In de nacht van maandag op dinsdag begint de finale om de Stanley Cup. Dat de Washington Capitals zover gekomen zijn, is al een verrassing. Dat de Vegas Golden Knights vier overwinningen verwijderd zijn van de Stanley Cup mag een regelrechte sensatie genoemd worden. Wie zijn deze bijzondere spelers? En wat maakt deze nieuwe franchise zo bijzonder? SportAmerika probeert het uit te leggen.
Laten we eens een jaar teruggaan in de tijd. Het is eind mei 2017 en de Pittsburgh Penguins en de Nashville Predators hebben zich zojuist geplaatst voor de Stanley Cup Final. Niemand die zich ook maar een moment druk maakt over de komst van de Vegas Golden Knights. Die organisatie bestaat op dat moment alleen nog maar op papier. Pas een maand later, rond de expansion draft van 21 juni, komt de ijshockeywereld te weten welke spelers de franchise gaan vertegenwoordigen in het eerste seizoen in de league.
Na die draft was iedereen het er wel over eens. Deze Golden Knights gingen geen potten breken. Natuurlijk, general manager George McPhee wist Marc-André Fleury te strikken, maar meer dan de spreekwoordelijke vlag op een modderschuit zou de voormalig Penguin niet zijn. James Neal, David Perron en Jonathan Marchessault waren leuke spelers voor respectievelijk Nashville, St. Louis en Florida. Die clubs waren in de breedte echter veel sterker dan deze Knights, waardoor Neal, Perron en Marchessault toch ook beter tot hun recht kwamen. Wat moest de organisatie nu met een William Karlsson of Erik Haula? Twee betrekkelijk jonge spelers, maar nog niks bewezen in de NHL.
SLIM MANAGEMENT
Tijdens die draft viel al op dat McPhee opvallend veel verdedigers selecteerde. De GM kreeg daarmee leuke troeven in handen voor trades. Via trades kreeg de slimme McPhee ook de beschikking over Reilly Smith en Alex Tuch. Schokkend was het allemaal niet echt, maar de meeste spelers hadden één ding gemeen. Ze waren stuk voor stuk behoorlijk rap. Daarmee speelde McPhee gretig in op de nieuwe trend in de league: snelheid. Daarnaast gaf coach Gerard Gallant vertrouwen aan verdedigers die bij hun oude club niet echt gewend waren gemiddeld zo’n 20 minuten of meer per wedstrijd te spelen.
De ervaren Deryk Engelland kwam over van de Calgary Flames en keerde terug naar de stad waar hij opgroeide. De verdediger zou één van de dragende krachten worden. De defensie stond als een huis. Slechts zeven teams incasseerden minder tegentreffers in het reguliere seizoen.
De Golden Knights begonnen met een 8-1 record aan het seizoen. Dat was al opmerkelijk voor een nieuwe franchise. Daarna volgde een road trip van zes wedstrijden. Las Vegas verloor vijf van de zes duels en volgers dachten dat het sprookje al wel over was. Bezoekende teams zouden onder de indruk zijn van de stad Las Vegas en als dat eenmaal over was, gingen de Knights ook hun thuiswedstrijden wel verliezen.
Niets was minder waar. De Vegas Golden Knights nestelden zich aan kop van de Pacific Division en stonden die koppositie niet meer af. Praktisch alle spelers bewezen het ongelijk van de clubs die hen vrij gemakkelijk hadden laten gaan.
WRAAK?
Rancune is een mooie drijfveer, maar kun je daar het succes van de Knights aan ophangen? De eerste thuiswedstrijd ging gepaard met een indrukwekkend eerbetoon aan de slachtoffers van de schietpartij op 1 oktober. Engelland sprak mooie woorden en de ploeg zou spelen voor de stad. De Boston Red Sox, de Houston Astros en de New Orleans Saints waren in het verleden al succesvol nadat hun stad werd getroffen door een tragedie. Dan hebben we nog de ‘vloek van Florida’.
Gerard Gallant leidde de Panthers naar een divisietitel in 2016 en werd een jaar later ontslagen. Marchessault was een gewaardeerde kracht, maar kreeg van de Panthers niet de beschermde status. Ook Reilly Smith mocht vertrekken uit de Sunshine State en daar stond een draft pick tegenover. In de vierde ronde, dat dan wel. In een ander tenue blijken ze opeens sterkhouders.
Als het ging om nieuwe franchises was er geen record veilig voor de Golden Knights. We kunnen stellen dat de organisatie de juiste keuzes heeft gemaakt. De eerlijkheid gebied ook te zeggen, dat McPhee en de zijnen ook simpelweg meer te kiezen hadden. In 2000 deden de Blue Jackets en de Wild hun intrede. De overige teams konden maximaal 15 spelers beschermen in de draft.
Dit keer konden de organisaties maximaal 11 spelers aanwijzen die niet door de Golden Knights gekozen konden worden. Daarnaast had Las Vegas geen concurrentie van een ander team. In het verleden maakte de NHL er een gewoonte van om twee nieuwe teams tegelijk te introduceren.
OVER GELUK NIET TE KLAGEN
Juist in Las Vegas weten ze maar al te goed dat zonder geluk niemand wel vaart. De geluksfactor speelt dan ook een niet te onderschatten rol in dit succes. William Karlsson toonde zich een levensgevaarlijke goaltjesdief. Wild Bill vond tijdens het reguliere seizoen 43 keer het net. In Columbus zijn ze waarschijnlijk keihard van hun stoel gevallen, want in de drie seizoenen dat hij het shirt van de Blue Jackets droeg, kwam Karlsson niet verder dan 16 goals. In totaal!
Jonathan Marchessault was vorig jaar bij de Panthers al goed bezig en trok die lijn door in Las Vegas. James Neal en Reilly Smith hadden hun waarde ook al bewezen en stelden de fans in Sin City niet teleur. Erik Haula mocht vertrekken bij de Wild, maar in Minneapolis zullen ze zich nog wel eens achter de oren krabben. De Fin kwam dit jaar tot 29 goals en 55 punten. Meer dan het dubbele dan een jaar geleden in dienst van de Wild.
Alsof de verrassende doelpuntenmakers nog niet genoeg zijn, is Fleury statistisch gezien ook nog bezig aan z’n beste jaar in de NHL. Natuurlijk heeft Flower al drie Stanley Cups in de kast staan, maar nooit eerder kwam z’n save percentage boven de .921. Tot dit jaar in Las Vegas, waar hij .927 aantikt. In de play-offs doet hij het met .947 zelfs nog beter. Hij hield in dit postseason ook al vier keer de nul. Ook dat is een persoonlijk record.
ALLES VALT OP Z’N PLEK
Het is een combinatie van factoren waardoor de Vegas Golden Knights zijn wie ze zijn. Fleury is een belangrijk onderdeel van het succes. Slimme zetten van het management is een ander belangrijk onderdeel. McPhee besloot te gaan werken met overwegend kortlopende contracten. De spelers moeten dan presteren om hun toekomst in de league veilig te stellen. Daarnaast loopt de organisatie minder kans dat het geld weggooit.
Gerard Gallant heeft een mooi collectief weten te smeden van de groep die in zijn schoot geworpen werd. De coach neemt dan ook revanche voor het vroegtijdige ontslag bij de Panthers en trekt nu waarschijnlijk een lange neus naar die organisatie. Het valt allemaal samen voor deze Vegas Golden Knights en spelers en fanbase genieten met volle teugen. Het kan volgend jaar zomaar anders zijn. Maar tegen die tijd kan er ook al een Stanley Cup in de nog te bouwen prijzenkast staan.
Coverfoto: Getty Images
Mooi verhaal, dank!
Comments are closed.