Al wekenlang gonst het van de geruchten. Waar zal Kevin Garnett van de Minnesota Timberwolves toch naartoe gaan? Dat hij wordt getrade lijkt bijna zeker, maar welk team is de gelukkige? Hij wordt in verband gebracht met de Los Angeles Lakers, de Phoenix Suns en de Golden State Warriors, maar uiteindelijk zijn het de Boston Celtics die voor de Wolves op 31 juli 2007 het meest aantrekkelijke pakket hebben samengesteld.
Dat pakket liegt er niet om: Al Jefferson, Sebastian Telfair, Theo Ratliff, Ryan Gomes, Gerald Green en twee 1st round picks gaan met een dikke strik er omheen naar Minnesota. Uiteindelijk doet Boston, op Paul Pierce na, praktisch iedereen van de hand, opdat het ook Ray Allen kan aantrekken. En dan hebben de Celtics in de zomer van 2007 een indrukwekkende Big Three in huis.
De verwachtingen zijn meteen huizenhoog. Bij de bookmakers schieten de odds voor een Celtics-titel van 100 tegen 1 omhoog naar 5-1. Als de competitie begint, is de Garden voor de rest van het seizoen voor 94 procent uitverkocht. En met James Posey, Eddie House en P.J. Brown erbij als role players, stelt de ploeg geenszins teleur. De Celtics beginnen het seizoen met een winning streak van acht, en zullen de competitie uiteindelijk afsluiten met 66 zeges.
Het naseizoen is een ander verhaal. De Celtics hebben plotseling moeite om de suprematie van de competitie door te trekken. De eerste twee series, tegen de Atlanta hawks en Cleveland Cavaliers, duren de volle zeven wedstrijden. En in de Conference finals, tegen de Detroit Pistons, komt de ploeg zelfs op achterstand, alvorens met 4-2 te winnen.
Het is voor een groot deel te wijten aan Ray Allen, die zowel tegen Atlanta als Cleveland dramatisch speelt. Pas tegen Detroit begint de vorm bij Allen terug te komen, waarna hij in de finals tegen de Los Angeles Lakers (4-2 Celtics) als vanouds de sterren van de hemel speelt.
De Kevin Garnett-tradewas voor de NBA – met een omkoopschandaal en een dramatische Spurs-Cavs-finale (4-0) in 2007 – het beste wat het kon overkomen. Een klassieke Celtics-Lakers-finals, die alle kijkcijfersrecords brak, zette de league meteen weer in al z’n glorie op de kaart.
*
Over de kwaliteiten van Nolan Ryan als pitcher bestaan geen twijfels. Zomaar wat stats: 324 overwinningen, 5.714 strikeouts (een Major League-record), zeven (!) no-hitters, twaalf one-hitters, achttien two-hitters, en 27 seizoenen – evenveel als Cap Anson – in de league. Op 31 juli 1990 bereikt hij, met een zege op de Milwaukee Brewers, zijn zoveelste mijlpaal: zijn 300ste zege.
Goed, het is de carriere van Ryan niet allemaal rozengeur en maneschijn. Voor de eerlijkheid moeten we ook maar even vermelden dat Ryan met 292 nederlagen ook gevaarlijk dicht in de buurt komt van Cy Young’s record (316), en dat hij vaker vier wijd en wild pitches gooit dan enig andere pitcher in de geschiedenis van de MLB.
Reacties