NFL Season in Review 2018: Cleveland Browns

Met het seizoen in de boeken en het off-season onderweg, werpen we een blik in de achteruitkijkspiegel van het NFL-seizoen. In volgorde van de draft, van slechtste team naar het beste, kijken we terug op het seizoen van de 32 verschillende NFL-teams. Vandaag in deel 1: Cleveland Browns.

0-16

Het had het seizoen moeten worden van vooruitgang. Eindelijk, na al die jaren van verliezen en na al die jaren van lijden ging dit het jaar worden waarin de vruchten werden geplukt van goed doordacht beleid waarbij een jonge ploeg, gesteund door veteranen, de weg omhoog zou vinden.

Het klonk allemaal zo mooi voorafgaand aan het seizoen, maar uiteindelijk werd het een jaar wat zelfs de meest pessimistische Browns-fan zich niet had kunnen voorstellen. 0-16 was uiteindelijk het rapportcijfer voor een dramatisch seizoen waarin alles fout ging wat fout kon gaan en waaruit bleek dat Cleveland nog lang niet hoeft na te denken over de weg omhoog. Ondanks dat het seizoen voor sommige fans alsnog reden was om een parade te houden..

WAT GING GOED IN 2017?

De #1 pick

Een team dat precies nul keer wint en alles verliest, daar valt natuurlijk weinig positiefs over te zeggen. Toch, in al die weken vol pijnlijke nederlagen was er sowieso één lichtpuntje te vinden. Eén baken van hoop die aantoonde dat er misschien toch iets is om de komende jaren naar uit te kijken: namelijk de #1 draft pick, Myles Garrett.

Ondanks dat Garrett in slechts elf wedstrijden uit kwam, daar hij met blessures kampte, noteerde hij het hoogste aantal sacks binnen het team (7) en was hij vanaf het begin een verdediger om rekening mee te houden. Met de jonge pass rusher in de linie, geflankeerd door andere jonge hoopvolle spelers als DE Emmanuel Ogbah (24 jaar), DE Carl Nassib (24 jaar), MLB Joe Schobert (24 jaar) en de grote defensive tackles Larry Ogunjobi (23 jaar) en Danny Shelton (24 jaar) lijkt er op dit vlak zeker reden tot hoop te zijn.

TERUGKEER GORDON

In aanvallend opzicht was het met name de terugkeer van Josh Gordon die als positief werd aangemerkt. Het gebrek aan wapens werd gaandeweg pijnlijk duidelijk en pas toen de 26-jarige Gordon, die in 2014 (!) voor het laatst op het veld stond, in actie kwam werd hij meteen de meest gevaarlijke receiver van het team. Dit blijkt ook wel uit het feit dat hij in zijn vijf wedstrijden al direct het hoogste gemiddelde receiving yards noteerde van iedereen op het Browns-roster.

Een ander klein compliment mag vergeven worden aan runningback/wide receiver/Zwitsers zakmes Duke Johnson Jr. Hoewel hij als vaste runningback achter Isaiah Crowell acteerde, bleek hij als receiver wel een extra dreiging te vormen waardoor hij van alle spelers de meeste yards from scrimmage noteerde met 1,041 yards.

WAT GING FOUT IN 2017?

QUARTERBACK CARROUSSEL

Poeh. Waar te beginnen? Uiteraard bij de quarterback-positie: de plek waar de Browns al sinds het ontstaan van de franchise al naar een capabele speler zoekt die een einde kan maken aan de miserie.

De hoop werd dit jaar gelegd in de handen van de inmiddels 22-jarige DeShone Kizer. De Notre Dame-alumnus werd als 52e gekozen en mocht de strijd aangaan met Brock Osweiler – waarvan de Texans niet wisten hoe graag ze van hem af wilden – en Cody Kessler die in 2016 als rookie degelijk doch niet spectaculair had geacteerd. Kizer kreeg direct het vertrouwen, maar daarna begon de ellende toen bleek dat Jackson de jonge spelverdeler toch misschien iets te vroeg had gebracht.

Het leidde tot een situatie waarin Kizer – die het seizoen zou eindigen met 2,894 passing yards, 11 touchdowns en 22 interceptions – ineens plaats moest maken voor Kevin Hogan en later ook Cody Kessler. Kizer werd het equivalent van een jojo die het ene moment erin mocht maar er ook zomaar weer uitgehaald kon worden. Het meest schrijnende voorbeeld van de effecten hiervan bleek wel toen runningback Duke Johnson tegenover een verslaggever verklaarde dat Kizers zelfvertrouwen naar alle waarschijnlijkheid de grond in was geboord. ..

COLLECTIEF FALEN

En daarmee komen we bij het collectief falen van de coaches en de Browns-organisatie an sich. Hue Jackson werd twee jaar binnengehaald als de man die zijn frisse ideeën van zijn tijd bij de Cincinnati Bengals zou meenemen om een dynamische offense neer te zetten met een quarterback van zijn keuze. We zijn echter twee jaar verder en zowel Cody Kessler als DeShone Kizer hebben het vertrouwen net zo snel verloren als dat ze het wonnen.

Toch mag de coach, wiens record nu dus 1-31 in twee seizoenen, aanblijven. Wel is het pijnlijk dat even verderop Doug Pederson, die twee jaar geleden in Philadelphia werd gepresenteerd, wel met de juiste mensen om hem heen het tij heeft kunnen keren en daarbij ook nog eens een quarterback koos (Carson Wentz) die de Browns ook hadden kunnen hebben. Daar bovenop werd GM Sashi Brown vroegtijdig ontslagen en is de ervaren John Dorsey (ex-Chiefs-GM) aangesteld om als zoveelste te proberen om toch succes naar Cleveland te brengen.

WAT BRENGT 2018?

KAN NIET MEER SLECHTER

Vorig jaar was er nog hoop, maar vooruitkijkend naar 2018-2019 zal niemand meer wat verwachten van de Browns. De absolute bodem is bereikt en slechter kan het haast niet meer. Met voldoende cap space en een duizelingwekkend aantal draft keuzes (zes keuzes binnen de eerste 65 keuzes, oftewel bijna 1 keuze per tien picks) heeft Dorsey genoeg ammunitie om een extra injectie aan talent binnen te brengen.

Toch blijf het de vraag wat er gaat gebeuren met de quarterback-positie. Wordt de wanhopige jacht op Kirk Cousins geopend? Gaat men richting free agent to be A.J. McCarron? Of wordt een van de felbegeerde jonge quarterbacks in de aankomende NFL Draft de nieuwe franchise quarterback? Zoals gewoonlijk zijn er veel vragen en is het maar de vraag of deze in 2018 wel beantwoord kunnen worden.

(Top photo: AP Photo/Tony Dejak)