De San Diego Padres wonnen nog nooit de World Series. Sinds hun oprichting, in 1969, stonden zij twee keer in de Fall Classic, maar de Tigers (1984) en de Yankees (1998) bleken te sterk. Na 1998 wonnen de Padres nog twee keer de NL West in 2005 en 2006, maar kwamen niet verder dan de division series.
2010: 1 win te weinig
Het was een goed seizoen voor de Padres, die in totaal 131 wedstrijden op de eerste plaats stonden. Op het hoogtepunt van hun seizoen stonden ze zelfs 6.5 wedstrijd voor op de nummer twee in de NL West. Ze verspeelden hun eerste plaats en de Wild Card in de laatste tien wedstrijden, waarvan zij er slechts vijf wisten te winnen.
De Giants, de latere World Series winnaars, gingen er met de NL West vandoor en de Braves pakten de Wild Card.
De Padres eindigden het seizoen met een record van 90-72. Ze scoorden maar 655 runs (12e in de NL), ze sloegen 1338 hits (15e), waarvan 132 home runs (12e) en hadden een gezamenlijk slaggemiddelde van .246 (15e).
Dit team won zijn wedstrijden dus voornamelijk vanwege goede pitching. Het team ERA van 3.41 was het tweede beste in de National League. De pitchers gooiden 1295 keer drie slag en 517 ker vier wijd. Vier van de startende werpers wonnen 10 of meer wedstrijden en de closer pakte 47 saves.
Adrian Gonzalez, Mat Latos en Heath Bell (foto) staken boven de rest uit in San Diego. Gonzalez was de enige slagman die in de buurt kwam van de .300 met .298 en was de enige slagman met meer dan 13 home runs (30) en met 101 had hij bijna twee keer zoveel RBIs als nummer twee Will Venables (51).
Mat Latos was als 22-jarige de ace van de Padres. Hij ging 14-10 met een ERA van 2.92 en gooide 189 strikeouts in 180 innings. Heath Bell was de closer en pakte, zoals gezegd, 47 saves. Hij gooide 86 keer drie slag in 70 innings.
Er waren geen grote tegenvallers bij de Padres. De slagploeg was als geheel niet goed, maar je mocht van deze spelers simpelweg niet meer verwachten.
2011: helemaal opnieuw beginnen
De Padres waren betrokken bij een van de meest besproken transacties van deze winter. Ze stuurden in een trade Adrian Gonzalez naar de Boston Red Sox in ruil voor Casey Kelly (SP), Anthony Rizzo (1B), Reymond Fuentes (CF) en Eric Patterson (OF).
De Padres raakten zo hun enige goede slagman kwijt en voegden een aantal grote talenten toe, waarvan Kelly het meest ‘Major League ready’ lijkt te zijn. Via trades trokken ze Cameron Maybin (OF) en Jason Bartlett (SS) aan en Orlando Hudson (2B), Jorge Cantu (1B), Dustin Moseley (SP), Gregg Zaun (C), Chad Qualls (RP), Aaron Harang (SP) en Brad Hawpe (1B/RF) aan.
De Padres zijn aan het ‘rebuilden’ en de kans lijkt daarom groot dat ze rond de trade deadline nog zullen proberen een aantal talenten binnen te halen in een trade voor closer Heath Bell. Op die manier hopen ze over een aantal jaren weer terug te keren aan de top.
De rotation van de Padres bestaat uit Mat Latos (foto), Clayton Richard en Wade Leblanc. Aaron Harang, Dustin Moseley, Tim Stauffer en Cory Luebke zullen om de laatste twee plaatsen strijden in Spring Training. Heath Bell is voorlopig nog de closer en wordt in de bullpen bijgestaan door Luke Gregerson, Mike Adams, Joe Thatcher, Chad Qualls en Ernesto Frieri.
In het infield strijden Brad Hawpe, Jorge Cantu en Kyle Blanks om de positie van startende eerste honkman. Het middle infield bestaat uit nieuwe spelers Jason Bartlett en Orlando Hudson. Chase Headley is de derde honkman en Nick Hundley is de catcher en Gregg Zaun wordt waarschijnlijk zijn back-up.
Ryan Ludwick (LF), Cameron Maybin (CF) en Will Venables (RF) vormen het outfield. Chris Denorfia en Aaron Cunningham worden waarschijnlijk de vierde en vijfde outfielders. De volledige depth chart van de Padres vind je hier.
Van de Padres hoeven we in 2011 weinig te verwachten. Ze zijn hun beste speler kwijtgeraakt en zullen zeer waarschijnlijk ook hun closer traden halverwege het seizoen. De pitching en de nieuwe keystone zullen ervoor zorgen dat het geen dramatisch seizoen wordt.
Reacties