Het zat er natuurlijk aan te komen, maar nu de gevreesde lockout vannacht ook in de NBA een feit werd, is het toch even slikken. Te meer daar de basketball-lockout van een andere gradatie is dan die van de NFL.
Goed, het gaat in beide gevallen om geld, maar in de NFL is dat er te over. Het gaat er daar vooral over wie er hoeveel van die enorme berg krijgt. In de NBA ligt het een stuk ingewikkelder. Daar lijden meerdere ploegen verlies, en dient men te komen tot een geheel nieuwe economische structuur om te overleven. Simpel gezegd: de spelers moeten behoorlijk minder gaan verdienen, omdat zij de voornaamste kostenpost zijn.
,,Ik heb drie jaar op deze lockout gewacht”, vertelde National Basketball Players Association-vertegenwoordiger Billy Hunter de pers, nadat zijn laatste onderhandeling met NBA commissaris David Stern op niets was uitgelopen. ,,En hier is-ie dan…” Stern kwam met de mededeling dat dat Hunter ter elfder ure met een tegenvoorstel was gekomen. Een gemiddelde salarisverhoging van twee miljoen dollar per speler, voor zolang de nieuwe CAO gaat duren.
Onbespreekbaar, natuurlijk.
Waar men goede hoop heeft dat het reguliere NFL-seizoen ondanks alles gewoon op tijd zal beginnen, en als gebruikelijk zestien wedstrijden zal kennen, ligt ook dit bij de NBA een tikje anders. Er bestaat namelijk de serieuze vrees dat de kersverse lockout wel eens een heel seizoen zou kunnen beslaan. Stern heeft van de clubeigenaren namelijk een klip en klare boodschap meegekregen: de spelers voor eens en altijd breken.
De clubs willen een nieuwe, keiharde salary cap. De vakbond, noch de spelersmakelaars, willen daar aan, al was het alleen maar omdat dit volgens hun een league zonder middenklasse zal opleveren. De (super)sterren zullen vorstelijk blijven worden beloond, maar alles wat daar onder zit zal zich met een habbekrats tevreden moeten stellen om toch maar vooral onder die cap te blijven.
Hunter en zijn NBPA worden voorlopig nog gesteund door de spelers, maar de vraag is hoe lang dat nog zal blijven duren. Hun agenten vragen zich namelijk hardop af of er voor Hunter aan de onderhandelingstafel wel enige eer te behalen zal zijn, en opteren dan ook voor decertificatie van de vakbond. Dat betekent namelijk heel veel rechtszaken en chaos, hetgeen wellicht leidt tot verdeeltheid bij de clubs.
Want laat duidelijk zijn dat niet iedere club precies dezelfde doelstelling heeft. De Lakers en de Heat, bijvoorbeeld, zijn behoorlijk wat gematigder dan bijvoorbeeld hardliners als de Suns en de Cavaliers, die koste wat kost die harde cap willen zien komen.
,,De sleutel”, zo zegt een anonieme insider, ,,ligt in de eerste week van september. De eigenaren hebben nooit een probleem gehad met het opblazen van juli en augustus, maar zodra de eerste helft van het seizoen plat gaat, zullen we snel genoeg weten of hun maag sterk genoeg is om all the way te willen gaan.”
De spelers zijn, op hun beurt, nog nooit zo goed voorbereid geweest op een werkonderbreking als nu.
Wordt ongewijfeld – en helaas – vervolgd.
Reacties