In deze achtdelige serie blikt Sport Amerika vooruit op het aanstaande NFL seizoen. In de achtste en laatste aflevering sluiten we af met een preview van de AFC West. Door Joep Smeets.
In de categorie “Raar maar waar”: vorig seizoen hadden de Chargers statistisch gezien de beste aanval en de sterkste verdediging, maar wisten ze geen plekje in de playoffs te bemachtigen.
De achilleshiel lag vorig seizoen bij dat derde, onderschatte onderdeel van het team: special teams. Dat tegenstanders de bal voor in totaal 1880 yards (en 3 touchdowns) terugliepen bij kickoffs van de Chargers is niet goed, maar geen schande. Philip Rivers en zijn aanval scoorden er namelijk flink op los, dus kregen tegenstanders meer kansen om de bal te retourneren. Het gemiddelde van die returns (22.4 yards) was ook nog niet zo slecht. Maar wat de special teams eenheid van San Diego klaar wist te spelen bij punts was werkelijk beneden alle peil. Als punter Mike Scifres de bal wegtrapte werd hij gemiddeld 18,9 yards teruggelopen en dat is maar liefst vier yards meer dan de Giants, die 31ste eindigde in deze categorie. Als Scifres al aan punten toekwam, want maar liefst vijf van zijn pogingen werden geblockt.
Tegenstanders hadden daarom vaak nog maar een kort veld voor zich en daar moest de verdediging van de Chargers een seizoen lang tegen opboksen. Dat lukte uiteindelijk dus niet, met een 9-7 record tot resultaat.
Voorbehouden dat er onder nieuwe Special Teams coordinator Rich Bisaccia verbetering komt in San Diego, staat er verder een zeer gevaarlijk team. Zoals gezegd, de hoogst scorende aanval van de league. Quarterback Philip Rivers liet vorig seizoen tijdens de holdout van ster-receiver Vincent Jackson zien van elke willekeurige receiver een puntenmachine te kunnen maken. Evenals Drew Brees had hij maar liefst tien medespelers met meer dan twintig receptions. En dit jaar is Jackson ook nog eens terug.
Naast Jackson heeft Rivers ook nog eens de luxe van Antonio Gates als zijn tight end. Gates is een freak, meer een hybride receiver/tight end dan een traditionele TE en scoorde vorig seizoen tien touchdowns, genoeg voor de eerste plek onder spelers op zijn positie.
Verder hoopt San Diego dat Ryan Mathews dit jaar gaat tonen waarom de Chargers de opvolging van LaDanian Tomlinson aan hem toevertrouwden. Er werd vorig seizoen veel van hem verwacht, maar hij paste zich maar met moeite aan en kende een teleurstellend rookie seizoen. Het was Mike Tolbert die daarom werd ingezet als running back maar ook dit jaar krijgt Mathews weer de kans als nummer één in zuid-Californië.
Ook de verdediging mocht zich afgelopen seizoen dus de beste van de NFL noemen. Het leverde DC Ron Rivera een baan op als hoofdcoach van de Panthers, dus mag Greg Manusky het gaan proberen. Die kwam over van de San Francisco 49ers en wist linebacker Takeo Spikes te overtuigen om dezelfde weg te bewandelen. Spikes gaat een ervaren linebacker corps versterken, waar ook pass rush specialist Shaun Philips deel van uit maakt. Philips kwam vorig seizoen tot elf sacks.
In de draft versterkten de Chargers zich verder nog met drie verdedigers in de eerste twee rondes. DE Corey Liuget, CB Marcus Gilchrist en LB Jonas Mouton voorzien de Chargers D van vers bloed. Mouton schreef vorig seizoen voor Michigan meer tackles op zijn naam dan wie dan ook in de Big Ten conference en is goed tegen de run.
De explosieve aanval gecombineerd met de sterke verdediging zorgt ervoor dat San Diego dit jaar favoriet is in de AFC West, en zelfs één van de favorieten voor de Super Bowl.
Van de beste verdediging in de NFL naar de slechtste. Het was bijna pijnlijk om de “D” van Denver vorig seizoen in actie te zien. Cornerback Champ Bailey patrouilleerde in zijn eentje een helft van het veld maar nog wisten de overige Broncos niemand tegen te houden. Op een rijtje: meeste yards tegen per wedstrijd, meest punten tegen per wedstrijd én minste aantal sacks. Dan wordt het heel erg moeilijk.
Om de situatie recht te trekken koos Denver met de tweede selectie voor linebacker Von Miller. Dat is een directe verbetering, want Miller is een uitzonderlijk getalenteerde LB. Naast hem keert de kleine pass rusher Elvis Dumervil terug van een blessure die hem het gehele vorige seizoen langs de kant hield. Dat scheelt heel wat, want Dumervil had in 2009 maar liefst 17 sacks.
Op de linebacker positie zijn de Broncos dus flink wat sterker dan vorig seizoen en ook aan de secondary is gewerkt. Twee safeties werden gedraft. In de tweede ronde koos men voor Rahim Moore, die deze voorbereiding in het spotlicht kwam te staan voor zijn vernietigende hit op Buffalo’s Donald Jones.
De defenive line verwelkomde Ty Warren vanuit New England, maar de onfortuinlijke defensive tackle raakte geblesseerd en kan pas in november weer voor de Broncos in actie komen. Ook Derrick Harvey kwam de lijn versterken. De ex-Jaguar, die werd gekozen in de eerste ronde van de draft in 2008 werd in Jacksonville gezien als een ware draft bust, maar krijgt nu een nieuw kans in Colorado.
Verder stond dit offseason van de Broncos in het teken van de quarterback strijd tussen Tim Tebow en Kyle Orton, die de rol vorig jaar bekleedde. Er was eigenlijk geen twijfel over mogelijk, want Orton deed het erg degelijk en maakte van Brandon Lloyd de receiver met de meeste yards achter zijn naam in de NFL. Weinig reden voor verandering dus.
Hoofdcoach John Fox, die vorig jaar na acht jaar weg werd gestuurd uit Carolina, is een run-first coach en daarom zal Knowshon Moreno dit jaar toch echt moeten gaan laten zien waarom er zo enthousiast over hem werd gesproken nadat hij werd gedraft in 2009 met de twaalfde selectie. Het vorige seizoen deelde hij in de malaise, na in zijn rookieseizoen bijna 1000 yards te hebben gelopen.
De Broncos moeten hopen dat de offense op hetzelfde niveau kan blijven spelen en de verdediging aanzienlijk zal verbeteren ten opzichte van vorig jaar.
De Chiefs waren een van de verrassingen van vorig seizoen. Ze beschikten over de beste rush aanval van de NFL met Jamaal Charles en de ervaren Thomas Jones. Iedereen wil zien wat Jamaal Charles kan doen als hij de bal meer zou krijgen (zijn 6.4 yard per poging was vorig seizoen veruit het hoogste in de NFL) maar coach Todd Haley ziet geen reden om af te zien van de inbreng van Jones.
Charles is een talent zonder weerga. Hij liep vorig seizoen 1467 yards, goed voor de tweede plek achter Arian Foster en had daar maar 230 pogingen voor nodig. Ter vergelijking; Foster liep 1616 yards, maar kreeg ook 97 keer vaker de bal. Michael Turner stond op de derde plek met 96 yards minder dan Charles, terwijl hij toch 114 keer vaker de bal kreeg. Charles voegde ook nog eens 468 reception yards toe met maar 45 receptions. Zijn touchdown aantal valt tegen; slechts acht keer in totaal vond hij de endzone, maar dat is omdat Haley de grotere Jones vaak inzet als de Chiefs in de buurt van de endzone komen.
De passing game van de Chiefs was vorig jaar een van de minst succesvolle in de NFL, maar dat kwam ook doordat de nadruk in Kansas City zo zwaar op de run ligt. Quarterback Matt Cassel verliest in ieder geval geen wedstrijden voor de Chiefs en hij heeft met Dwayne Bowe een goede receiver voor handen. Bowe haalde vijftien touchdowns binnen, meer dan elke andere receiver in de NFL, maar ook goed voor meer dan de helft van de touchdown receptions van de Chiefs. Het waren er twaalf meer dan Charles en tight end Toni Moeaki, die dit seizoen niet in actie zal komen wegens een blessure.
Daarom zullen andere receivers het waar moeten gaan maken, om zo te voorkomen dat tegenstanders al hun aandacht gaan besteden aan Bowe of aan het tegenhouden van Charles. In de eerste ronde van de draft kozen de Chiefs voor receiver Jonathan Baldwin, na A.J. Green en Julio Jones de best geschatte receiver beschikbaar. Die was in de voorbereiding echter verwikkeld in een vechtparij met Thomas Jones, en blesseerde daarbij zijn pols. Een prettige verrassing is dan ook de prestaties van Jerheme Urban. De receiver, die vorig seizoen niet in actie kwam, liet zich goed zijn in het preseason en maakt een goede kans op speeltijd.
In de verdediging van de Chiefs staan ook een paar opvallende namen, zoals die van Tamba Hali. De defensive end ontvluchtte op jonge leeftijd zijn geboorteland Liberië en ontwikkelde zich in de VS tot een ware nachtmerrie voor quarterbacks. Met zijn 14.5 sack was hij tweede in dat klassement. In de voorgaande seizoen had hij er nooit meer dan 8.5, en Hali moet zijn indrukwekkende 2010 nu een vervolg gaan geven.
Een andere verdediger van de Chiefs die een uitstekend seizoen kende was Eric Berry, de safety waar de Chiefs vorig jaar de vijfde selectie van de draft voor over hadden. Hij heeft geen moment teleurgesteld. Berry is een uitstekende “open field tackler”, heeft daarnaast een goed oog voor de bal (vier interceptions) en werd in zijn rookie seizoen meteen tot de Pro Bowl verkozen.
Ook dit jaar weten de Chiefs waar hun sterke en zwakke punten liggen. In de AFC west zullen ze weer de strijd aan gaan met San Diego voor een plek in de playoffs.
Oakland noteerde afgelopen jaar het eerste seizoen met minder dan elf nederlagen sinds 2002. De helft van de wedstrijden werd gewonnen, de helft ging verloren. Verbetering. De Raiders versloegen alle opponenten in deze divisie zowel uit als thuis, maaar wisten in de tien wedstrijden tegen tegenstanders van buiten de divisie slechts twee keer te winnen.
Dat komt vooral op naam van Darren McFadden. De running back was samen met collega Michael Bush goed voor een tweede plek op de team rushing lijst, achter divisiegenoot Kansas City dus. “Run DMC”, zoals McFadden ook wel genoemd wordt, kwam met hoge verwachtingen de NFL binnen en stelde in zijn eerste twee seizoen teleur, ook door blessureleed. Vorig jaar miste hij ook drie wedstrijden, maar wist hij nog steeds 1663 “all purpose” yards te behalen en tien keer de endzone te vinden. Bush voegde daar nog eens 851 yards én acht rushing touchdowns aan toe.
De passing defense van de Raiders moet het dit jaar doen zonder de aanwezigheid van Nnamdi Asomugha en dat is een groot verlies. Na acht seizoenen in Oakland vertrok de cornerback, door wiens reputatie menigeen quarterback nog eens goed nadacht of die receiver wel echt zo vrij stond, naar de Philadelphia Eagles. Hij was een van de weinige echte “shutdown” cornerbacks waardoor de Raiders zich over zijn kant van het veld geen zorgen hoefden te maken. Daardoor zal de last op de rest van de secondary dit jaar flink toenemen.
Oakland had het vorig jaar al moeilijk tegen de run, en slechts vier teams lieten meer yards over de grond per wedstrijd toe dan het team dat hoofdcoach Hue Jackson dit seizoen heeft geerft van Tom Cable. Evenals Cable mocht defensive coordinator John Marshall daarom zijn biezen pakken. Hij is vervangen door Chuck Breshanan. Die moet vooral het meeste weten te halen uit linebacker Rolando McClain.
Toen hij vorig jaar de NFL in kwam werd er geluistered dat hij wel eens kandidaat zou kunnen worden voor defensive rookie of the year, maar McClain kende een middelmatig seizoen. Hij heeft het talent en de fysiek om uit te groeien tot een dominante linebacker, maar zal dit jaar moeten laten zien dat hij zich door kan blijven ontwikkelen.
Na het fiasco dat JaMarcus Russell heette hebben de Raiders nu eindelijk een stabiele quarterback. Jason Campbell is een degelijke, rustige passer die dit jaar voor het eerst in zijn toch al zes jaar tellende carrière twee opeenvolgende seizoen in hetzelfe systeem zal spelen. Coach Jackson was vorig seizoen al OC in Oakland en heeft al het vertrouwen in Campbell.
Gesteund door de running game en met tweedejaars revelatie Jacoby Ford als doelwit kan Campbell de Raiders weer naar een goed finish leiden. Als de verdediging het vertrek van Asomugha weet op te vangen én wat beter weet te presteren tegen de run, kan Oakland meedoen voor een wildcard plek.
NFC North | AFC East | NFC East | AFC North | NFC South | AFC South | NFC West | AFC West
Reacties