Postgame interviews. Het blijft behelpen. Iedere keer komt er weer een brij aan clichés voorbij zoals ‘we bekijken het wedstrijd voor wedstrijd’, ‘het was een teamprestatie’ of ‘we strijden tot de laatste uit’.
Maar er is hoop. Zo af en toe zijn er spelers die van de gesprekjes achteraf ineens iets leuks maken. Zo probeerden de Royals een tijdje in hun antwoorden stiekem de woorden 17 en 38 te proppen. Had Lorenzo Cain bedacht. De outfielder heeft Trap Queen, een nummer van rapper Fetty Wap als walk-up muziek en de eerste woorden die Wap zingt, of misschien mag ik Fetty zeggen, zijn 17 en 38. Het leek Cain wel een goeie grap om te kijken hoe lang het zou duren voordat het op zou vallen.
Het leverde soms idiote gesprekken op. Of Eric Hosmer tevreden was over de hoeveelheid punten die hij binnen had geslagen. “Ik neem genoegen met 17. Ik neem genoegen met 38.”
Wat Cain vond van een mooie actie. “Het is ongelofelijk. Je kunt wel 17, euh 38 fantastische acties opnoemen die we dit jaar hebben gemaakt.” Salvador Perez nadat een verslaggever vroeg wat hij van Cain dacht. “Voor wat betreft vriendschap op een schaal van 17 tot 38 is Cain een 38.”
Heel langzaam kregen journalisten het door. Andy McCullough was één van de eersten, nadat Mike Moustakas complete onzin uitkraamde. “Wat vond je van Hosmer zijn actie?”, vroeg McCullough.
Moustakas: “Hoz pakt hem 17 uit 38 keer.”
McCullough: “Dat zet ik niet in de krant.”
Moustakas: “Waarom niet?”
McCullough: “Het slaat helemaal nergens op.”
Moustakas: “Het slaat wel ergens op.”
Na wat googelen en puzzelen kwam McCullough op de song van Fetty en kraakte de code.
Mark Canha van de Athletics haalde begin dit seizoen ook een goede grap uit. Vlak na zijn succesvolle debuut kreeg de rookie een microfoon onder zijn neus en zei: “Ik probeer gewoon de club te helpen en doe mijn stinkende best. En als God het wil komt het allemaal goed.” Waardeloze quote natuurlijk, maar het bleek achteraf toch leuk. Zijn tekst kwam rechtstreeks uit de honkbalfilm Bull Durham. Acteur Kevin Costner speelt hierin veteraan Crash Davis die speciaal voor rookie Nuke een paar handige cliches opsomt om te gebruiken in interviews.
Davis: “We moeten wedstrijd voor wedstrijd spelen.”
Nuke: “Jee, wat is dit saai.”
Davis: “Natuurlijk is het saai, schrijf op: Ik ben gewoon blij hier te zijn. Ik hoop dat ik de club kan helpen en doe mijn stinkende best. En als God het wil komt het allemaal goed.”
Max Scherzer had tijdens Spring Training iets bedacht. In interviews zeggen spelers vaak ‘right now’ en dat klinkt een beetje als ‘right miauw’. Scherzer daagde Gio Gonzalez uit om in plaats van ‘now’ onopvallend ‘miauw’ te zeggen. Gio begon het interview en grijnzend stond Scherzer in beeld de miauws te tellen. Meer dan tien uiteindelijk.
Het is te hopen dat de spelers creatief blijven. Als ik een suggestie mag doen: probeer zoveel songtitels in één antwoord te persen. Om dit voorbeeld een beetje concreet te maken hou ik het voor het gemak even bij Nederlandse liedjes. Stel je moet zoveel mogelijk plaatjes van André Hazes noemen. Dat zou dan ongeveer zo klinken.
Verslaggever: “De club heeft gewonnen dankzij jouw homerun.”
Speler: “Het kostte weer een hoop bloed, zweet en tranen. Ik kreeg een mooie pitch. Diep in mijn hart wist ik dat ik hem zou raken en haalde uit. Het was een homerun, zo eentje die je alleen in droomland slaat. Als een vlieger vloog hij over het hek. Had ik die bal mis geslagen dan had ik mij een kleine jongen gevoeld. Dan had niemand mij meer aangekeken en wist ik zeker: met Kerst zit ik alleen. Als ik heel eerlijk ben raakte ik een beetje verliefd op de homerun. Euh, nu wordt het gênant, ik zeg maar niets meer.”
Reacties