In de NFL heeft bijna ieder team een ster. Het houdt de league verschrikkelijk onvoorspelbaar en uitermate spannend. Denk alleen al aan de laatste drie wedstrijden van dit seizoen. Hulde aan de draft en salary cap!
Larry Fitzgerald bij de Arizona Cardinals, Maurice Jones-Drew bij de Jacksonville Jaguars en Cam Newton bij de Carolina Panthers. Geen van deze sterren draaide een winning season, maar allemaal lieten ze zien behoorlijk te kunnen spelen. Het is één van de redenen waarom de NFL zo aantrekkelijk is. Iedereen kan vroeg of laat winnen.
Ik ben als kleine jongen opgegroeid met voetbal. Wanneer een speler daar in de onderste regionen presteert dan komen de topclubs langs met een vet contract. De speler vertrekt en laat zijn middelmatige spelers lekker aanmodderen in de marge. Op die manier worden de groten groter en blijven de kleintjes klein.
Een verademing is het dan om te kijken naar het American Football. Tuurlijk, daar zijn ook kleintjes, maar dat zijn niet ieder seizoen dezelfde namen. De Tampa Bay Buccaneers draaiden een beroerd 2011, maar wonnen in de afgelopen tien jaar wel drie keer de Division Championships. Voor een groot deel is dat de verdienste van de draft en de salary cap.
Het is simpel. Als team mocht je in 2011 niet meer dan 120 miljoen dollar aan salarissen uitgeven. De NFL maakt gebruik van een hard salary cap, wat betekent dat het absoluut verboden is daarboven te komen. Waar in het voetbal veel spelers voor het geld kiezen, is dat minder aan de orde bij American Football. De salary cap is voor iedereen hetzelfde. Daarnaast is er ook een hard salary floor van 108 miljoen (2011). Spelers kunnen dus veel verdienen bij mindere teams en betere teams kunnen geen tien sterren bekostigen. Een echt all star-team formeren lukt dus niet.
En mocht je nou onverhoopt toch een belabberd seizoen draaien, geen nood. Een jaar later heb je de eerste keus uit de nieuwe lichting van de college football-sterren in de draft. Helpt dat niet, dan krijg je het jaar erna nog een kans om je te versterken. Kleintjes worden groter en verschillen tussen teams weer kleiner.
Uiteindelijk moet goed draften en het juiste gebruik van de centjes leiden tot een sterk team. Een mooi voorbeeld zijn de Detroit Lions. In 2007 was er Calvin Johnson, die kreeg in 2009 een goede quarterback in Matthew Stafford en in 2010 kwam Ndamukong Suh de defensie versterken. Het leidde tot een 10-6 seizoen in 2011 en het team deed lang mee om de play-offs.
Een team dat op alle posities nummer één in de league is, bestaat niet. Het is kiezen. Wil ik een geniale aanval of een waterdichte verdediging. Het resultaat zagen we in de laatste drie wedstrijden van het seizoen. Allemaal waren too close to call. De niners maken één fout en het seizoen is voorbij. Wat dacht u van de gemiste field-goal in de laatste seconden van de Baltimore Ravens? Dag Super Bowl. En Wes Welker? Hij ving één bal niet in de Super Bowl, waardoor we het nu hebben over de verkeerde keuzes van Bill Belichick en Tom Brady die over zijn piek zou zijn.
De verschillen in de top zijn verschrikkelijk klein. En de teams die nu top zijn, weten dat het heel moeilijk is daar twintig jaar achtereen blijven. Natuurlijk heeft dat niet alleen te maken met de salary cap en draft. Budgetten voor de technische staf en faciliteiten blijven verschillen. Maar geef Cam Newton een defense en nog één topreceiver en er is geen team die hem in 2013 nog zal onderschatten. En wie weet, misschien wel 2012. Het blijft American Football. Wanneer beginnen we weer?
Reacties