Nu weet ik zeker dat ik lig te ijlen. Ik zie het echt, maar het is natuurlijk onmogelijk dat Glen ‘Big Baby’ Davis van de Celtics zojuist daadwerkelijk een verre driepunter heeft raak geknald op Studio Sport. Dikkerdje Davis doet me altijd denken aan Bubba uit Forrest Gump. Een simpele sympathieke ziel uit het zuiden van the States die nuttig is onder de borden, maar nou niet bepaald de go-to-man voor het verre afstandswerk. Behalve nu dan. In mijn hallucinaties heeft Davis zich kennelijk in het lichaam van teamgenoot Ray Allen gewurmd. Zelfs zijn blubberende Burgerkingpens is nog anderhalve meter van de driepuntslijn verwijderd.
Kuch. Deze column wordt mede mogelijk gemaakt door het Sultan Hjartdal matras van Ikea. Kuch. Mijn excuses voor dit sponsormomentje, maar ik lig deze regels te tikken vanuit bed, en zonder dit fijne Zweedse opvulwerk zou ik niet eens overwegen om vandaag aan het werk te gaan. Ik ben ziek. Mijn vriendin zegt griep, maar echte basketbalfans weten wel beter. Ik heb het net nog opgemeten: een dikke 39,1. Dat kan maar één ding betekenen. Playoff-koorts.
We hebben nog zes reguliere wedstrijden op de teller, maar zoals de zaken ervoor staan belooft het postseason nu al fenomenaal te worden. Eens in de zoveel jaar vallen alle stukjes gewoon op de goede plaats en om de een of andere reden ben ik er van overtuigd dat 2011 zo’n jaar gaat worden. Neem allereerst de fantastische match-ups, met ontmoetingen als Miami-NY en Boston-Philly al in de eerste ronde. Of kijk naar het flinke aantal gevaarlijke outsiders, zoals Dallas en Orlando. En dan het historische sausje. Chicago kan serieus weer eens een gooi doen naar de eerste titel sinds Jordan. Helemaal met alle verrassingen die in het verschiet liggen. San Antonio, bij schrijven van dit stuk nog steeds het team met het beste record, zuigt de laatste maand ineens harder dan een Dyson kruimeldief.
Ik kan nu nog zes alinea’s lang de voorspellingen uit mijn glazen bol oplepelen, maar de uitslag staat natuurlijk al lang vast. Kobe Bryant speelt al ruim een decennium zo idioot goed op zo’n stelselmatige basis dat hij de enige is die ook maar in de buurt mag komen van de troon die His Airness jaren geleden leeg achterliet. Net als MJ wint Kobe over anderhalve maand zijn tweede three-peat. Geloof me, ik ben een sucker voor underdogs, dus ik bid de basketbalgoden dat ze anders beslissen, maar uiteindelijk zal het natuurlijk zinloos zijn. Met basketbal is het verdomme net als met de Duitsers in het voetbal. Tien man rennen achter een bal aan en uiteindelijk winnen de Lakers.
Ik veeg het zweet nog eens uit mijn nek en kijk hoe Glen Davis aan mijn voeteneind de bal vanuit de bucket met een harde stuit tegen de ring schiet. Gelukkig. Ik ben alweer aan het genezen.
Matthijs Meeuwsen (26) is freelance journalist voor o.a. het Algemeen Dagblad en Nieuwe Revu. Voor SportAmerika geeft hij zijn kijk op zijn andere grote passie: de NBA.
Foto: redsarmy.com
Reacties