Nu het reguliere seizoen voorbij is gaat de focus langzamerhand weer op de NFL Draft. En dus zijn er prospects om te bespreken. De komende twee maanden gaat elke positie onder de loep genomen worden. De drie op papier grootste talenten worden besproken, waarna de rest van de class kort wordt doorgenomen. De vierde positie die aan de beurt is: Tight End.
COLE KMET – NOTRE DAME
Leeftijd: 21 | Lengte: 1.96 m | Gewicht: 113 kg | Junior
De TE class van dit jaar is zeker niet zo top heavy als die van de afgelopen jaren. Als er in de eerste ronde een TE van het bord is mag dat een wonder genoemd worden. Cole Kmet blonk uit tijdens de Draft Combine afgelopen maand en is daardoor flink gestegen in een paar mock drafts. Hij blonk uit in zo’n beetje alles waarin je kan uitblinken. De junior heeft er eigenlijk twee jaar aan legitieme speeltijd opzitten (zijn freshman seizoen speelde hij amper) en het was pas afgelopen jaar dat hij liet zien hoe goed hij als receiving TE is. Over zijn blocking valt nog veel te zeggen, maar Cole Kmet is één van de best beschikbare TE’s van deze draft.
THE GOOD: ATLETISCH VERMOGEN | RECEIVING SKILLS | ALLROUND | RUN BLOCKING
Laten we beginnen met de grootste kwaliteit waar Cole Kmet over beschikt. Een kwaliteit die hij bij Notre Dame pas afgelopen jaar vaak kon laten zien. Zijn reception gingen omhoog (van 15 naar 43) en dus schoten ook zijn aantal yards en touchdowns de lucht in. Kmet is geen ingewikkelde en goede route runner, maar zijn atletisch vermogen en zijn lengte/kracht zorgt ervoor dat hij een prima optie is als receiver. Je krijgt Kmet namelijk niet zo maar neer wanneer hij de bal eenmaal gevangen heeft.
Maar wat Kmet echt een goede receiver maakt (en dat is hierboven ook een beetje zichtbaar) is zijn vangkwaliteiten en zijn geduld. Kmet rent namelijk meestal of naar buiten toe of rent een sloom ontwikkelende slant over het midden langs de line of scrimmage. Geduld en weten waar je moet staan zijn daarbij heel belangrijk. Kmet beschikt tot die kwaliteiten.
Maar wie denkt dat dit alles is, heeft het mis. Kmet kan namelijk ook prima ballen vangen. Het afgelopen seizoen liet hij, zelfs in de endzone, zien ballen te kunnen vangen waar zelfs receivers het moeilijk mee zouden hebben. Een kwaliteit die de meeste pass catching TE niet hebben.
MULTIFUNCTIONALITEIT
Bij zijn pluspunten staat niet voor niets dat hij een allrounder is, want ondanks dat Kmet behoorlijk lang en sterk is, is hij ook nog eens behoorlijk snel. Zeker voor zijn lengte. Daarom stuurde Notre Dame hem ook meerdere malen vanuit de slot of uit de hurk-positie diep. En meerdere malen zou hij vrijkomen en de bal ontvangen.
Tot slot zijn blocking. Zijn grootste kracht ligt wat dat betreft in de running game. Kmet heeft de potentie (ook in de NFL) om een hele goede run blocker te worden. Meerdere malen liet hij bij Notre Dame zien dat hij in zijn eentje de weg vrij kan maken voor een running back en hem zo een gat kan geven om doorheen te lopen. En bij het merendeel van deze momenten liet hij ook de benodigde techniek zien.
THE BAD: INCONSISTENTIE RUN BLOCKING | PASS PROTECTION | WEG KWIJT IN OPEN VELD
Er is alleen één maar. Dat Kmet prima is als run blocker is een feit, maar de consistentie waarmee hij dat afgelopen seizoenen deed laat te wensen over. Hij wisselde geniale momenten op dat vlak af met onverklaarbare momenten en momenten waarbij hij simpelweg werd verslagen. Als hij die slordigheden eruit kan halen, kan hij als run blocker een van de beste worden.
Wat Kmet waarschijnlijk in de NFL niet zo heel vaak zal doen, is pass blocking. In pass protection is hij namelijk niet zo heel denderend. Dit komt deels ook door het feit dat hij er gewoon niet zoveel ervaring mee heeft, maar desondanks is hij alles behalve geschikt om DE of edge rushers bij de QB weg te houden. Zie bijvoorbeeld het voorbeeld hieronder (witte rondje).
Nog een (wat minder essentieel) punt van verbetering is zijn blocking in open field. Want, en gezien de snelheid waarmee het spel wordt gespeeld is dat niet zo verwonderlijk, soms doet Kmet je laten denken dat hij in het open veld even geen idee heeft wat hij moet doen.
Zeker geen reuze probleem (hij is namelijk niet de enige), maar als hij een elite run blocker wil worden kan hieronder verbeteren zeker geen kwaad. Vanaf de line of scrimmage blocken gaat prima, maar op het moment dat er een aanloop is worden de kwaliteiten overduidelijk een stuk minder.
JARED PINKNEY – VANDERBILT
Leeftijd: 22 | Lengte: 1.93 m | Gewicht: 117 kg | Senior
Dat het geen extreem getalenteerde TE class is, is wel duidelijk. Aan de diepte mag echter niet getwijfeld worden. Er zijn namelijk een stuk of tien TE die een goede kans maken om daarachter gekozen te worden. Jared Pinkney, die vier jaar bij Vanderbilt heeft doorgebracht, is er daar één van. Net zoals Kmet beschikt hij over uitstekende run blocking skill en kan hij tevens prima ballen vangen. Dit liet hij, net zoals Kmet, echter maar een jaar echt zien. En het grote probleem is dat dit jaar niet 2019, maar 2018 was.
THE GOOD: RUN BLOCKING | SNELHEID | FYSIEKE KRACHT
Over de fysieke gesteldheid van Pinkney valt niet te twijfelen. Hij is snel (waardoor hij prima kan functioneren als receiver) en heeft tevens de lengte en kracht om effectief te zijn als blocker in de running game. Dit laatste is dan ook zijn voornaamste kracht. Net zoals Kmet excelleert hij als run blocker.
Overigens is Pinkney een betere pass blocker dan dat Kmet is. Bij Kmet is het duidelijk te zien dat hij zich daar niet comfortabel voelt. Bij Pinkney is dat wel anders. Toch gaat het te ver om dit als kracht te bestempelen en lijkt de kans in de NFL vrij groot te zijn dat NFL-teams dit gaan proberen te vermijden.
PASSING GAME
Maar de kwaliteiten als receiver kwamen dus echt goed in beeld tijdens het seizoen 2018. Toen ving hij 50 ballen (de andere seizoenen ongeveer 20) en ving hij voor 774 yards. In de jaren daaromheen kwam hij niet verder dan 279 yards. Tevens speelde hij tijdens dat seizoen vier wedstrijden meer dan de overige seizoenen. Hoe werd Pinkney dan gebruikt? Het merendeel van zijn passes en routes waren in de flat, zoals hieronder.
Toch is Pinkney (net zoals Kmet) dankzij zijn snelheid ook een gevaar om vanuit de slot diep te lopen. Want dat Pinkney op deze manier ballen kan vangen, daar zagen we in 2018 wel genoeg voorbeelden van.
Toch beschikt Pinkney, in tegenstelling tot Kmet, over de kwaliteiten om vanuit een blocking stance een catch te maken en zo de hele verdediging op het verkeerde been te zetten. Neem als voorbeeld deze TD pass (waarvan hij er in 2018 zeven ving, net zoveel als de andere drie jaar bij elkaar) vs Georgia.
THE BAD: ROUTE RUNNING | INCONSISTENTIE PASSING GAME
Het probleem, en dit valt ook uit de statistieken op te maken, is zijn consistentie. Wat niet hielp is dat hij bij Vanderbilt tijdens de vier jaar dat hij daar speelde niet bepaald omringt was met talent. Een goede QB heeft hij bijvoorbeeld nooit gehad. Tel daarbij op dat hij wekelijks speelde in de sterkste conference van het college football, en de inconsistentie kan daar een verklaring voor zijn. Toch kan niet onopgemerkt blijven dat ook Pinkney zeker niet de meest consistente TE van deze class is geweest. Deels kwam dit ook door zijn route running, waar in de NFL dan ook niet al te veel van verwacht moet worden. Veel lastiger dan diep lopen of ballen in de flat en via een slant werd het namelijk niet. En zelfs dat ging soms niet helemaal soepel. De inconsistentie zal dus richting de draft het grootste vraagteken zijn voor NFL-teams.
BRYCEN HOPKINS – PURDUE
Leeftijd: 23 | Lengte: 1.96 m | Gewicht: 111 kg | Senior
Tot nu toe hebben we vooral TE’s gezien die van alle markten thuis zijn. Goede run blockers, prima in de passing game en niet zo heel indrukwekkende cijfers. Brycen Hopkins is toch een ander verhaal. Vergeleken met de twee namen hiervoor zijn de cijfers als receiver (vooral in 2019) een stuk indrukwekkender te noemen. Qua blocking is Hopkins wat minder (en vooral wat inconsistenter) dan Kmet en Pinkney, maar zijn kwaliteiten als receiver staan buiten kijf. Zijn eerste twee jaar in college (2015 en 2016) waren niet zo indrukwekkend te noemen, maar gedurende zijn carrière bij Purdue is hij zowel statistisch gezien als qua speler elk jaar beter geworden. En dankzij een sterk 2019 is hij nu misschien wel de best beschikbare TE in de 2020 NFL Draft.
THE GOOD: ROUTE RUNNING | HANDS | LICHAAMSBOUW | MOBILITEIT
De kwaliteiten van Hopkins komen overduidelijk tot zijn recht in de passing game. Daar is Purdue de afgelopen drie jaar ook achter gekomen. Natuurlijk draaft Hopkins als blocking zijn steentje bij, maar het is duidelijk dat hier niet zijn kracht ligt. Maar daar straks meer over. Eerst zijn kwaliteiten als receiver. Want er zijn er weinig, misschien is er zelfs wel niemand, in deze draft die op dit gebied in de buurt komt van Hopkins. Bij Purdue bewees hij dit week in week uit. Hij werd vooral gebruikt op twee manieren. Ten eerste: de slant route. En waarom? Omdat hij voor een TE een uitstekende route runner is. Dit maakt hem ideaal om als mismatch in de slot te plaatsen. Van hieruit kan hij dan ook een slant rennen.
Of kan hij diep gaan om vervolgens gebruik te maken van zijn snelheid en mobiliteit om vervolgens zijn kwaliteiten als receiver te tonen. Vaak begint hij ook in de slot, waarna hij dreigt naar binnen te komen en vervolgens naar buiten gaat om daar de bal te vangen. Mits goed gegooid, kan hij vervolgens gebruik maken van zijn atletisch vermogen om verdedigers achter zich te laten en kan hij zijn snelheid aan het werk zetten.
OUT ROUTES
Ook werd hij vaak gebruikt met out routes naar de zijkant, waarna hij vervolgens gebruik kon maken van een mismatch en zijn kwaliteiten om yards op te pikken na de catch. Een kwaliteit die Hopkins met zijn lengte en gewicht vooral afdwingt door gewoon door te lopen totdat hij een keer gestopt wordt.
Tot slot liet Hopkins bij de Boilermakers ook vaak genoeg zien lastige passes of passes die je eigenlijk niet hoort te vangen, te kunnen vangen. Bij Purdue heeft Hopkins niet echt gebruik kunnen maken van een goede en consistente QB, maar hij wist er zeker de laatste drie jaar toch het beste van te maken.
THE BAD: CONSISTENTIE IN BLOCKING
Dat Hopkins kwaliteiten heeft als receiver mag naar de voorbeelden van hierboven inmiddels wel duidelijk zijn. Dat hij tegen tegenstanders van hoog niveau heeft gespeeld mag gezien de conference waarin hij vijf jaar actief is geweest (de BIG Ten) ook geen twijfel over zijn. Maar is er dan wel een punt van kritiek? Zeker. Hopkins is namelijk niet zo consistent als het aankomt op zijn blocking in de running game en zelfs passing game als de twee spelers die hiervoor genoemd werden. Daar valt wel want winst te boeken. Hopkins wisselde namelijk momenten als hieronder.
Af met momenten als hieronder waarin hij gewoon niet alert is en compleet vergeet zijn man te blocken. In dit geval resulteert het in een tackle van de verdediger die hij moest blocken. In de NFL gaat dit net zo hard, zo niet harder, afgestraft worden. Dit (en zijn andere fouten) zijn geen fouten die niet herstelbaar zijn. Het zijn vooral fouten die te maken hebben met zijn concentratie en de wil om te blocken. Iets wat Kmet en Pinkney bijvoorbeeld wel hebben laten zien.
Nu zal ook Hopkins zelf weten dat zijn kwaliteiten liggen bij het vangen van de bal, maar hij zal deze inzet toch ook op een consistente wijze moeten laten zien in (vooral) de running game wil hij in de NFL succesvol gaan zijn. Anders wordt Hopkins heel snel een eendimensionale TE.
OVERIGE TE CLAS
Maar zoals al eerder gezegd: de TE class van dit jaar bevat behoorlijk veel verschillende opties. Zo ook Hunter Bryant, een receiving tight end puur sang. Voor de teams die een extra wapen zoeken in de passing game (zie bijvoorbeeld de Packers) en op TE nog wel een plek hebben: Hunter Bryant is de man. Goede route runner, snelheid en kracht en kan ook verschillende routes rennen.
Overigens kan dit ook gezegd worden van Oregon TE Jacob Breeland, die zo’n beetje een kopie is van Hunter Bryant en ook nog eens in dezelfde conference actief is geweest (PAC-12). Dit is dan ook meteen het grootste kritiek puntje bij deze spelers: de weerstand (verdedigend gezien) in college is niet bepaald indrukwekkend geweest. Hoe anders is dat voor LSU TE Thaddeus Moss, die dankzij blessures niet zo hoog staat in de piekorde als dat hij op basis van zijn kwaliteiten zou verdienen. En ja, hij is familie van Randy Moss. Als dat niet reden genoeg is om hem te overwegen…
OVERIGE OPTIES
En dan zijn er nog een paar andere namen om in de gaten te houden. Albert Okwuegbunam was de uitblinker tijdens de NFL Draft combine en is daardoor omhoog geschoten in de piekorde. Daarnaast zijn TE’s als Colby Parkinson, Matt Bushman en Harrison Bryant zeker het overwegen waard in de eerste vijf rondes van de NFL Draft. Want zo top heavy als de TE Class vorig jaar was, zo diep is die dit jaar.
SPORTAM TE RANKING
1: Brycen Hopkins | 2: Cole Kmet | 3: Jared Pinkney | 4: Hunter Bryant | 5: Thaddeus Moss | 6: Jacob Breeland | 7: Albert Okwuegbunam | 8: Colby Parkinson | 9: Matt Bushman | 10: Harrison Bryant
(Top/Cover Photo: Rick Kimball/ISD)
Reacties