Naar aanleiding van de ernstige hersenschudding van PSV Eindhoven-doelman Przemyslaw Tyton schreef het ANP gisterochtend een persbericht met daarin citaten van neuropsycholoog Erik Matser. Deze expert deed daarin echter aannames over de onfortuine dood van NHL-spelers deze zomer die meer aandacht en eventueel een korte rectificatie verdienen. Angst dat ook Tyton suïcidaal zal worden lijkt namelijk zeer onterecht.
Matser suggereert in zijn verhaal namelijk dat verschillende spelers in de Amerikaanse sport – de NHL wordt specifiek genoemd – zelfmoord zouden hebben gepleegd na dat zij getroffen zouden zijn door aanhoudend hersenletsel. Dit zou volgens de neuropsycholoog zijn gebleken uit autopsies. De kenners van de NHL weten echter dat dit pertinent onjuist is en dat leggen we graag nog een keer uit.
Derek Boogaard (foto) overleed namelijk niet door zelfmoord, maar overleed aan een overdosis en fatale cocktail van pijnstillers en alcohol. Sterker nog, zijn jongere broer Aaron is de verdachte in een rechtzaak die gelinkt is aan het leveren van de genoemde pijnstillers. Ook is de autopsie van Boogaard nog niet geheel compleet, omdat juist zijn hersens aan de wetenschap gedoneerd zijn en het onderzoek aan de Boston University nog niet is afgerond. De pijnstillers waren Boogaard verslaafd was nam hij overigens na enige tijd ook niet meer vanwege hoofdpijn als gevolg van een hersenschudding, maar vanwege aanhoudende klachten rond een gebroken schouder.
Rick Rypien overleed kort daarna. Dat was wel aangetoonde zelfmoord, maar Rypien leed aan depressies en die had hij al sinds het begin van zijn carriere en die waren niet ontstaan door hersenletsel als gevolg van vechten. Datzelfde geldt ook voor Wade Belak, wiens dood inmiddels van zelfmoord is veranderd naar ‘mogelijk incidenteel overlijden’ en die ook leed aan depressies.
Deze depressies kwamen volgens insiders dus niet voort uit hersenletsel, maar uit de druk die Belak en andere vechters voelen om slechts als atletische politieagent voor geld en voor een uitzinnig publiek hun gezicht te laten breken, zoals zij het onomwonden uitdrukten. Dit is uiteraard zeer verschillend van aard dan de enorme impact van de botsing die Tyton had. Een impact van dusdanige kracht dat die fysiek ook niet te vergelijken valt met de klappen die vallen in een gevecht, die zijn namelijk wel behoorlijk, maar niet onverwacht en van deze snelheid.
De redactie van Sport Amerika nam inmiddels contact op met het ANP, die aangaven blij te zijn met een andere opinie en meer informatie en ze zouden contact opnemen met de schrijver van het bericht en eventueel de expert.
Uiteraard ligt de schuld van deze fout niet bij het ANP en kan ook de neuropsycholoog zich in deze gewoon vergissen, wij nemen tenslotte niet aan dat er zoveel NHL-fans zijn in Nederland, maar gezien de vele berichten met deze quote op voetbalsites verdiende het hier meer achtergronden en informatie, omdat de situatie – helaas, of gelukkig? – niet zo duidelijk en eendrachtig is als gesuggereerd.
Hiermee blijft slechts de dood van footballspeler Dave Duerson over als mogelijk bewijs van de stelling. Duerson pleegde zelfmoord, omdat hij dacht dat er iets mis was met zijn hersenen door vele lichte hersenschudding van het football spelen. Dit bleek na autopsie ook te kloppen, maar hij is vooralsnog de enige Amerikaanse sporter waarbij dit bewijs gevonden is en definitief kan worden gelinkt aan zelfmoord. Eerder overleed wel Bob Probert, een legendarische NHL-vechter, aan een hartstilstand en ook zijn brein vertoonde schade, maar hij was zeker niet suïcidaal en ook zijn doodsoorzaak is niet direct te verklaren aan de hand van hersenschade.
Het is dus hoe dan ook allemaal erg ongewis met hersenletsel en hersenschuddingen kunnen doen met de psyche van atleten en de serie van overleden Amerikaanse sporters kan dus niet onomstotelijk worden toegedicht aan de vele impacts die zij tijdens hun carriere te verwerken krijgen.
Reacties