Mijn grootste teleurstelling van de afgelopen week was de ‘ace-off’ tussen Max Scherzer en Matt Harvey. Waar Scherzer zijn naam alsnace waarmaakte, daar kreeg Harvey de ballen flink op zijn oren. De score bleef beperkt, maar de ace van de Mets kreeg wel 13 honkslagen te verwerken, en dat was een nieuw record voor zijn carrière. Al is dat na een driekwart seizoen in de Majors niet echt een wonder.
Inmiddels kennen we de oorzaak. Harvey heeft een scheurtje in een pees in zijn elleboog en moet mogelijk geopereerd worden. Zelfs als dat niet zo blijkt te zijn, is de kans uitermate klein dat Harvey dit jaar nog in actie komt. Een flinke domper voor de Mets, maar ook voor baseball-fans in het algemeen. Harvey is namelijk een van de leukste pitchers om naar te kijken.
Dat komt niet eens door zijn geweldige stuff, met zijn snoeiharde fastball, maar vooral door zijn uitstraling. Wie naar Matt Harvey kijkt, ziet een pitcher extraordinaire. Een werper die van zichzelf weet dat hij de beste van de wereld kan zijn. Zijn flair, in combinatie met het ogenschijnlijke gemak waarmee zijn worpen de 97 of 98 mijl per uur aantikken maken van Matt Harvey een attractie. Een attractie die we mogelijk meer dan een jaar niet zullen zien in de MLB, en daar kun je alleen maar verdrietig om zijn. Gelukkig hebben de Mets ‘Dice-K’ Matsuzaka nog…
Boston pitching Strong
Jon Lester. Jake Peavy. John Lackey. Felix Doubront. En vooruit, het zit er aan te komen: Clay Buchholz. Werpprestaties kunnen sterk fluctueren, maar als de Red Sox’ recente roadtrip een indicatie mag zijn, dan lijkt Boston zich, gedragen door zijn starting pitching, op te maken voor een flinke eindsprint en wellicht een mooie Postseason run.
Nog niet zo lang geleden schreef ik in SportAmerika Magazine dat Boston het al lang zonder zijn beste twee werpers moest stellen. Buchholz kampte met een blessure en Lester presteerde alsof hij een onbeduidende vierde of vijfde starter in een rotatie was. Maar hoe snel kan het gaan. Buchholz is op de weg terug en lijkt in septemer zijn rentree voor de Red Sox te kunnen maken, en Lester begint de goede wedstrijden aan elkaar te rijgen. Zelfs de red hot Dodgers hadden niets te vertellen tegen Lester, die zijn status als ace op het juiste moment lijkt terug te veroveren.
Het geeft de Red Sox een luxe die men in The Fens niet gewend is. Waar in voorgaande jaren starters bij elkaar geraapt moesten worden, daar is er nu, wanneer Buchholz inderdaad teruggekeerd is, een surplus aan bona fide starters. Met de hierboven genoemde namen in de rotatie lijkt Ryan Dempster zich op te moeten maken voor een rol vanuit de bullpen…
Critici zullen er op wijzen dat een ijzersterke starting rotation ook broodnodig zal zijn voor de Red Sox, want de lne-up lijkt wat licht, met David Ortiz als enige échte slugger. Die critici hebben ongelijk. Kijk naar de World Series van de laatste jaren. Niet zelden werden die beslist door pitching, waarbij de hoofdrollen aan de knuppelkant werden vervuld door mannen als Cody Ross en Edgar Renteria. En zijn die nou echt zoveel beter dan Jonny Gomes, Shane Victorino of Dustin Pedroia?
Oranje boven!
Na regen komt zonneschijn. Dat weet iedereen, en vooral Roger Bernadina. De outfielder werd de deur gewezen bij de Washington Nationals. Er werd openlijk gespeculeerd over de meerwaarde van ‘The Shark’ en doemdenkers verwachtten dat het ontslag wel eens het einde van Bernadina in de Major Leagues kon betekenen. Niets bleek echter minder waar.
De Phillies waren er als de kippen bij om de center fielder op te pikken, en zij zullen inmiddels blij zijn dat ze dat gedaan hebben. Afgelopen weekend onderscheidde Bernadina zich eerst met een solo homerun, en een dag later met twee geweldige vangballen. Kijk, op die manier zorg je dat je snel geaccepteerd wordt door je nieuwe teamgenoten. De Phillies zijn wel een organisatie die op de drempel staat van een grondige herbouwing en het is nog maar zeer de vraag of de niet al te jonge Bernadina daar een rol in zal spelen, maar hij heeft er in elk geval hoogstpersoonlijk voor gezorgd dat zijn toekomstperspectief in de MLB weer wat zonniger is.
Datzelfde geldt voor rookie Xander Bogaerts, al ziet die natuurlijk in een totaal ander parket. Bogaerts wordt al jaren gezien als een van de grootste talenten in de Minor Leagues. De Red Sox waren voor de trade deadline bezig met diverse mogelijke deals, maar weigerden keer op keer om Bogaerts te betrekken in de onderhandelingen. Boston ziet in de jonge Nederlander zijn korte stop voor de toekomst, in een dynamisch infield-duo met Dustin Pedroia. Ik kan me een minder veelbelovend carrièreplan indenken.
Tot nog toe doen de Red Sox alles volgens het boekje. Bogaerts mocht in alle rust rijpen bij AA-Portland en AAA-Pawtucket voordat hij de stap naar Boston maakte, met nog iets meer dan een maand te spelen in de MLB. Met enkele hits en een paar goede defensieve plays doet Bogaerts ook precies wat er van hem verwacht wordt. Ik voorspel het nu vast: vanaf april 2014 staat de naam Xander Bogaerts steevast naast Simmons, Profar, Gregorius, Jansen en (wellicht) Bernadina in het rijtje ‘Going Dutch’ in de dagelijkse recap!
Reacties