Het was de late zomer van 2001 en toenmalige Manchester Monarchs hoofdcoach Bruce Boudreau was op een bruiloft in Lake Placid, New York. Hij was daar samen met andere bekende gezichten uit de ijshockeywereld, maar was zelf nog niet de bekende coach die hij nu is. Hij was echter wel op weg naar de top en iedereen wist dat de AHL jeugdploeg van de Los Angeles Kings voor Boudreau slechts een tussenstation zou zijn.
Enkele dagen voordat ze terug zouden vliegen vroeg het management van de LA Kings aan Boudreau of hij eerder terug kon komen voor een coaches’ meeting. Kings hoofdscout Ace Bailey mocht daar ook bij aanwezig zijn en wilde graag met zijn goede vriend Boudreau terug reizen. Boudreau maakte vervolgens enkele telefoontjes en liet zijn vlucht omzetten van 11 september naar 10 september, maar Bailey wilde niet de $750 die het ook voor hem zou kosten op de rekening van de Kings zetten als hij er niet verplicht hoefde te zijn.
De bekende scout zag daarom af van het omzetten van zijn ticket voor vlucht United 175 vanuit Boston.
Monarchs coach Boudreau vloog echter wel op de tiende naar de westkust en ging ’s avonds naar bed, onwetend van de bizarre dag die zou volgen. Om 6 uur ’s ochtends ging onverwacht de telefoon en het was zijn vrouw die hem vroeg de televisie aan te zetten. Hij zag de brandende Twin Towers in New York en liet de beelden op zich inwerken.
De ware schok kwam pas toen hij hoorde welke vluchten waren gebruikt. United Airlines One-Seven-Five out of Boston. United 175. Het was op dat moment dat Boudreau besefte dat dat zijn vlucht was geweest en dat zijn goede vriend Ace Bailey wel in die vlucht zat, samen met Kings scout Mark Bavis.
De ijshockeywereld reageerde geschokt op de dood van Bailey, zoals de wereld geschokt reageerde op de bizarre, indrukwekkende en beangstigende gebeurtenissen van die fatale dag in september 2001. Dit verhaal laat echter wel zien dat men bewust en onbewust soms het noodlot kan verslaan door kleine keuzes en misschien wel puur geluk.
Het is in ieder geval een verhaal dat ons de kans geeft stil te staan bij het feit dat 10 jaar geleden het land wiens sporten wij zo waarderen in het hart werd getroffen en dat het leed nog niet geleden is, want ook Bruce Boudreau, inmiddels hoofdcoach van de Washington Capitals, geeft toe in een interview met Washington Post dat terugdenken pijnlijk is – en zal blijven – en dat het schuldgevoel dat hij zoveel geluk had hem steekt alsof hij een egoïst is.
De pijn van 11 september 2011 voor de vele nabestaanden lijkt daarmee niet alleen te bestaan uit de vraag waarom zij hun vrienden kwijt zijn, maar ook waarom zij wel geluk hadden en dat is volgens Boudreau, die we in HBO’s 24/7 leerden kennen als een emotionele trainer, een afschuwelijke last.
Bron: Washington Post
Reacties