Dutch Watch: terugblik op seizoen met wisselend succes

Door op okt 01, 2019

Voor Andrelton Simmons en Xander Bogaerts zit deze jaargang er nu op, maar de overige Koninkrijkspelers beginnen deze week aan de belangrijkste fase van ’t seizoen: de play-offs. Kenley Jansen was daar met zijn Dodgers al vroeg zeker van en zij nemen het in de NLDS op tegen de winnaar van de WCG in de National League. Jurickson Profar verzekerde zich deze week van een plek in de WCG van de American League en daarin spelen ze tegen de Tampa Bay Rays. Oakland won 4 van de 7 onderlinge duels dit seizoen.

In de ALDS zien we twee landgenoten tegenover elkaar. Didi Gregorius speelt met z’n Yankees tegen de Minnesota Twins van Jonathan Schoop. Van de 6 wedstrijden in het reguliere seizoen gingen er 4 naar de Yankees. Voor Ozzie Albies en de Braves kwamen de St. Louis Cardinals uit de hoge hoed. Atlanta versloeg deze tegenstander al vier keer.

Voor Ozzie Albies stond het weekend van 20 september in het teken van feest. Groot feest. De Atlanta Braves wonnen voor het tweede jaar op rij de NL East. Hoewel de ploeg vorig jaar ook al de beste was in deze divisie kwam het toch opnieuw als een verrassing. Ja, de Braves hadden talent, maar ze zouden het toch nooit kunnen bolwerken tegen teams als de Phillies, de Nationals of zelfs de Mets? Dat lukte dus wel. Sterker nog, in juni namen ze de macht in de divisie over om deze vervolgens niet meer af te staan. In dit succesverhaal is een belangrijke rol weggelegd voor onze landgenoot.

OZZIE BEVESTIGT

Na een geweldige start zakte Albies in 2018 ver weg in de tweede seizoenshelft. De Braves, die tussentijds zijn contract verlengden, waren dan ook benieuwd welke versie ze in 2019 te zien kregen. Die uitstekende start bleek geen toeval. Ozzie Albies had het in mei (slaggemiddelde .239) even lastig, maar was over het algemeen toch vooral die tweedehonkman die de ene hit na de andere sloeg. Was hij vorig jaar vooral voor de ASG erg productief, dit jaar verdeelde hij zijn RBIs en homeruns beter. Braves-manager Brian Snitker zocht voor hem een plek in de batting order en posteerde hem uiteindelijk als tweede achter Ronald Acuna. Het legde de manager geen windeieren. Albies noteert op die plek een slaggemiddelde van .290, een OBP van .336 en een OPS van .859.

Het zal Snitker ook deugd doen dat Albies presteerde op de belangrijke momenten. Met onderlinge duels met directe concurrenten was september een belangrijke maand voor Atlanta en onze landgenoot stelde niet teleur. Zo was hij deze maand tegen Washington (11-for-27, 3 homeruns) en Philadelphia (10-for-32, 1 homerun) van grote waarde. Op 20 september had hij met één RBI een aandeel in de 6-0 zege op de San Francisco Giants. Met die overwinning stelden de Braves hun divisietitel veilig en kon het feest dus losbarsten. Tijdens hun laatste road trip won Atlanta zowaar eens van de Royals. Albies sloeg in die serie z’n 24e homerun. Het reguliere seizoen werd afgesloten bij de New York Mets, maar die tegenstander zette Atlanta met een sweep even met beide benen op de grond. In ’t laatste duel kwam er een einde aan een 9-game hitting streak van onze landgenoot.

Met hoge verwachtingen begon titelverdediger Boston Red Sox aan dit seizoen, maar Xander Bogaerts was één van de weinigen die voldeed aan die verwachtingen. De kortestop uit Oranjestad heeft een meer dan prima seizoen achter de rug, maar deze jaargang zal overschaduwd worden door de matige prestaties van zijn club. Ze begonnen beroerd aan het seizoen, leken zich af en toe heel even te herstellen, maar hadden eigenlijk geen moment serieus zicht op de play-offs. Tussen al dit sportieve drama door had Bogaerts aan slag zijn beste seizoen ooit. Voor het eerst in z’n loopbaan doorbrak hij de grens van 30 homeruns, sloeg 117 runs binnen voor zijn ploeg en noteerde daarbij ook nog eens meer dan 50 doubles.

SEIZOEN MET TWEE GEZICHTEN

Het begin was niet eens zo fameus voor Bogey. Er leek nog wat champagne in zijn lichaam te zitten van het kampioensfeest. In april timmerde hij er “slechts” 3 homeruns uit en sloeg hij 15 runs binnen met een slaggemiddelde van .286. Nadat de ‘r’ uit de maand was, was Bogaerts vertrokken. In mei, juni en juli was de infielder goed voor maar liefst 65 RBIs. Twee jaar geleden kwam hij in een heel seizoen nog niet eens aan dat aantal (62). Het waren ook de maanden waarin hij homeruns ging slaan. In twee van zijn zeven seizoenen passeerde hij al de grens van 20 homers, maar in 2019 deed hij er nog een flinke schep bovenop. Wat RBIs, OPS (.939) of slaggemiddelde (.309) betreft, komt er geen kortestop in de buurt van zijn statistieken. Ook de meeste persoonlijke records werden door Bogaerts dit seizoen verpulverd.

Xander Bogaerts en de BoSox begonnen teleurstellend aan de laatste week van hun seizoen. In de serie tegen de Tampa Bay Rays, nog altijd strijdend voor een wildcard, kwam Bogaerts dan wel door met zijn 32e homerun en was hij 5-for-15, maar drie van de vier wedstrijden gingen verloren voor Boston. Op bezoek bij de Rangers werden twee van de drie duels gewonnen en bleef Bogaerts vrolijk doorgaan met het slaan van hits. Met 3-for-7, 3 RBIs en 2 runs kan hij terugkijken op een goede laatste serie buitenshuis. Dat de kortestop goed in vorm is, bewees hij ook thuis tegen de Orioles. Bogaerts was 6-for-11 met een homerun en 3 RBIs. Met zijn ploeg verloor de international 5 van de laatste 9 wedstrijden.

De naweeën van een elleboogblessure hielden Didi Gregorius de eerste maanden aan de kant. Hij herstelde van een operatie, maar was zeker niet de enige Yankee in de ziekenboeg. De spoeling voor manager Aaron Boone was bij tijd en wijle behoorlijk dun, maar de New York Yankees sloegen zich knap door die fysieke ongemakken heen. Pas in juni speelde Gregorius zijn eerste wedstrijd van het jaar en al in z’n vijfde officiële at-bat mocht hij zijn eerste homerun bijschrijven. Heel af en toe volgde er wel een klein dipje, maar over het algemeen was Gregorius toch de productieve kortestop zoals ze die in New York de afgelopen jaren leerden kennen.

GESLAAGDE RENTREE

Didi Gregorius heeft twee seizoenen met 25 homeruns of meer achter de rug en sloeg daarbij ook nog telkens bijna 90 runs binnen. Doordat hij ruim twee maanden miste, komt de geboren Amsterdammer daar niet bij in de buurt. Toch scoort hij, op zijn batting average na, gemiddeld beter dan in voorgaande jaren. Vergeleken met zijn eerste seizoen in The Big Apple heeft Gregorius dit seizoen in veel minder wedstrijden meer RBIs en homeruns geslagen. In 155 wedstrijden bleef de kortestop toen steken op 56 RBIs en 9 homeruns. Dit seizoen waren het de Twins die op 23 juli kennismaakten met de power van de Nederlander. Met 5-for-5 was hij aan slag perfect en daarbij tekende hij ook nog eens voor een homerun en 7 RBIs. In augustus (.222) en september (.203) zakt het gemiddelde wat weg, maar Sir Didi zal er vooral in oktober willen staan.

De laatste week van het reguliere seizoen begon niet al te best voor onze landgenoot. In twee wedstrijden tegen de Blue Jays kwam hij in zeven at-bats tot geen enkele hit. Eén keer bereikte hij de honken middels een walk, maar daar stonden dan weer drie strikeouts tegenover. De Yankees wonnen twee van de drie duels, maar de tweede zege (8-3) bekeek Gregorius vanuit de dug-out. Met het oog op de play-offs kreeg Gregorius dit weekend ook wat rust tegen de Rangers, maar de twee wedstrijden daarvoor tegen de Rays speelde hij wel.

Met 1-for-8 en twee nederlagen was dat echter geen groot succes. De Yankees wonnen slechts één van hun laatste drie wedstrijden dit weekend en z’n 1-for-7 deed het average van Gregorius (.238) geen goed. In de negende inning zorgde hij zaterdag met een double nog wel voor 3 runs.

De LA Dodgers wachtten in spanning af hoe Kenley Jansen zou herstellen van zijn tweede hartoperatie. Vorig jaar kreeg hij weer last van hartritmestoornissen en daar werd hij in november aan geholpen. De eerste weken waren hoopgevend. Er stond weer een dominante closer op de heuvel die bij kans niet te raken was. Al in april bleek ook Jansen maar een mens van vlees en bloed. De Dodgers bliezen de ene na de andere tegenstander van het veld op weg naar een zoveelste divisietitel, maar zagen ook dat hun closer het moeilijk had.

PIEKEN OP JUISTE MOMENT?

Eén blik op z’n ERA zegt al meer dan voldoende. Voor z’n carrière staat dit op 2.36, maar in 2016 en 2017 stond er respectievelijk 1.83 en 1.32 achter de naam van Kenley Jansen. In die jaren was hij in totaal ook nog eens goed voor 88 saves. Van dergelijke cijfers blijft de closer ver verwijderd dit jaar. Na een aardig begin liep hij op 21 april tegen zijn eerste blown save aan. Helaas voor Jansen zou het daar niet bij blijven.De grootste dreun voor de closer kwam op 5 mei. Met de honken bezet knalde Hunter Renfroe van de Padres de bal het stadion uit. Het ERA van Jansen sprong daardoor opeens naar 4.67 en het kostte hem z’n tweede blown save. Vanaf dat moment moest onze landgenoot er flink aan trekken om dat ERA naar beneden te krijgen en liep ’t aantal blown saves op naar 8.

In de laatste weken van het seizoen doet Jansen er alles aan om de twijfels rond zijn persoon weg te nemen. Na een matig optreden tegen de Rays op 18 september ging het de 22e tegen de Rockies niet veel beter (1.0 IP, 1 ER, 1 K, 0 BB). Tegen de Padres was er deze week echter weer een glimp van de “oude” Jansen. Hij kwam twee keer in actie, stond geen enkele honkslag toe en mocht twee saves aan zijn totaal toevoegen. Zijn 33e save van deze jaargang kwam zaterdag tegen de Giants. Evan Longoria werd geraakt door Jansen en Kevin Pillar kwam door met een single. Daar bleef het bij, want de volgende drie batters konden met drie slag weer gaan zitten. Dit was zijn laatste optreden van het reguliere seizoen. Met een 7-game winning streak kunnen hij en de Dodgers met een lekker gevoel aan oktober beginnen.

Jurickson Profar begon in maart aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière. Als voormalig top prospect kon hij bij de Texas Rangers, mede ook door veel blessureleed, de hoge verwachtingen niet waarmaken en dit moest dan maar in Californië gebeuren. Profar kreeg aanvankelijk ook het vertrouwen van manager Bob Melvin, maar in augustus raakte hij z’n vaste plek op het tweede honk kwijt. Net als in Texas werd de veelzijdige Jurickson Profar weer het manusje-van-alles en begon hij weer aan een tocht langs de verschillende posities. Met de Oakland Athletics ging het ondertussen goed. Verrassend goed misschien wel. In de AL West ging de meeste aandacht, terecht, naar de Houston Astros, maar in het kielzog van de topfavoriet plaatste ook Oakland zich voor de play-offs.

PENDELDIENST PROFAR

Profar had zich een betere start gewenst in zijn nieuwe tenue. In april kwam zijn slaggemiddelde uit op .179, maar het waren vooral zijn defensieve acties die belicht werden. In de eerste maand van het seizoen ging hij maar liefst 7 keer de fout in. Eind april hield Melvin hem even uit de wind door ‘m wat rust te gunnen. Dat had Profar nodig, want daarna volgden nog maar 6 errors. Met 6 homeruns en 18 RBIs was met name de maand mei een productieve voor onze landgenoot. Helaas viel hij daarna weer terug, wat hem begin augustus zijn plek op het tweede honk kostte. De maatregel miste zijn uitwerking niet, want in augustus pakte Profar met 11 RBIs en een slaggemiddelde van .237 de draad weer op. Zijn statistieken zijn vergelijkbaar met die van 2018, maar horen niet bij een speler die ooit als top prospect bekend stond.

Voor Profar begon de laatste week ietwat teleurstellend. In de serie tegen Texas verscheen hij alleen in de derde en laatste wedstrijd aan slag. Met 3-for-4 en een RBI deed hij dit bepaald niet onverdienstelijk. Nadat de A’s de eerste twee duels hadden gewonnen, ging deze echter wel met 8-3 verloren. Daarna maakte Profar tegen de Angels alleen in de tweede ontmoeting zijn opwachting in de starting line-up. Met 2-for-4 liet hij zien dat zijn vorm zo slecht niet is. Tegen Seattle was die basisplaats er aanvankelijk wel. In de met 3-1 gewonnen eerste wedstrijd was Profar 0-for-2 met twee walks. In ’t tweede duel was er een rol als pinch hitter voor hem weggelegd, maar ondanks de 4-3 nederlaag was er toch feest. De A’s stelden hun wildcard veilig en de 1-0 zege op zaterdag leverde hen het thuisvoordeel op tegen de Rays.

Met de intentie was niets mis. Na 6 jaar Baltimore en een paar maanden Milwaukee tekende Jonathan Schoop in het off-season voor de ambitieuze Minnesota Twins. De international zette zijn krabbel onder een eenjarig contract en dat zou hem $ 7.5 mln. opleveren. Een investering in zichzelf om het enigszins teleurstellende 2018 achter zich te laten en in een goed team te bewijzen dat 2017 (105 RBIs, 32 homeruns) geen uitschieter was. De opzet slaagde maar gedeeltelijk. Statistisch gezien was Schoop inderdaad beter dan vorig seizoen, maar de infielder kon daarentegen geen moment bevestigen dat 2017 zijn echte niveau was. Hij zal daarom een even interessant als spannend off-season tegemoet gaan. Welke franchise pikt hem op en wat wordt zijn rol daar?

HISTORY!

Het was dit seizoen vaak alles of niets voor Schoop. Hij moest zo’n anderhalve week wachten op z’n eerste homerun, maar sloeg er op 9 april tegen de Mets direct maar twee. Dit herhaalde zich 11 dagen later op bezoek bij zijn oude liefde Baltimore. Zijn 23 homeruns sloeg hij in 18 wedstrijden bij elkaar. Dat betekent dat er vijf multi-homerun games achter zijn naam staan. Als Schoop dus een homerun sloeg, dan was het regelmatig bij bosjes. Zijn slaggemiddelde blijft hangen op .256. Dat is hoger dan z’n .233 vorig seizoen, maar lager dan in zijn laatste drie seizoenen bij de Orioles. Manager Rocco Baldelli gaf z’n Oranje-international in de eerste seizoenshelft nog het voordeel van de twijfel, maar rond de ASG verloor Schoop zijn plek op het tweede honk aan de 22-jarige Luis Arraez.

Ook bij de Twins vloeide deze week de champagne. Voor het eerst sinds 2010 won de franchise de AL Central en die titel werd donderdag in Detroit veiliggesteld. Jonathan Schoop startte deze wedstrijd op het tweede honk en maakte met 1-for-3 deel uit van het team dat de titel definitief binnensleepte. Het was voor de Nederlander zijn eerste optreden sinds 20 september. De Twins speelden in dat weekend twee wedstrijden tegen de Kansas City Royals, maar na 0-for-7 in de eerste twee duels werd Schoop daarna drie keer buiten de ploeg gehouden.

Het leek een wake-up call, want daarna begon Schoop aan een heuse hitting streak. Vier wedstrijden op rij noteerde hij minimaal één hit, maar vooral de klap van 26 september zal Schoop zich nog lang herinneren. In de zevende inning sloeg hij namens de Twins de 300e homerun van ’t seizoen. Daarmee vestigde de franchise een record.

Andrelton Simmons zal het boek over dit seizoen om meerdere redenen snel willen sluiten, maar we concentreren ons nu even op de sportieve kant. Het was voor Simmons zijn achtste seizoen in de MLB, maar hij had nog nooit echt te maken gehad met blessureleed. In 2019 sloeg het pechduiveltje echter twee keer toe. Zijn enkel speelde hem parten en in totaal miste Simmons ruim anderhalve maand. Na een, voor zijn doen, productief 2018 zocht de kortestop in 2019 bevestiging. Zijn enkel stond dit in de weg, maar zijn slaggemiddelde zal Simba ook niet tevreden stemmen. Dat ging van .292 naar .264. Dit is zijn laagste batting average sinds 2014 (.244) en toen speelde onze landgenoot nog voor de Atlanta Braves. Zijn fielding percentage viel met .974 ook lager uit dan we gewend zijn. In 2014 zat hij hiermee voor het laatst onder de .980.

EINDIGEN MET GOED GEVOEL

Niet zelden stond zijn naam aan het begin van het seizoen als vierde genoteerd in de batting order. Vreemd was dat ook niet, want met 56 hits in zijn eerste 188 at-bats kon Simba zeker thuiskomen. Met 3 homeruns en 21 RBIs was hij niet overdreven productief, maar Simmons bereikte wel regelmatig de honken. Op 21 mei ging het voor het eerst mis met zijn enkel en pas op 27 maakte hij zijn rentree. Sloeg hij voor zijn blessure nog mooie hitting streaks bij elkaar, die waren daarna minder vanzelfsprekend. Tussen 20 mei en 2 augustus, toen hij opnieuw geblesseerd raakte, liep zijn batting average terug van .298 naar .274. Drie weken later meldde Simba zich weer, maar z’n knuppel weigerde steeds vaker dienst. Daarmee is Simmons bij de Angels geen uitzondering, want de ploeg uit LA leek het winnen verleerd.

Met series tegen onder meer Houston, Cleveland, Oakland en de Yankees maakte de competitieplanner het de Angels niet gemakkelijk in de laatste weken van het seizoen. Hoewel de resultaten uitbleven, kende Simmons die weken een opleving In het weekend van 20 september was hij tegen de Astros 5-for-12 met 2 runs en 4 RBIs. Tegen Oakland zweeg de knuppel vervolgens, maar in het laatste weekend van het seizoen pakte Simba de draad weer op. Opnieuw kwam de tegenstander uit Houston en in de 161e wedstrijd van dit jaar mocht Simmons zelfs nog een homerun aan zijn totaal toevoegen. Zijn 2-run homerun kon een nederlaag echter niet voorkomen. Met de Angels sloot hij het seizoen in stijl af: met een 3-game losing streak.

Cover Photo: Anthony Souffle/Star Tribune
Top photo: Kim Klement

Tags: ,,,,,,,,

Ook leuk om te lezen