Vandaag starten in de NBA de play-offs. Na een seizoen vol hoogte en dieptepunten hebben zestien zich geplaatst voor de knockoutfase. Al deze ploegen hebben maar één doel: het winnen van de Larry O’Brien NBA Championship Trophy.
In deze serie belichten we alle deelnemers aan de play-offs. Vrijdag kon je alle deelnemers (Memphis Grizzlies,Denver Nuggets, Oklahoma City Thunder, New Orleans Hornets, Portland Trailblazers, Dallas Mavericks, San Antonio Spurs, Los Angeles Lakers,) van de Western Conference lezen, vandaag gaan we verder met de acht ploegen uit de Eastern Conference.
Boston Celtics
Als donderslag bij heldere hemel was Kendrick Perkins vertrokken. Doc Rivers had de trade van de nimmer lachende en onverzettelijke basketballer een keer kunnen voorkomen, maar bij het volgende bod was het over. Er moest ruimte komen in het Celtics-loongebouw. En ineens begon de Boston-machine te haperen.
Pijnlijk was het vertrek van Perk naar Oklahoma. In eerste instantie voor de fans, later ook voor de ploeg die hij achterliet. Dat Rivers een trade probeerde te blokkeren was logisch. Perk was het boegbeeld van de Celtics. Met zijn over-mijn-lijk-mentaliteit was hij een belangrijke roerganger. Een man die de tegenstander angst inboezemt.
Onbedoeld leidde zijn transfer de ommekeer in. Op zich had Boston het verlies van Perkins kunnen opvangen, maar de timing was nogal slecht. Alle andere grote mannen, zoals de O’Neals (Shaquille en Jermaine) en Glen Davis zaten eind februari (al) in de lappenmand. Dat zorgde voor problemen in de paint, want de spoeling was dun en de kwaliteit minder.
Daarnaast heeft het inpassen van nieuwelingen als Nenad Krstic en Jeff Green veel voeten in Bostonian aarde gehad. Lees: ze vallen vies tegen. En in de tussentijd kampte Rajon Rondo met een vormdip en was back up spelverdeler Delonte West ook verre van fit. Probeer dan maar onverdroten door te gaan met winnen.
Toch als je puur naar de eindrangschikking kijkt, dan hebben de Bostonians het nu beduidend beter gedaan. De derde plaats in het oosten met een record van 56-26 oogt beter dan de vierde stek van vorig seizoen. Toen kwamen Doc Rivers en zijn mannen niet verder dan 50-32.
Dat dit niets zegt, bewezen de Celtics vervolgens in de postseason, toen zij pas in de allesbeslissende wedstrijd in de NBA-finals hun hoofd bogen voor de Los Angeles Lakers. De boodschap is dus dat je de ploeg uit Boston nooit en te nimmer moet afschrijven. Alle benodigdheden om een ring te winnen, zijn (nog altijd) aanwezig.
Maar of ome Doc nou met meer zelfvertrouwen de playoffs ingaat dan in 2010 is maar de vraag. In eerste instantie leek zijn team onbedreigd de beste te worden in het oosten, totdat er ineens de klad in kwam. Rivers is heel afhankelijk van zijn starters. Met Pierce, Allen, Garnett en Rondo heb je genoeg kwaliteit om een basketbaloorlog te winnen. Zij zullen dan ook veel minuten gaan maken tegen de Knicks.
Groot voordeel is dat New York al sinds eind 2006 geen poot meer aan de grond krijgt in Boston en dit seizoen geen vat kreeg op de verliezend finalist van 2010. Wel dient hieraan te worden toegevoegd dat de Knicks een sterk einde van het seizoen kenden met Melo aanvallend amper af te stoppen.
Foto: slamonline.com
Reacties