30-in-30 Season Preview 2019: Baltimore Orioles

Door

Er zijn in de geschiedenis van het Amerikaanse honkbal meer slechte seizoenen geweest. De 1962 Mets verloren 120 wedstrijden. De 2003 Tigers verloren er 119. De Baltimore Orioles uit 2018 bezetten echter ferm de derde plek op de lijst slechtste seizoen aller tijden. De O’s verloren maar liefst 115 duels. De uitdrukking ‘een straatlengte achter de winnaar eindigen’ ging voor Baltimore niet eens meer op. Nee, het was meer een continentbreedte aan achterstand op de Boston Red Sox; de 61 wedstrijden die de Orioles achter de BoSox eindigden, verpletterden het vorige record van 52, dat op naam stond van de 1998 Marlins.

Het stomme van 2018 was dat de Orioles optimistisch het seizoen in gingen en serieus dachten mee te kunnen doen om de prijzen. Waar ging het mis?

2018: EEN LEKKE BOOT ZONDER EMMER

Andrew Cashner, Alex Cobb, Danny Valencia, Colby Rasmus en Pedro Alvarez: in 2019 boezemt dit rijtje spelers weinig ontzag in. Toch stonden de Orioles er dankzij deze aankopen goed op, begin 2018. Na het stug vasthouden aan sterren als Manny Machado en Zach (nu Zack) Britton en met solide bijpersonen als Mark Trumbo en Jonathan Schoop leken de O’s er zin in te hebben.

Toen kwam april.

De Orioles konden de abominabele start aan het seizoen (8-20) nooit meer te boven komen. Wat Buck Showalter ook probeerde, hij kreeg zijn ploeg niet aan het honkballen. Grootverdiener Chris Davis zakte door de ondergrens heen en eindige het seizoen met een slash line van .168/.243/.296, waarbij zijn .168 slaggemiddelde het laagste aller tijden is. Rondom de trade deadline in juli had de club al 75 verliespartijen op het bord staan. Het roer ging om.

Machado (Dodgers), Schoop (Brewers), Britton (Yankees), Brad Brach en Kevin Gausman (beiden Braves) werden verkocht. Tim Beckham en Caleb Joseph verlengden hun contracten niet. Aan het eind van het jaar nam de club ook afscheid van GM Dan Duquette en werd manager Buck Showalter ook niet binnen de deur gehouden. Face of the franchise Adam Jones zit nog steeds als Free Agent thuis op de bank. De Orioles van weleer zijn de Orioles niet meer.

2019: OP NAAR DE TOEKOMST

Een nieuwe weg inslaan is niet eenvoudig, maar de Orioles lijken zich eindelijk vereenzelvigd te hebben met de gedachte dat er geïnvesteerd moet worden in de toekomst. Dankzij de trades van vorig seizoen beschikken de O’s al over meer talent dan ze de laatste decennia ter beschikking hebben gehad. Yusniel Diaz kwam over van de Dodgers, Dillon Tate van de Yankees, een aardig pakketje spelers van de Braves, kortom: er is weer wat toekomst te vinden in Baltimore.

TRADES EN DEALS

Voor een club zo duidelijk in transitie als de Orioles waren de twee belangrijkste posities om in te vullen die van GM en Manager. De opvolger van oude rot Dan Duquette werd de piepjonge Mike Elias (35). De voormalig Assistent General Manager van de Houston Astros heeft als taak meegekregen de Orioles het nieuwe tijdperk in te leiden; een tijdperk waarin vooral veel meer en beter geïnvesteerd zal worden in (internationale) jeugd.

De plek van het andere honkbalzwaargewicht Buck Showalter zal dit seizoen ingenomen worden door voormalig Cubs bench coach Brandon Hyde. Hyde, in 2018 de rechterhand van Joe Maddon in Chicago, werd daarmee pas de 20e manager uit de geschiedenis van de Orioles.

Orioles GM Mike Elias (voorgrond) en nieuwe manager Brandon Hyde (achtergrond). (Patrick Semansky)

Qua spelers zijn de O’s relatief stil geweest, dit off-season. Low-profile moves als het claimen van Rio Ruiz van de Braves en het binnenhalen van Drew Jackson van de Phillies en Gregory Infante (ex-White Sox) waren tot februari eigenlijk de hoogtepunten. In deze maand is Baltimore echter weer begonnen met een ouderwets potje ‘dumpster diving’. Catcher Jesus Sucre en kortestop Alcides Escobar kregen Minor League-contracten met uitnodigingen voor Spring Training en werper Nate Karns werd vastgelegd (1 jaar, $800.000 gegarandeerd).

LINEUP

Het gebrek aan serieuze moves betekent ook dat de Orioles 2019 ingaan als één van de kandidaten voor de laatste plaats in de league. Tel maar even mee hoeveel van de volgende namen bekend een belletje doen rinkelen.

Chance Sisco, Mark Trumbo, Trey Mancini, Chris Davis, Jonathan Villar (so far, so good?). Drew Jackson, Richie Martin, Scott Wilkerson, Renato Nunez, Joey Rickard, Cedric Mullins, DJ Stewart.

Hoe ver komt u? Vijf? Zes? Misschien zeven, op een goede dag?

Nee, deze Orioles spreken weinig tot de verbeelding. Er zijn leuke dingen te verwachten van Sisco, Trumbo en Mancini, als gevestigde namen. Villar wisselt tot nu toe goede seizoenen af met dramatische. De enige twee andere namen die een plekje in het achterhoofd verdienen, zijn Joey Rickard en Cedric Mullins. Met name laatstgenoemde bezet al enige tijd een plekje in de Orioles prospecttop. De kleine, snelle outfielder stal vorig seizoen in de Minors 21 honken en sloeg .289 met 12 homeruns in Double-A en Triple-A.

Cedric Mullins (Jonathan Dyer/USA TODAY Sports)

PITCHING

De pitching staff in Baltimore is zo mogelijk een nog groter vreemdelingenlegioen. Dylan Bundy, Andrew Cashner en Alex Cobb zijn dan nog wel bekende namen in de starting rotation. Ook namen als Mychal Givens en Mike Wright Jr. moeten de gemiddelde honkbalvolger redelijk vertrouwd in de oren klinken, maar.. David Hess? Yefry Ramirez? Richard Bleier? Pedro Araujo? Jimmy Yacobonis? Nee.

Als we dan toch één naam moeten noemen om in de gaten te houden, is het Tanner Scott. De fastball van de linkshandige vlammenwerper tikt met enige regelmaat de 100 mijl per uur aan. De werper geldt dan ook als één van de grootste talenten in Baltimore’s organisatie.

CONCLUSIE

Vervelend voor Oriolesfans, maar waar: 2019 heeft alle schijn van opnieuw een dramatisch seizoen voor de club uit Maryland. Een halfbakken rotation met medium talent (dat bij de eerste de beste aardige reeks meteen in de uitverkoop zal gaan), aangevuld met een matig positieroster: this ain’t it, Chief.

Coverfoto: MLB.com

Ook leuk om te lezen