De Finals zijn een maand achter de rug, maar er wordt alweer gespeeld in de NBA. In Orlando kwamen tien ploegen in actie. Rookies, Sophmores en ‘vergeten’ spelers kregen een kans zich in de kijker te spelen. Vincent van Genechten en Anouar Amrani richtten hun blik vooral op de nieuwelingen.
Welke rookie stak er met kop en schouders boven uit?
VvG: De beste speler in de Orlando Summer League 2013 was zonder twijfel Kelly Olynyk van de Boston Celtics. De Dallas Mavericks selecteerden hem als dertiende alvorens hem van de hand te doen aan de Celtics en via-via point guard Shane Larkin in huis te halen. Gezien de overvloed aan guards en de leegte op de centerpositie lijkt deze deal de Mavs nu al pijn te doen. Olynyk liet the full package zien in Orlando. Hij heeft een knap outside shot (zelfs van achter de driepuntlijn) en een degelijke arsenaal aan post moves zoals hook shots en up-and-unders. Bovendien is hij enorm wendbaar aangezien hij makkelijk lijkt te driven. Het blijft afwachten hoe hij presteert tegen NBA-verdedigers en of hij defensief zijn man kan staan, maar voorlopig krijgt Olynyk absoluut het voordeel van de twijfel.
AA: Een goede big man in de NBA is zeldzaam, maar het lijkt er op dat de Boston Celtics een schot in de roos hebben. Kelly Olynyk speelde heel erg goed in Orlando. Hij had zo een lid van de Kelly Family kunnen zijn, alleen is hij daar alleen te lang voor. Hij is een forward in het lichaam van een center. Zo wisselt hij zijn post-moves af met hele goede mid-range schoten. Een center die beide kan is een zegen voor elk team, aangezien veel centers alleen onder de basket willen spelen. Het zal mij daarom ook niet verbazen als Olynyk als power forward gebruikt zal worden.
Wie vielen er nog meer op?
VvG: Andere first round picks die in positieve zin opvielen zijn Victor Oladipo, Solomon Hill en Mason Plumlee. Victor Oladipo kreeg zijn oefentijd op de point guard. Hij had het lastig met efficiëntie, zowel in het vermijden van balverliezen als in het schieten van de bal. Maar de guard van de Magic moet het allemaal nog leren als floor leader en dus waren deze fouten hem snel vergeven. Bovendien toonde hij zijn enorme potentieel als slasher. Solomon Hill toonde dan weer de genialiteit van Larry Bird. Hill liet zich vooral opmerken als een erg goede schutter maar ook als een degelijke rebounder en slasher. Bovendien leek hij ook in staat om defensief iets te betekenen. Mocht Danny Granger wederom geblesseerd uitvallen, dan hebben de Pacers meteen een vervanger klaarstaan. Mason Plumlee gaf de Nets hoop op energie en diepte vanaf de bank. De broer van Miles (Pacers) was ultra-agressief en liet de ene na de andere highlight optekenen. Plumlee runs the floor en dat vertaalt zich in makkelijke buckets, bovendien is hij een speler met een neus voor rebounds.
AA: Victor Oladipo kan een hele goede worden in de NBA. In tegenstelling tot veel andere rookies was hij wel zeker van zijn zaak. Hij maakte veel punten, forceerde vooral veel vrije worpen en was met 53% zeer efficiënt vanaf de driepuntlijn. Een minpuntje waren zijn turnovers en persoonlijke fouten. Een andere guard vond ik ook regelmatig goed spelen, al was dat niet elke wedstrijd zo. Toch was Michael Carter-Williams een interessante speler om te zien in Orlando. In zijn eerste wedstrijd zat hij dicht tegen een triple-double aan en in zijn derde wedstrijd schoot hij 3 uit 16. Wat Carter-Williams wel doet is zijn teamgenoten opzoeken wanneer het niet lukt. Ik denk dat ze in Philadelphia veel plezier gaan beleven aan deze guard.
Welke spelers waren zichzelf niet?
VvG: Bekende rookies die tegenvielen waren Michael Carter-Williams, Trey Burke en Kentavious Caldwell-Pope. Voor alle drie geld nagenoeg hetzelfde: ze konden het net absoluut niet vinden. In sommige wedstrijden lukte dat al iets beter dan in de andere maar over het algemeen gezien hadden deze heren het moeilijk om punten te maken. Voor Kentavious Caldwell-Pope is dat iets erger als voor de andere twee, welke point guards zijn. De wing van de Pistons verbeterde zich naar het einde van het tornooi toe maar zijn shooting liet te wensen over, net als zijn agressiviteit naar de korf toe. Trey Burke leek één brok zelfvertrouwen maar kon niet overtuigen. Hij toonde te weinig zijn kwaliteiten als floor leader en net dat hebben de Jazz nodig. Michael Carter-Williams was in college al geen goede schutter maar in Orlando was het hek helemaal van de dam. Tegenstanders geven hem met opzet ruimte om aan te leggen maar in plaats van daar efficiënt gebruik van te maken om de open man te vinden, liet MCW zich meestal verleiden tot een schot. Slimmer spelen is de boodschap voor de guard van de Sixers.
AA: Trey Burke! De beste collegespeler van het afgelopen seizoen en iemand waar ik veel van verwacht. Waren het de zenuwen? Is hij gewoon niet goed genoeg? Als je 13 uit 54 schiet is er iets mis met je. Alleen in zijn tweede wedstrijd wist hij in dubbele cijfers te komen. Burke was bij Michigan ook regelmatig onzichtbaar, maar wist hij wel snel de knop om te zetten in een wedstrijd. In Orlando was dat absoluut niet het geval. Schot na schot ging mis. In plaats van je teamgenoten te gebruiken ging hij moeilijkere schoten forceren. Zijn rivaal Michael Carter-Williams was ook niet efficient met zijn schoten, maar eindigde wel bovenaan als assist leader. Iets waar Burke duidelijk aan moet werken.
De verrassingen waren….
VvG: Onbekende rookies die opvielen door hun goede prestaties waren Ian Clarke, Arsalan Kazemi en Rudy Gobert. Shooting guard Ian Clark werd niet gedraft maar kreeg zijn kans bij het Summer League team van de Heat. In Vegas zal hij uitkomen voor de GSW. In Orlando liet hij zich opmerken als knappe schutter en energieke verdediger. Arsalan Kazemi hoorde zijn naam als 54e en belandde via Washington in Philly. Kazemi is een superieure rebounder en verdediger. Offensief zal hij nooit van grote waarde zijn maar zijn defensieve kwaliteiten en veelzijdigheid op de forward-positie maken van hem een intrigerende speler. Rudy Gobert ten slotte heeft nagenoeg dezelfde kwaliteiten als Kazemi. De Fransman is echter een gigant en toonde zich in Orlando als defensief anker en shot blocker. Groot zijn kan je niet leren en Gobert weet goed gebruik te maken van zijn lengte.
AA: C’est monsieur Rudy Gobert! Heerlijke center om in je team te hebben. Een boomlange speler die rebounds pakt, maar veel belangrijker verdedigend heel sterk is. Met bijna drie geblokte schoten per wedstrijd heeft Gobert zijn visitekaartje afgegeven in Orlando. Daarnaast was hij verrassend goed vanaf de vrijeworplijn. Een man die strijd voor elke rebound en alleen aanvallend nog heel veel moet verbeteren. Gobert is een speler om in de gaten te houden.
Vincent’s blik op ‘rookie’ Jason Kidd
Het debuut van Jason Kidd als coach van de Brooklyn Nets was opvallend te noemen. In zijn eerste officiële wedstrijd kreeg de ex-point guard een technische fout aan de broek nadat hij zijn beklag deed over een foul call. Het toont aan dat Kidd meeleeft met zijn team. Vooral die kwaliteit zal een meerwaarde zijn in zijn eerste seizoen. Hij weet hoe en waaraan in game-time situations. De meer technische kant van de zaak zal hij overlaten aan zijn assistenten. Dat zagen we nu al. In één van de wedstrijden tekende assistent Lawrence Frank een bepaalde play uit maar deed dat weg van de spelers. Eenmaal met de spelers rond zich, haalde Kidd zijn tekenbord boven, met de play die Frank uittekende in zijn hoofd. Op die manier verloor hij niet meteen alle gezag. Het zal knokken worden voor Kidd maar hij krijgt bij de Nets alle hulp.
Het circus van de Summer League strijkt vanaf nu neer in Las Vegas. Daar is deze keer wel publiek toegelaten. In Orlando magen enkel scouts komen kijken naar de wedstrijden. Wat is de beste formule? Voor het spektakel en de sfeer moet je in Las Vegas zijn maar voor de authentieke basketbalomgeving is Orlando de place-to-be. Mijn voorkeur gaat uit naar Orlando. Daar draait alles rond coaching, ontwikkeling en fundamentals. In Vegas haalt de show factor meer dan eens de bovenhand. Dat is misschien leuk voor het publiek en de camera’s maar op het einde van de dag draait het om de kwaliteit van de spelers die binnenkort mogelijk deel uitmaken van de NBA. Orlando op één dus, Vegas get lost!
Tekst in samenwerking met Vincent Van Genechten
Foto: Getty Images
Reacties