2020 NFL Draft Prospects: Quarterbacks

Nu het reguliere seizoen voorbij is gaat de focus langzamerhand weer op de NFL Draft. En dus zijn er prospects om te bespreken. De komende twee maanden gaat elke positie onder de loep genomen worden. De drie op papier grootste talenten worden besproken, waarna de rest van de class kort wordt doorgenomen. En zoals dat hoort beginnen we met de belangrijkste positie: Quarterback.

JOE BURROW – LSU

Leeftijd: 23 | Lengte: 1.93 m | Gewicht: 97 kg | Senior

Sinds zijn transfer van Ohio State (waar hij alles behalve indruk maakte) naar LSU is Joe Burrow uitgegroeid tot een fenomeen. Zelden hebben we iemand zich zo snel zien ontwikkelen tot één van de beste QB-seizoenen die het college football ooit gezien heeft. En de statistieken (zie hieronder) bewijzen dit. Naast de bizarre stats (bijna 6000 yds passing, 76% completion percentage en 60 TD’s vs maar zes picks) verbrak Burrow afgelopen seizoen ook veel records. Burrow is met zijn 60 touchdown passes namelijk de nieuwe recordhouder (vorige was 58 van Hawaii QB Colt Brennan in 2006). Daarnaast heeft hij ook het record verbroken voor meeste TD’s verantwoordelijk (65). Een touchdown-machine dus. De enige grote vraag is: kan hij ook presteren in de NFL, buiten het systeem van LSU?

THE GOOD: GOED ONDER DRUK | GEDULD | GOED BUITEN DE POCKET | SCHAKELT DB’S UIT | ALLROUNDER

Voordat we daaraan gaan beginnen, moeten we natuurlijk eerst even kijken naar wat Burrow de afgelopen twee jaar in het shirt van LSU zo goed heeft gedaan. Wie naar zijn highlights en film kijkt, ziet meteen dat Burrow extreem geduldig is. Wat dat betreft speelt hij zoals hij als character ook te boek staat: cool en rustig. Burrow blijft als hij rushers aan ziet komen (en weet dat hij geraakt gaat worden) staan en wacht tot op het laatste moment om de bal te gooien. Met andere worden: hij accepteert de hits. En die paar seconden kunnen beslissend zijn.

Wanneer de OL zijn werk niet doet, is hij tevens mobiel genoeg om twee a drie rushers te ontwijken en de play te verlengen. En meestal resulteert dit dan in een completion and then some. En als er niemand vrij staat kan Burrow met zijn benen prima het verschil maken. Verder zijn de beslissingen van Burrow meestal de goede (zie 6 interceptions afgelopen seizoen). Hij gooit wanneer dat kan, rent wanneer de ruimte daar is en gooit de bal weg wanneer dat moet. Voorbeelden te over, maar het moment van hieronder vs Georgia staat wel symbool voor zijn kwaliteiten buiten de pocket.

DB’S UITSCHAKELEN

De arm van Burrow is alles behalve de sterkste in deze draft, maar dit maakt hij goed met zijn bizarre accuracy en touch. Zeker met korte en middellange passes weet Burrow wel raad (zie 76% completion percentage). Veel hele lange passes gooide hij niet (niet een groot onderdeel van de LSU offense), maar als hij dat deed liep het meestal goed af. Wat Burrow namelijk als geen ander kan, is de bal zo plaatsten dat alleen zijn receiver de bal kan vangen. En dat is een behoorlijk voordeel: een QB hebben die zelf DB’s kan uitschakelen. Zelfs wanneer deze DB’s goed gepositioneerd staan. Burrow zorgt er wel voor dat de bal bij zijn receiver komt.

THE BAD: KAN HIJ PRESTEREN BUITEN HET LSU-SYSTEEM, ZONDER EEN BOVENGEMIDDELDE OL?

Maar het is natuurlijk niet alleen maar rozengeur en maneschijn, ook al kwam het seizoen van Burrow wel akelig dichtbij. Zelfs bij Burrow zijn er wel op- en/of aanmerkingen. Dit heeft echter niet per se met zijn spel te maken, maar meer met de stap hogerop. Want het komt natuurlijk niet zomaar dat hij bij Ohio State matig presteerde en bij LSU ineens uitgroeide tot de beste QB in college football. Het systeem van LSU (onder leiding van een fantastische coaching staff) zorgden er deels voor dat Burrow zo succesvol was. Daarnaast heeft Burrow bij LSU de beschikking gehad over fantastische receivers en een ijzersterke OL.

In de NFL (waarschijnlijk bij de Bengals) zal vooral dit tweede wel anders zijn. Met een fitte Jonah Williams zal de OL in Cincinnati wel wat verbeteren, maar de lijn blijf nog steeds één van de meest kwetsbare in de NFL (vorig jaar 30ste van de 32 volgens PFF). De wapens zijn wel aanwezig (RB Joe Mixon, WR’s Tyler Boyd, John Ross, Auden Tate enz), maar elke QB wordt minder zonder een goede OL. Zo ook Joe Burrow. En de grote vraag zal dan ook zijn hoe Joe Burrow hiermee om zal gaan en hoe snel hij zich hieraan zal gaan aanpassen.

TUA TAGOVAILOA – ALABAMA

Leeftijd: 22 | Lengte: 1.85 m | Gewicht: 98 kg | Junior

Net zoals in 2018 eindigde het seizoen 2019 vroeg voor Tua Tagovailoa. Opnieuw gooide een blessure roet in het eten. Verschil met 2018 was dat hij afgelopen seizoen niet meer terugkeerde. Hoe dan ook: twee jaar achter elkaar wordt een seizoen van Tua dus verstoort door een ernstige blessure. Inmiddels kunnen we wel stellen dat Tua aan beide benen behoorlijk veel schade heeft opgelopen. Ondanks de ernstige blessure van afgelopen seizoen (waarvan het herstel voorlopig voorspoedig gaat) besloot Tua na een toch fantastische carrière bij Alabama afscheid te nemen. Joe Burrow is volgens vele de best beschikbare QB in deze draft, maar qua upside en talent staat Tua Tagovailoa bij veel mensen nog steeds bovenaan. De vraag is alleen: hoe keert Tua terug van zijn blessure, hoeveel tijd heeft hij nodig en welk NFL-team durft het risico te nemen?

THE GOOD: SLANT KING | KANON VAN EEN ARM | SNELLE RELEASE | MOBILITEIT

Maar voorlopig even genoeg over de blessureproblemen van Tua. Laten we eens kijken naar wat hem allemaal zo goed maakt. Want dat is nogal wat. Te beginnen met zijn primaire skill: de deep ball. Deels omdat hij, vergelijkbaar met Drew Lock (nu QB van de Denver Broncos), enorm accuraat is als het aankomt op dit soort ballen, deels omdat hij een kanon van een arm heeft. En laat dit nou net een trade zijn waar Drew Lock ook over beschikt. Wat ook opvalt aan het moment van hieronder vs LSU: het in eerste instantie kijken naar rechts  (om de safety’s naar rechts te leiden) en vervolgens accuraat te gooien naar links. Safety’s uit positie, cornerback verslagen door de receiver en ruimte achter de cornerback (dankzij het wegkijken van Tua). Resultaat: touchdown.

Waarin Tua echter verschilt ten opzichte van Lock, is dat hij alle andere onderdelen van een elite QB in de pocket ook onder de vingers heeft. Hij wordt niet voor niets de slant master genoemd. Zijn accuracy (71%) komt niet in de buurt van die van Burrow, maar is nog steeds bijzonder hoog te noemen. En dit komt vooral dankzij de plaatsing en de timing van deze slants. Wat bij deze routes helpt is zijn snelle release. In een splitseconde kan hij de bal al uit zijn handen hebben. Verdedigers hebben op deze manier geen schijn van kans om ook maar bij hem in de buurt te komen.

ATLEET

Wat Tua dan weer net wat meer heeft dan Burrow is mobiliteit en atletisch vermogen. We zullen natuurlijk af moeten wachten hoe dit zal zijn na zijn ernstige blessure, maar feit is wel dat Tua ook buiten de pocket als runner effectief is. En dan doelen we vooral op het rennen met de bal en het maken van de juiste beslissing. Want als het op gooien on the run aankomt is hij weer niet zo goed als Burrow. Net zoals Burrow kan Tua echter de bal wel zo plaatsen dat de DB (ondanks goede defense) geen schijn van kans heeft en eigenlijk alleen maar een overtreding kan maken.

THE BAD: BLESSUREGESCHIEDENIS | COVERAGE READING NA DE SNAP

Als we naar de speler Tua kijken, lijkt er een punt van aandacht te zijn die door meerdere mensen wordt erkend: coverage reading. En het gaat hierbij dan niet om het readen van de coverage voor de snap, maar daarna. Want op het moment dat teams (en dan vooral goede teams als Georgia, LSU, Clemson, Auburn) hun coverage na de snap veranderen en dus verbergen, herkent Tua dat soms nog niet snel genoeg. Zeker in de NFL, waar elk team dit doet, zal hij hier consistenter in moeten worden.

Daarnaast geldt voor hem hetzelfde als voor Burrow: hoe gaat hij reageren op het feit dat hij het met een wat mindere OL moet gaan doen. De OL van Alabama zorgde er namelijk voor dat hij amper tot niet onder druk kwam te staan, waardoor we over Tua op dat vlak ook nog niet zoveel weten als bij Burrow. Toch valt te verwachten dat bij de Bengals (Pick 1) of de Dolphins (pick 5) hij met een matig tot slechte OL (30ste en 32ste in de NFL volgens PFF) moet gaan werken. De wapens zijn bij beide NFL-teams aanwezig en Tua is in staat receivers beter te maken dan dat ze zijn. De vraag is dus: kan de OL van deze teams Tua overeind houden.

BLESSURES, BLESSURES EN NOG EENS BLESSURES

Maar zonder enige twijfel is zijn blessuregeschiedenis het grootste vraagteken. Momenteel lijkt het er op dat de Bengals met de eerste pick voor Joe Burrow zullen gaan, waardoor de Dolphins op vijf de volgende kanshebber zullen zijn. De vraag is echter of Tua niet enorm zal zakken nu hij aan beide benen (en de rest van het lichaam) een blessure heeft gehad. Want om een top-vijf pick te besteden aan iemand waarvan je nog niet met zekerheid kunt stellen dat die weer op zijn oude niveau terug zal keren, is een gok die sommige zelfs in Las Vegas niet zouden wagen. De Dolphins lijken drie opties te hebben: kiezen voor Tua en voor de lange termijn gaan, kiezen voor Herbert of Love en voor de korte termijn gaan of volgend jaar kiezen voor Justin Fields of Trevor Lawrence. Zeg het maar.

JUSTIN HERBERT – OREGON

Leeftijd: 22 | Lengte: 1.98 m | Gewicht: 107 kg | Senior

Van alle QB’s in dit artikel heeft Justin Herbert met afstand de meeste speeltijd achter de rug. Tijdens zijn eerste twee seizoenen in Oregon speelde hij acht duels, waarna hij tijdens zijn laatste twee seizoenen de full time starter werd van de Ducks. De statistieken die daaruit voort zijn gekomen zijn, ondanks het feit dat hij in de niet zo ijzersterke PAC-12 conference speelde, indrukwekkend. Daarnaast is er eigenlijk niks wat Justin Herbert op het veld niet kan. De vraag is alleen of zijn consistentie geen struikelblok gaat vormen voor NFL-teams om hem in de top tien van de aankomende draft te kiezen. Want daarin zit namelijk het grote verschil tussen Burrow en Herbert.

THE GOOD: ACTIEF | CONTROLE | MOBIEL | DEEP BALL | ERVARING

Voordat we het daarover gaan hebben bespreken we eerst zijn kwaliteiten. Want die zijn er te over. Wie naar Herbert kijkt, zal veel overeenkomsten zien met Joe Burrow (de stats even daar gelaten). Herbert is altijd actief, of het nou in of buiten de pocket is. Herbert heeft, en dat maakt het zo bijzonder, terwijl hij zo actief is alles onder controle. Zijn hoofd blijft constant in beweging, hij zoekt altijd naar de vrije man en lost het (mocht die er niet zijn) anders met zijn voeten op. Want Herbert is net zoals Burrow mobiel genoeg om rushers te ontwijken, buiten de pocket te kunnen gooien en zelf met de benen first downs te verzamelen.

Qua passes is er niet veel wat Herbert niet kan. Hij heeft een betere en acuratere deep ball dan Burrow (deels ook omdat dit een grote onderdeel is van de Oregon offense dan bij die van LSU) en is tevens behoorlijk precies als het aankomt op passes naar de zijkant of door het midden. Zijn completion percentage (67%) laat zien dat hij daar afgelopen seizoen ook enorm op vooruit is gegaan.

Bij Oregon kwam hij, dankzij zijn sterke OL, niet heel vaak in de problemen. Maar als dit dan wel eens voor kwam, liet hij zien zelfs in deze situaties voor het merendeel alles onder controle te hebben. Daarnaast beschikt Herbert dus, in tegenstelling tot Burrow en Tua, over vier jaar speelervaring. Iets waar NFL scouts nogal blij van worden.

THE BAD: CONSISTENTIE | OOK GOED TEGEN MEER WEERSTAND?

Maar er zijn zorgen. Zorgen om zijn consistentie en de weerstand die hij in college heeft gehad. Want laten we wel wezen: de PAC-12 is geen SEC (Burrow en Tagovalioa) of BIG Ten. Het niveauverschil tussen de tegenstanders van Burrow/Tagovailoa en Herbert is gewoon erg groot. Oregon had in de PAC-12 eigenlijk maar een echter uitdager: Utah. Burrow en Tua kregen bijna wekelijks te maken met ijzersterke tegenstanders en hebben tevens ervaring in de playoffs. Iets wat Justin Herbert na vier jaar college niet kan zeggen. Wat dan wel weer in het voordeel van Herbert spreekt, is dat de wapens waar hij mee moest werken een stuk minder getalenteerd waren dan die van Burrow en Tagovailoa. Herbert was echter zelfs in zijn vierde jaar niet consistent genoeg. Momenten zoals hieronder vonden ook afgelopen seizoen nog te vaak plaats.

Veel mensen hadden verwacht dat hij in zijn vierde jaar deze consistentie wel te pakken zou krijgen. Wie simpelweg naar de statistieken kijkt (zowel per wedstrijd als over het gehele seizoen) zal denken: dat deed hij toch ook? Maar wie de wedstrijden kijkt zal zien wat er bedoelt wordt. Herbert wisselt geniale momenten af met momenten waarvan je denkt: hoe is dat mogelijk? En die momenten zullen eruit moeten (zoals Burrow dat gedaan heeft bij LSU) wil hij in de NFL gaan slagen. Want ook Herbert zal namelijk (mocht hij door bijvoorbeeld de Dolphins of Chargers gekozen worden) moeten omgaan met de switch van een goede OL naar een zwakke OL. En dat dus bovenop het feit dat zijn stap qua niveau (PAC-12 naar NFL) een stuk groter zal zijn dan die van Burrow en Tagovailoa.

OVERIGE QB CLASS

Want ondanks dat dit de drie grootste namen zijn die (met enige zekerheid) tijdens de eerste ronde gekozen gaan worden, zijn er natuurlijk nog tal anderen namen. Waarvan de meest interessante waarschijnlijk Jordan Love zal zijn. De Junior QB van Utah State is één van de ruwe diamanten van deze draft en heeft zich bij Utah State nog niet kunnen bewijzen tegen echt sterke concurrentie. Maar het talent is zonder meer aanwezig. Love beschikt over een explosieve arm en een hele goede deep ball. Consistentie is bij Love echter key. Daarnaast gooide Love afgelopen jaar iets te veel interceptions (17 vergeleken met 6 de twee seizoenen daarvoor), wat zijn status als ruwe diamant wel bevestigt. Love neemt nog teveel risico en herkent nog niet zo goed de momenten waarop hij wel of geen risico moet nemen.

Daarnaast zijn er nog Jake Fromm (Junior, Georgia) en Jacob Eason (Junior, Washington) die veel langs komen in Mock Drafts. Jacob Eason is een wildcard, want de QB heeft er bij Washington welgeteld één volledig seizoen als starter opzitten. En dat seizoen ging gepaard met fantastische maar ook mindere momenten. Een fantastische arm, maar een niet zo grote atleet met weinig ervaring als starter. Jake Fromm heeft er drie jaar als starter bij Georgia opzitten, maar heeft een beetje stilgestaan in zijn ontwikkeling. Zijn completion percentage ging vorig jaar omlaag (61% t.o.v 67% het jaar daarvoor) en ook het aantal touchdowns daalde.

DE OVERIGE OPTIES

Daarachter zullen Jalen Hurts (Oklahoma, ook een kanshebber voor andere posities), Steven Montez (Colorado), Nate Stanley (Iowa), Khalil Tate (Arizona), Shea Patterson (Michigan) en Anthony Gordon (Washington State) opties. Zeker die laatste is een interessante optie. Ervaren (want senior) en afgelopen seizoen bij Wazzu een uitstekend jaar achter de rug. Tijdens de Draft Combine lijkt de kans redelijk groot dat Anthony Gordon, Khalil Tate en Jacob Eason hoge ogen gaan gooien.

SPORTAM QB RANKING

1: Joe Burrow | 2: Tua Tagovailoa | 3: Justin Herbert | 4: Jordan Love | 5: Jake Fromm  | 6: Anthony Gordon  | 7: Jacob Eason | 8: Jalen Hurts | 9: Shea Patterson | 10: Khalil Tate

(Top/Cover Photo: Jamie Schwaberow/Getty Images)