Kyrie Irving liep met een beteuterd gezicht naar de rand van de speelhal, waar zijn coach Byron Scott stond te gebaren. “Wat heb je gedaan?”, vroeg zijn mentor. “Iets doms,” antwoordde Irving. Inderdaad, iets doms. Hij had luttele momenten daarvoor zijn frustratie botgevierd op de muur van de sporthal. Het kloppen op beton is iets waar ieder lichaam, dus ook het lichaam van Irving, fysiek niet op ingesteld is. Een gebroken hand en een vervlogen zomer zijn het gevolg.
Voor de Cavaliers is het de derde zomer op rij dat er ‘iets doms’ gebeurd, waar de nimmer aflatende, hoopvolle fans de ballen van begrijpen. Eerst het vertrek van LeBron. Toen de vreemde draft selectie van Tristan Thompson. Bij de draft van afgelopen maand wederom een dubieuze keuze voor Dion Waiters en nu het euvel van Irving.
Over iets doms gesproken. De NBA heeft het voorstel voor shirtsponsoring goedgekeurd. Dat betekent dat franchises vanaf 2013-2014 met een sponsor op de borst mogen lopen. Het is dan wel een klein vakje, zoals de meeste ‘commemorative patches’, maar een sponsor blijft een sponsor. Het druist tegen de romantische ethiek van de ‘clean’ shirts in. Bovendien kan het de trigger zijn voor een hoop opeenvolgende sponsorontwikkelingen. Nu zou het 100 miljoen dollar extra opbrengen, aldus commissioner David Stern. Misschien draait het uiteindelijk wel uit op naamsveranderingen en verworden traditionele clubs tot speeltjes van grote ondernemingen. De LA Staples? De Detroit Chryslers?
Gelukkig is het nog niet zover, en kunnen we eerst genieten van de Olympische Spelen. Ook daar staat er basketbal op het menu. Naast de Amerikanen zijn er bij andere landenteams eveneens genoeg NBA-profs te bewonderen. Stiekem hoop ik dat Team USA een oorwassing krijgt in de finale. Gewoon, omdat het altijd leuker is als de underdog wint.
Het liefst door iets doms.
Column geschreven door Gino van Montfort.
Reacties