te geven voor de Stanley Cup? Wie kan zich over de pijn en de vermoeidheid heen zetten voor dat ene doel? En eerlijk gezegd, heb ik in deze finals geen idee wie de langste adem heeft.
——
Voor de derde keer binnen een jaar gaat in de MLB een werper naar de grond door een bal op het hoofd. Eerst was het Brandon McCarthy, die vorige week nog een hersenbloeding kreeg, toen J.A. Happ en nu werd Tampa Bay Rays’ Alex Cobb hard geraakt. Het laatste slachtoffer heeft ‘slechts’ een hersenschudding en voor de derde keer lijkt het goed af te lopen. Toch ga ik hier voor de derde keer mijn vooralsnog vruchteloze betoog voor pitcher helmets spuien.
Kunnen die conservatievelingen van de MLB nou niet eindelijk een verstandig besluit nemen? Ja, werpers zijn niet gewend aan helmen en ja, het kost geld om een goede helm te ontwerpen, maar dat zijn pietluttigheden in vergelijking met het leven van een werper. Is drie keer scheepsrecht? Of moeten er echt eerst doden vallen voordat de MLB wakker wordt?
——
Zoooh, dat was weer flink schrikken. Gelukkig dat Cobb zelf al snel iets van zich liet horen via Twitter. Hij bedankte alles en iedereen voor hun gebeden en support. Dat doet de burger goed. Met McCarthy nog redelijk vers op het netvlies lijkt hij de knal van 164 km p/u!!! op z’n gezicht redelijk goed verteerd te hebben. Ongelooflijk.
Ik denk inderdaad dat er eerst een pitcher moet overlijden aan zo’n onbedoelde aanslag voordat de MLB ook maar iets doet aan de veiligheid van de heuvelmannen. Daar hebben we in Nederland een mooi gezegde voor: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Je kunt natuurlijk ook zeggen dat het een bedrijfsongevalletje is. Ik bedoel kickboksers of freefighters weten ook dat ze horizontaal de ring uit kunnen komen. ‘It comes with the territory’, zou de advocaat van de duivel kunnen zeggen. Dat verandert uiteraard geen biet aan de onveiligheid van de werper. Daar moet toch echt wat aan gedaan worden…maar ja…wie start een serieuze lobby? Misschien de heren werpers zelf?
——
De Tebowmania trein is met veel bombarie aangekomen in New England. Volgens Bill Belichick is het allemaal niks bijzonders en vooral in het belang van het team, maar wat gaat Tim Tebow nou precies doen bij de Patriots denk jij? Voor Tom Brady is hij geen concurrentie en op een andere positie spelen gaat toch ook niet zomaar? Je zou bijna denken dat hij er gewoon voor de gezelligheid bij is gehaald.
——
Dat gezanik over Tebow! Ik heb nog nergens gelezen dat Timmetje de nieuwe koffiejuffrouw of kleedkamerpredikant is geworden van de Pats. Naar mijn weten zijn ze daar in New England ook niet compleet gek. Dus Dubbel B en zijn staf hebben ongetwijfeld een Dubbel T plan. Alleen heeft niemand enig idee wat! Dat heeft iets moois en mysterieus.
Ik volg Tebow al sinds zijn tijd bij de Gators. Ik vind het een getalenteerde speler. Hij is vast bruikbaar in de aanval met z’n snelheid en loopvermogen. Misschien is hij ‘the element of surprise’ voor de Patriots. Wie weet. Deze move heeft mij absoluut verbaasd, maar ik ben er zeker van dat ze hem niet gewoon voor de lol hebben aangetrokken.
——
Geniet van Game 6 en hopelijk Game 7 en tot volgende week!
Eva
Sportieve groet,
Ingmar
Foto’s: Getty Images
Reacties