Morgen is het precies 75 jaar geleden dat Lou Gehrig afscheid nam van de New York Yankees, de MLB en al haar fans. Gehrig is een van de beste honkballers aller tijden. Lange tijd stond hij in de schaduw van niemand minder dan Babe Ruth, met wie hij het meest gevreesde hart van een lineup aller tijden vormde, maar Gehrig speelde zich uit die schaduw en werd captain van de Yankees.
‘The Iron Horse’
Gevreesd vanwege zijn slagkracht en geroemd om zijn vermogen om dag in, dag uit in de basisopstelling te verschijnen, groeide Gehrig uit tot een van de beste spelers van zijn generatie en werd hij uiteindelijk postuum toegevoegd aan de Hall of Fame. ‘The Iron Horse’ heeft tussen de jaren ’30 en de jaren ’90 het record voor meeste achtereenvolgende wedstrijden op zijn naam gehad. Gehrig was recordhouder met 2130 wedstrijden, totdat een andere legende, Cal Ripken Jr., hem versloeg. Zijn streak begon eigenlijk door puur toeval. Toenmalig eerste honkman van de Yankees Wally Pipp vroeg zijn manager hem een dagje aan de kant te houden vanwege hoofdpijn. Gehrig viel in en gaf zijn stek op het eerste honk voorlopig niet meer op.
De geboren New Yorker werd een echte publiekslieveling bij de Yankees. Hij had een career batting average van .340(!), sloeg 493 homeruns, bracht 1995 punten over de thuisplaat, werd twee keer American League MVP, was zevenvoudig All-Star en won maarliefst zes keer de World Series. In 1937 was Gehrig gewoon nog een van de beste spelers in de league, maar een jaar later klaagde hij over onverklaarbare vermoeidheid en zag hij zijn prestaties, hoewel nog altijd bovengemiddeld goed, afnemen. In 1939 meldde hij zich bij Spring Training en was duidelijk dat de ‘Iron Horse’ zichzelf niet meer was. Zijn kracht, honkloopcapaciteiten en zijn coordinatie waren als sneeuw voor de zon verdwenen.
Lou Gehrig’s disease
Dat seizoen zou hij nog 28 slagbeurten krijgen in 8 wedstrijden, maar in de negende wedstrijd besloot hij zichzelf uit de lineup te nemen. Er kwam een einde aan zijn ongelooflijke reeks van opeenvolgende gespeelde wedstrijden. Later bleek dat het niet zozeer kwam doordat Gehrig niet meer over de benodigde kwaliteiten beschikte, maar dat hij aan een verschrikkelijke ziekte leed. Op zijn 36e verjaardag vertelden de doktoren hem dat hij leed aan ALS (een ziekte die tegenwoordig bekend staat als Lou Gehrig’s disease). Twee dagen later kondigde hij zijn pensioen aan. Gehrig zou iets minder dan 2 jaar daarna overleden, op de dag af 16 jaar nadat hij de positie van Wally Pipp overnam.
Voordat hij overleed namen de Yankees afscheid van hun captain en sterspeler, zoals alleen de Yankees dat kunnen. Op die dag, 75 jaar geleden, gaf Lou Gehrig de waarschijnlijk meest memorabele speech ooit op een sportveld gegeven.
Major League Baseball besloot Gehrig te eren door huidige eerste honkmensen allemaal een stukje van de speech voor te laten dragen. Zo zie je in dit filmpje onder anderen Albert Pujols, Adrian Gonzalez, Ryan Howard en Mark Teixeira voorbij komen. Derek Jeter, de huidige captain van de Yankees en de man die zijn record voor meeste honkslagen als een Yankee verbrak, mocht uiteraard ook meedoen:
Hieronder de gehele speech in tekst:
“Fans, for the past two weeks you have been reading about a bad break I got. Yet today, I consider myself the luckiest man on the face of the earth. I have been to ballparks for seventeen years and I have never received anything but kindness and encouragement from you fans. Look at these grand men. Which of you wouldn’t consider it the highlight of his career just to associate with them for even one day? Sure I’m lucky. Who wouldn’t have considered it an honor to have known Jacob Ruppert? Also, the builder of baseball’s greatest empire, Ed Barrow? To have spent six years with that wonderful little fellow, Miller Huggins? Then to have spent the next nine years with that outstanding leader, that smart student of psychology, the best manager in baseball today, Joe McCarthy? Sure, I’m lucky. When the New York Giants, a team you would give your right arm to beat and vice versa, sends you a gift, that’s something. When everybody down to the groundskeepers and those boys in the white coats remember you with trophies, that’s something. When you have a father and mother who work all their lives so that you can have an education and build your body, it’s a blessing. When you have a wife who has been a tower of strength and shown more courage than you dreamed existed, that’s the finest I know. So I close by saying that I might have been given a bad break, but I’ve got an an awful lot to live for. Thank you.”
Foto’s: Getty Images
Reacties