Wanneer gaat Adam Dunn weer eens slaan? Die vraag stellen ze bij de Chicago White Sox al het hele seizoen. Manager Ozzie Guillen lijkt te hebben bepaald dat de aangewezen slagman nog maar amper zijn slag zal slaan, want hij wil de speeltijd van Dunn beperken.
Uiteraard is ‘het besluit’ nog niet genomen. De twee hebben een goed gesprek gehad, waarin zij de optie hebben besproken om Dunn vaker helemaal op de bank te laten zitten in plaats van er zo nu en dan vanaf te komen om te DH’en. Overigens de laatste twee wedstrijden moest hij al toekijken.
,,Ik weet het nog niet. Ik heb met hem gesproken. We hadden een kort gesprek. Dat ging goed. Hij begreep mijn punt en ik had begrip voor zijn standpunt”, luidden de staccato zinnen van de Venezolaan. ,,Het is duidelijk dat ik de jongens laat spelen die de bal goed raken. Zien we Dunn nog terug? Ik kan geen nee zeggen, want hij zal ongetwijfeld nog wel eens spelen.”
Een goed verstaander heeft een half woord nodig, zoals het Nederlandse gezegde luidt. Tussen de naar de media uitgesproken regels door zegt Guillen eigenlijk dat hij Dunn de wacht heeft aangezegd. Het geduld is op. Iemand anders, zoals Dayan Viciedo, mag het nu (vaker) gaan proberen.
Laat Dunn zijn baas ook een andere mogelijkheid? In 106 wedstrijden heeft de nieuwe slagman van de White Sox verre van kunnen overtuigen. Hij heeft een batting average van 0,163. Een voor zijn doen belachelijk laag aantal homeruns (11), RBI’s (40) en hits (60).
Dat voor een man die de laatste 7 seizoenen minstens 38 homers op zijn naam had, sinds 2004 bijna altijd goed is voor meer dan 100 binnengeslagen punten (op 2006 na) en ook al zeven jaar dik meer dan honderd hits noteerde.
Zijn strikeout-gemiddelde is voor Guillen ook een argument om de 31-jarige slugger te benchen. Dunn voert in de American League de ranglijst aan van spelers met de meeste strikeouts. Al 156 keer kon hij met drieslag terug naar de dugout.
Volgens de Sox-manager is zijn DH een aangeslagen man, die ook wel weet dat hij niet brengt wat van hem verwacht werd in zijn eerste jaar in Chicago. ,,Hij heeft pijn, maar laat dat niet zien. Hij schaamt zich. Het is heel erg zwaar voor hem om dit te ondergaan.”
Reacties