In Blik op Baseball geven MLB-redacteuren Lennart Beishuizen, Marco Post, Jurian Ubachs, Seb Visser, Ingmar Meijer en Richard van Welie hùn mening over het belangrijkste nieuws van de week. Handig, voor als je snel bijgekletst wilt worden of wilt weten wat de kenners bezighoudt.
Jurian Ubachs: Analyses gaan vaak over slagkracht, verdedigende kwaliteit en startend werpers. Natuurlijk weet iedereen dat relievers belangrijk zijn, maar toch daar kijkt niemand meteen naar. Aangezien de Boston Red Sox niet al teveel indruk maken met slagkracht en starting pitching, waren de BoSox voor velen al afgeschreven voor het seizoen begon. Maar laten we even een momentje stilstaan bij de bullpen.
De Sox haalden op tweede kerstdag closer Joel Hanrahan binnen en wisten, wat meer under the radar, ook Koji Uehara naar Beantown te halen. Goed, het is dat Daniel Bard in de lente liet zien nog lang niet de oude te zijn, maar anders zou ik de Red Sox bullpen direct nomineren als een van de beste bullpens in de Majors. Een long reliever met strikeout potentie in Aceves en prima armen met lefty Miller en righties Bailey, Uehara en Hanrahan. Natuurlijk moet die laatste nog bewijzen dat hij het ook kan als de druk er écht op staat, maar de eerste voortekenen zijn goed.
Lester (2 ER) deed het op Opening Day beter dan Sabathia (4 ER), maar het was de Yankee-bullpen die de Bronx Bombers uiteindelijk de das om deed. Waar Phelps een cruciale insurance run toestond in de zevende inning en Joba de boel in de negende definitief uit de hand liet lopen, hielden Uehara, Miller – strikeout op Cano met een 97mph fastball -, Bailey, Tazawa en Hanrahan de deur dicht. Het is maar één game, maar dit ga je nog wel vaker zien dit jaar. Don’t count the Sox out, that’s all I’m saying…
Ingmar Meijer: Ik zou toch zweren dat we inmiddels in 2013 waren en het vorige seizoen achter ons hadden gelaten. Niets is minder waar. Terwijl ik de Red Sox gehakt zie maken van de prutsende Yankees sijpelt het nieuws van de andere velden binnen. Naast Bryce Harper eist Stephen Strasburg weer de hoofdrol op bij de Washington Nationals.
Wie Stras zegt, zegt quality pitching. Maar wel met een voorwaarde: inningbeperking. Althans, dat was het verhaal van hun ace in 2012. Tegen de stroom in waren de Nats (terecht) ultra-zuinig op de rossige werper. Dat debat duurde en duurde maar. De kampen bleven verdeeld alsof het een abortuskwestie was.
Dan is het Opening Day. Stras gooit soeverein. Slechts tachtig ballen heeft hij nodig om 21 outs te verzamelen. Dit lijkt de ideale opmaat om voor het eerst voorbij de zeven innings te gaan. En dan, haalt Davey Johnson hem toch weer van de heuvel. Reden: de kick die Opening Day met zich meebrengt.
Waarom kunnen ze bij de Nats niet gewoon een keer zeggen waar ’t op staat? Nu blijven ze psychologische spelletjes met hem spelen. Meld onomwonden dat de strategie was om Strasburg maximaal zeven innings te laten pitchen, dan naar een set-up guy te gaan – in dit geval Tyler Clippard – om vervolgens de bal in de veilige handen van Rafael Soriano te drukken. Klinkt best plausibel en legitiem namelijk. En laat niks te gissen over.
Laatste Blik op Baseball: Yankees maken rare sprongen
Foto: Getty Images
Reacties