De New Jersey Nets misten deze trade deadline net zo hard als een gemiddelde Ben Wallace vrije worp. Het fiasco had veel weg van de manier waarop de Nets dit jaar basketball spelen: All Star point guard Deron Williams dribbelt de bal op tot net iets voor de driepuntlijn en zoekt naar een medespeler, hij kan tenslotte niet alles alleen doen. Er rennen veel spelers in de rondte, dat is niet het probleem. Zo zijn er nog twee andere Williamsen, een ex van een bekende mevrouw uit Hollywood en iemand die Abraham Lincoln op zijn nek tattoeerde. Wat wel een probleem is, is dat er niemand vrijkomt. Daar hebben de Nets moeite mee. De vrije man zoeken.
Die vrije man zou volgend jaar eigenlijk Dwight Howard moeten zijn. Maar die was vastbesloten om wel, nee, misschien, ja, nee, toch wel bij zijn huidige broodheer Orlando Magic te blijven. Vervolgens kwam het bericht dat Deron Williams er helemaal genoeg van had om niemand de bal te passen. Dat zei hij tenminste tussen neus en lippen door toen hij meldde dat hij zijn contract laten aflopen.
Williams is daarom deze zomer een free agent en Dallas lijkt de grootste kandidaat om hem op te pikken. Dus dan heb je als Nets niemand om naar te passen, en ook nog eens niemand óm te passen. Er is weinig basketbalhoop in New Jersey op dit moment. Wat houd je dan nog over wat mensen naar een arena toetrekt? Waarschijnlijk een dunker in bezit van een contract dat vanavond afloopt. Een van enige vrije spelers die ze wel konden vinden dit seizoen.
Een half jaar geleden had niemand gedacht dat die dunker op dit punt zou staan. Zelf hijzelf niet. Gerald Green basketbalde voor een verliezend Chinees team en had al sinds 2009 geen wedstrijd meer gespeeld in de NBA. Toen hij ondanks 27 punten per wedstrijd werd ontslagen door de Foshan Dralions raakte hij ‘rock bottom’. ‘‘Ik zat op een laag punt maar wilde niet stoppen, ik wist dat ik door moest gaan’’, aldus Green. Hij ging stribbelend naar Rusland toe en via een klein beetje D-League waagden de Nets een gokje op de dunkkampioen van 2007.
Dat gokje pakt tot nu toe goed uit. Hoewel zijn sprongkracht en rauwe talent nooit ter discussie stonden, had Green de reputatie van een speler met een zogenaamd laag basketball IQ. Ok, hij was geen JaVale McGee, maar teams waren niet bepaald blij als Green iets anders deed dan dunken. Volgens Nets coach Avery Johnson is dat nu anders. ‘Hij is volwassen geworden’, zei Johnson na de eerste twee wedstrijden die Green begin maart speelde voor het team uit Newark. Johnson: ‘’Het probleem is dat niemand hem ooit heeft leren basketballen.’’ De small forward vindt zelf ook dat hij volwassener is geworden: ‘’Ik snap nu de zakelijke kant van het spel. Je moet je die kant niet laten beïnvloeden door je emoties’’, zei Green, die dat bewijst met zijn spel.
Sinds zijn terugkeer in de NBA schiet hij namelijk meer dan de helft van zijn schoten raak en scoort hij bijna 12 punten per wedstrijd. Met de laatste week uitschieters tot twee keer 26 punten. Dat zijn allemaal geen supersternummers, en Deron Williams is absoluut nog de talentvolste speler van het team, Green zorgt voor iets anders. Doordat de 2.03 meter grote speler over het magistrale talent beschikt om zonder trampoline van boven in de ring te kunnen kijken, is het wel hij die de laatste weken zorgt voor de enige positieve beelden uit Nets-land.
Daar zit je dan, je bent een Russische miljardair met een franchise die naar basketballmekka New York vertrekt en je moet bouwen rondom rookie Marshon Brooks en de vaak geblesseerde center Brook Lopez. En dan is daar plots die onbesuisde springer. De beste dunker in de NBA na de Vince Carter van 2000.
Vanavond is officieel de laatste wedstrijd die Green speelt voor de New Jersey Nets. Zijn tweede tiendaagse contract loopt na de wedstrijd tegen de New Orleans Hornets af. Nu veel hoop is vervlogen op een echte superster is de kans groot dat de Nets dit seizoen ‘tanken’ en hopen op een hoge pick in de goedgevulde draft van aankomend jaar. Antonio Davis en Andre Drummond zijn namelijk allebei Dwight Howards in spé. Het grote hopen is begonnen van Newark tot Brooklyn.
Tot die tijd gaan de Nets Gerald Green hoogstwaarschijnlijk een contract geven en lekker laten spelen. De trotse bezitter van een vertical van één meter twintig is namelijk iemand waarvoor mensen naar het stadion komen. Hij speelt (nog) niet zoveel maar als hij op het veld staat, zit iedere basketballfan op het puntje van zijn stoel. Sinds Green terug is in de NBA is hij in een nek-aan-nekrace verwikkeld met Blake Griffin voor de ‘ik-blijf-toch-nog-even-op-want-anders-mis-ik-de-beste-play-van-het-jaar-award’. En als alles fout gaat kun je maar beter zo’n speler hebben. Vraag dat maar aan de New York Knicks.
Foto: Getty Images
Reacties