De grootste slagman van deze generatie. Dat is Albert Pujols. De eerste honkman van de St. Louis Cardinals is elk jaar goed. Dit jaar begon hij niet sterk, maar zijn statistieken zijn weer solide. Zonder twijfel een first ballot Hall of Famer.
Toch zal hij vannacht niet zo lekker geslapen hebben.
Want de kostbare verliesbeurt in Game 2 wordt hem aangerekend. De Cardinals stonden tot in de negende inning met 1-0 voor tegen de Texas Rangers. Ian Kinsler kwam met wat geluk door een bloop-single op de honken en toen was daar Elvis Andrus. Nul uit, negende inning, Kinsler op het tweede honk na een steal. Andrus slaat de door closer Jason Motte geworpen bal het midveld in voor de voeten van Jon Jay. Jay gooit de bal, zoals het hoort richting Pujols, die in dit geval als cut-off man dient.
En daar gaat het mis. Pujols weet de bal niet te bemachtigen. Resultaat: de oplettende Andrus rent naar het tweede honk. Kostbaar, omdat nu niet het eerste en derde honk bezet zijn, maar het tweede en derde. Kinsler en Andrus scoren vervolgens na back-to-back sacrifice-flies van Josh Hamilton en Michael Young. Kinsler had waarschijnlijk sowieso wel gescoord. Maar Andrus, het uiteindelijk winnende punt, dat komt op het conto van Pujols.
Kan gebeuren.
Wat niet moet kunnen gebeuren is dat Pujols als een klein kind wegduikt voor de pers. Terwijl alle Rangers’ spelers beschikbaar waren voor vragen na het verlies in Game 1, was Pujols nergens te bekennen na Game 2 van het grootste evenement in baseball (sorry Oranje!). En niet alleen Pujols. Ook de andere veteranen: Lance Berkman, Matt Holliday en Yadier Molina waren nergens te bekennen. Het waren broekies als Motte, Jay, Allan Craig en David Freese die wel voor de microfoons verschenen.
Dit gaat (en wordt), vooral Pujols aangerekend worden. De beste speler in de MLB verantwoordt zich niet voor zijn fouten. Heel jammer, want dat had hem nog groter gemaakt.
Foto: albertpujolsclub.com
1 Reactie