Ik geloof niet in toeval. Of misschien ook wel. Als toeval bestaat, is het in ieder geval mijn beste vriend. Te veel gebeurtenissen in mijn leven ontstaan op merkwaardige manier. Als toeval bestaat, heb ik een grenzeloos talent om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.
Het mooiste voorbeeld is de goal die Andres Iniesta maakte in 2009 tegen Chelsea. Met nog luttele seconden op de klok leek Barcelona uitgeschakeld te worden in de halve finale van de Champions League. Ik zat treurend op de bank. Met een vriend had ik namelijk besloten de eindstrijd in een café in Barcelona te kijken, mits de Spanjaarden zich daarvoor zouden kwalificeren. Veel bier, lekker weer en vooral mooie feestende Spaanse vrouwen leek ons een uitstekend vooruitzicht.
Dat plan leek dus volledig in het water te vallen, totdat Iniesta in de slotminuut een schot loste dat Barca naar de finale bracht. Een maand later raakte ik in een kolkende kroeg aan de praat met een oogverblindende blondine. We zijn nu bijna twee jaar getrouwd. Wij zijn de enige Nederlanders die de man die ons later van de wereldtitel afhield toch dankbaar zijn.
Klik hier om de hele column te lezen.
Reacties