‘Big Ben’ stop na dit seizoen definitief met basketballen. De ondertussen 37-jarige Ben Wallace voelt dat het tijd is om een nieuw leven te beginnen en de NBA vaarwel te zeggen. Wallace zal uiteindelijk zestien seizoenen gespeeld hebben, toch een prestatie voor een speler die niet eens geselecteerd werd in een NBA Draft.
“Dit is zeker mijn laatste jaar. Ik kijk ernaar uit om meer tijd door te brengen met mijn gezin”, zei Ben Wallace in een interview met Detroit News. Wallace maakte zijn beslissing bekend op de avond dat hij een record vestigde. Na de wedstrijd tegen de San Antonio Spurs speelde hij namelijk 1055 wedstrijden, een record voor een ‘undrafted’ speler want dat is er eentje meer dan Avery Johnson. Volgende op de lijst zijn David Wesley (949) en Bo Outlaw (914).
Het onderwerp aangaande het succes van ‘undrafted’ spelers leeft weer op door de prestaties van Jeremy Lin bij de Knicks. Big Ben was lovend over de prestaties van Lin want hij weet hoe het is om als ‘undrafted’ speler het te maken in de NBA.
Wallace werd ontdekt door Charles Oakley (o.a. ex-Bulls en -Knicks) op een basketbalkamp in 1991. Oakley speelde een partijtje ‘one-on-one’ met de jonge Wallace, die zich niet liet doen en hem verdedigend bleef aanvallen ondanks een bloedende lip. Al vroeg werden zijn defensieve talenten duidelijk want hij was goed voor gemiddeld 17 rebounds en 7 blocks voor zijn ‘junior college’ team in Cleveland. Daarna trok hij, op aanraden van Oakley, naar Virginia Union. Hij was er goed voor 13 punten, 10 rebounds en meer dan 3 bloks per wedstrijd. Maar omdat het team slechts speelde in de ‘Division II’ van het ‘college’ basketbal waren zijn kansen om geselecteerd te worden in de NBA Draft van 1996 klein. Bovendien vonden NBA teams hem offensief te onderontwikkeld en defensief te klein. Wallace werd dan ook niet geselecteerd en opteerde dan maar om tijdens de zomer in Italië te gaan spelen.
Tijdens diezelfde zomer kreeg Wallace wel een kans bij de Boston Celtics. Maar toenmalig coach ML Carr had bizarre plannen met hem tijdens de oefenkampen. Carr wilde kijken hoe Wallace het deed als…shooting guard. “Dat was een van die momenten waar ik me niet op men gemak voelde. Ik wist dat ik geen shooting guard was”, vertelt Wallace. En omdat Wallace gewoonweg geen ‘jump shot’ had, werd hij snel verwijderd van het team.
In oktober 1996 kreeg Wallace een contract aangeboden door de Washington Bullets (later Wizards) en maakte op 1 november zijn NBA debuut tegen de Orlando Magic. Wallace maakte 0 punten maar pakte wel 10 rebounds (4 offensief) en 3 steals. Veel kansen kreeg hij in Washington niet maar GM Wes Unseld, zelf een ‘undersized’ en defensieve center, was tevreden met zijn inzet en zeker wanneer Chris Webber en Juwan Howard klaagden dat ze last hadden met de defensieve ‘force’ die Wallace was.
Het was wachten op kansen, tot hij in de zomer van 1999 terecht kwam bij de Orlando Magic. Hij werd er deel van het basisteam en speelde 81 wedstrijden. In 24 minuten was hij gemiddeld goed voor 5 punten, 8 rebounds en bijna 2 bloks. Maar zijn grote doorbraak kwam er pas toen hij een jaar later terecht kwam bij de Detroit Pistons, in de ‘trade’ die Grant Hill naar Orlando bracht. Ben werd Big Ben en kreeg eindelijk zijn ‘big minutes’. Hij bedankte GM Joe Dumars, die hem een contract van zes jaar gaf, met 13 rebounds en 2 bloks per wedstrijd.
Zijn naam was gemaakt en Wallace werd enkel beter, samen met de Pistons die ondertussen een topteam geworden waren. Wallace leidde de NBA in rebounds en blocks per wedstrijd tijdens het seizoen ’01-’02, de eerste keer dat een speler dat kon sinds Hakeem Olajuwon in ’89-’90. Hij deed dit bijna nog eens over in ’02-’03 maar kwam 0,1 blok te kort tegenover Theo Ratliff. Wallace werd in zijn carrière vier keer verkozen tot ‘Defensive Player of the Year’ (2002, 2003, 2005 en 2006), een prestatie waarmee hij legende Dikembe Mutombo evenaarde. Hij werd diezelfde jaren en in 2004 geselecteerd voor het ‘NBA All-Defensive First Team’ en was vier keer lid van het ‘All-Star Team’.
Het hoogtepunt van zijn carrière is zonder enige twijfel de titel die hij pakte in 2004. De Pistons waren defensief erg sterk maar misten offensief een speler om de puzzel te vervolledigen. Die vonden ze in de loop van dat seizoen in de persoon van Rasheed Wallace. Het duo Wallace/Wallace deed de fans terugdenken aan de gloriedagen van de ‘Bad Boys’ eind jaren ’80. De Pistons klopten de Bucks, Nets en Pacers en speelden in de finale tegen de Lakers met Shaquille O’Neal op de center.
Wallace wist voor welke taak hij stond: Shaq zo goed als mogelijk limiteren, een taak die velen echter als onmogelijk bestempelden en daardoor de Pistons weinig kans gaven. Maar de Pistons pakten Game 1 in LA en wonnen uiteindelijk met 4-1. Big Ben frustreerde Shaq onophoudelijk en zorgde eveneens dat Kobe Bryant nauwelijks een makkelijk schot rond de korf kon maken. In de beslissende Game 5 was Wallace goed voor 18 punten en 22 rebounds, waaronder 10 offensieve. Hij had in 23 play-off wedstrijden liefst negen wedstrijden van 15 rebounds of meer, waaronder vijf van 20 of meer.
Ben Wallace bleef nog twee seizoenen bij de Pistons maar voorbij de Eastern Conference Finals geraken, zat er niet meer in. Hij speelde dan nog voor de Bulls en de Cavaliers alvoren in 2009 opnieuw te tekenen voor zijn geliefde Pistons. Na dit seizoen vindt Wallace dat het tijd is om ermee op te houden. Tot dan wil hij vooral zoveel mogelijk meegeven aan jonge center Greg Monroe. “Hij heeft zoveel kennis dat hij kan delen”, zegt Monroe. “Hij heeft me echt al veel geholpen, vooral op het defensieve vlak. Hoe meer tijd ik met hem spendeer, hij beter ik zal worden.”
Wallace weet al wat te doen na het basketbal: “Ik ga naar huis om mijn mooie kinderen groot te brengen en te genieten van mijn vrouw.” Maar hij denkt ook na om terug naar school te gaan. “Dat zit er zeker in. Ik ga mijn tijd nemen, het basketbal achter me laten, mijn hoofd vrijmaken en dan opnieuw naar school gaan om rechten te studeren.”
In volgend filmpje kan u de tien beste momenten van Ben Wallace nog eens bekijken:
Foto’s: Getty Images
Reacties